Τήν Κυριακή, 3 Νοεμβρίου 2024, ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, χοροστάτησε στήν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία, στόν Ἐνοριακό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ στόν Λυγιά Ναυπάκτου.
Τόν Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν ὁ Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας π. Χρῆστος καί οἱ Διάκονοι π. Παΐσιος καί π. Ἀντώνιος, ἐνῶ ἐκκλησιάστηκαν πολλοί πιστοί καί ἐνορίτες.
Στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στήν εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας, στήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου.
Ἀρχικά ἀναφέρθηκε στόν διάλογο τῆς ψυχῆς τοῦ πλουσίου μέ τόν Θεό, τόν ὁποῖο διάλογο χαρακτήρισε ἀνώφελο, ἀτελέσφορο καί ἀνεπίκαιρο.
Ὁ διάλογος αὐτός δέν εἶχε καμμία λυτρωτική σημασία, γιατί, ἐνῶ ὑπάρχει ἡ ψυχή ἡ ὁποία εἶναι ἀθάνατη κατά χάριν καί ἔχει συνείδηση, δέν ὑπάρχει τό σῶμα μέ τό ὁποῖο ἐκφράζεται ἡ μετάνοια τῆς ψυχῆς. Ἐπίσης, ἦταν ἕνας διάλογος πού εἶχε τά στοιχεῖα τῆς δικαιολογίας ἀπό τόν πλούσιο καί τόν ἀντιρρητικό λόγο μέ τό «οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ».
Εἶπε ὅτι ὁ διάλογος τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό πρέπει νά γίνεται σέ αὐτήν τήν ζωή, ἐνῶ εἶναι ἀκόμα ἡ ψυχή ἑνωμένη μέ τό σῶμα καί μπορεῖ καί ἐκφράζει καί τήν μετάνοια καί τήν ἀγάπη στούς ἀδελφούς. Ἀνέφερε δέ τρεῖς μορφές τοῦ διαλόγου τοῦ Χριστιανοῦ μέ τόν Θεό. Πρῶτον, μέ τήν ἐνεργοποίηση τῆς αἴσθησης τῆς ἀκοῆς στόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, δεύτερον μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τρίτον μέ τόν ἐκκλησιασμό καί τήν συμμετοχή τοῦ Χριστιανοῦ στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ διάλογος αὐτός πρέπει νά γίνη τώρα, ἐν ζωῇ, καί ὄχι μετά τόν χωρισμό τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα, διότι τότε θά εἶναι ὅπως ὁ διάλογος τοῦ πλουσίου, δηλαδή ἀνώφελος, ἀτελέσφορος καί ἀνεπίκαιρος.
Πρίν τήν ἀπόλυση τῆς Θείας Εὐχαριστίας τελέσθηκε τό ἱερό μνημόσυνο ἑνός εὐλαβοῦς Χριστιανοῦ τῆς Ἐνορίας.
Μετά τό πέρας τῆς Ἀρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας προσφέρθηκε κέρασμα στήν αἴθουσα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
