Η καραντίνα του κορωνοϊού ήταν μια ευκαιρία να ανατρέξω και σε βιβλία που δεν είχα διαβάσει. Ένα από αυτά του Ραιημόν Καρτιέ «Μεταπολεμική Παγκόσμιος Ιστορία».
Ο Ρ. Καρτιέ ήταν ένας σημαντικός και σοβαρός ιστορικός, αλλά και ένας οξυδερκής παρατηρητής της εποχής του. Ήδη από το 1970 ακόμα, είχε προβλέψει την κατάρρευση της Σοβιετικής αυτοκρατορίας. Έγραφε στο παραπάνω βιβλίο του για την Σ.Ε. «Είναι απίθανο να μην παρουσιαστούν καθεστωτικές μεταβολές μέσα στα προσεχή χρόνια».
Επισημαίνει ακόμα τις αυταπάτες και ψευδαισθήσεις του … μεγάλου τιμονιέρη της Κομμουνιστικής Κίνας, Μάο Τσε Τουνγκ και την προσπάθειά του να μεταβάλει την απέραντη Κινεζική επικράτεια σ’ ένα απέραντο Μοναστήρι, χωρίς η οικογενειακή ζωή και το άτομο να χάνεται μέσα στο κοινωνικό σύνολο και στα … λαϊκά κοινόβια.
Έτσι «αυτό που καταλύουν τα λαϊκά κοινόβια δεν είναι μόνο η ιδιοκτησία, είναι και η οικογένεια …».
«Το κοινόβιο», γράφει η εφημερίδα Σουνκ Κουό Τσιν Νιέν Πάο, «είναι η οικογένεια μας. Είναι σφάλμα να τοποθετή κανείς πάνω απ’ όλα τη μητρική αγάπη, γιατί αυτό σημαίνει ότι δίνει προέχουσα θέση στα βιολογικά συναισθήματα – και όχι στο κοινωνικό αίσθημα. Πώς μπορεί κανείς να προτιμά τους γονείς του από τον Πρόεδρο Μάο;»
«Η οικογενειακή ζωή πρέπει να γκρεμιστή για να καταλυθούν οι δεσμοί που πλέκονται μέσα σ΄ αυτήν».
Συνεχίζει ο Καρτιέ «Οι γυναίκες ευχαριστούν με αμέτρητα γράμματα τον Πρόεδρο Μάο που τις απελευθέρωσε από τη σκλαβιά της οικιακής εργασίας. Τι ευτυχία, δηλώνει η Τσα Τσιν Γιού, 27 ετών, πριν γίνουν τα λαϊκά κοινόβια, δεν μπορούσα να πηγαίνω, στις συγκεντρώσεις, γιατί ήμουν απασχολημένη με τα παιδιά μου».
Η Βου Τεν Τσεν, 30 ετών, γράφει «Θα μπορώ τώρα να κάνω κάτι χρήσιμο για την κοινότητα· όπως π.χ. να καθαρίζω τις δημόσιες τουαλέτες…»
Βεβαίως η κομμουνιστική προσπάθεια προσέκρουσε στην ανθρώπινη φύση και απέτυχε, αλλά κάθε ψεύτικη ιδέα τελειώνει, όπως έλεγε ο Αλμπέρ Καμύ, με το αίμα των άλλων, που, εν προκειμένω, ήταν τα μερικά εκατομμύρια θύματα της πολιτιστικής επανάστασης…
Αντώνης Ν. Βενέτης
Μοναστηράκι, Δωρίδος
