Γράφει ο Γιάννης Κούγιας
«Βαίνομεν προς εκλογάς» όπως έλεγε ο Βύρων Πάλλης σε μια γνωστή ελληνικής ταινία του παλιού και καλού ελληνικού κινηματογράφου. Ίσως κατά την ταπεινή μου γνώμη στην πιο δύσκολη εκλογική διαδικασία της νεώτερης μεταπολιτευτικής ιστορίας της Ελλάδος.
Είναι τόσο αχαρτογράφητο και δυσδιάκριτο το διακύβευμα αυτών των εκλογών που αυτό από μόνο του μας δείχνει την δυσκολία της συγκεκριμένης χρονικά εκλογικής διαδικασίας. Με ένα ελληνικό λαό ζαλισμένο και κουρασμένο από τα “πέτρινα χρόνια” της μνημονιακής κρίσης με το πιο δημιουργικό της κομμάτι την νεολαία, την ελπίδα της δηλαδή αποστασιοποιημένη και αμέτοχη και με την αριστερά όπως πραγματικά την ξέρουμε να δέχεται την πιο δυνατή σφαλιάρα μετά την μεταπολίτευση.
Μια αριστερά που για πρώτη φορά δεν μετρήθηκε στον νεοσύστατο εκλογικό χάρτη της τελευταίας εκλογικής διαδικασίας… Και για να μη κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις ακόμα και η μοναδική “εγγυήτρια” δύναμη του χώρου της αριστεράς και αναφέρομαι φυσικά στο ΚΚΕ φαίνεται ότι στον Περισσό κάτι πρέπει να τους προβληματίσει ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν κάνουμε σωστά ίσως και εμείς…;
Κατά τα άλλα δυστυχώς στα “λοιπά” πλέον της τελευταίας αναμέτρησης αυτές οι εκλογές “έσβησαν” μεμονωμένες και απόμακρες από την κοινωνία (όσες ναι ίσως) “συμπαθητικές προσπάθειες” που έγιναν από την κατακερματισμένη υπόλοιπη αριστερά. Και εδώ φαίνεται ότι κάτι δεν έγινε σωστά… κάτι δεν πάει καλά…
Η αριστερά πλέον πονάει φίλες και φίλοι και βρίσκεται πολύ στριμωγμένη αιχμάλωτη του ίδιου της του εαυτού και των επιλογών της κυρίως σε πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν τα τελευταία χρόνια στην πολιτική σκηνή καθώς και στο προμελετημένο έγκλημα του εγχειρήματος του Σύριζα που διέλυσε και “έπνιξε” την διάθεση και την απόφαση ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού να γυρίσει σελίδα.
Και το χειρότερο φέρνει προ των πυλών την πιο απάνθρωπη δεξιά που θα υπάρξει μετά την μεταπολίτευση παραδίδοντας τον ελληνικό λαό σε νέες περιπέτειες. Έναν λαό που νομίζει ότι τιμωρεί αλήθεια με ποιόν τρόπο και ποιόν…; Μήπως τον ίδιο του τον εαυτό…, το “νου σας” αγαπητοί φίλες και φίλοι… μια ταπεινή προτροπή και τίποτε άλλο…
Και ψάχνοντας την απάντηση στο τι κάνουμε δυσκολεύομαι πραγματικά… σας είπα ακόμα και τα φευγάτα πρόσωπα που διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο τα τελευταία χρόνια ασέλγησαν και συνεχίζουν να το κάνουν πάνω στο κουφάρι μιας πληγωμένης αριστεράς.”Ούτε αριστερά ούτε δεξιά, κοιτάμε μπροστά “μας λέει η Ζωή… ο “περί δημιουργικής ασάφειας” Γιάνης μας μιλάει για τον μαξιμαλισμό του ΚΚΕ αλλά μας τονίζει ότι μπορεί να συνεργαστεί και με τη ΝΔ αλλά και με τον ΣΥΡΙΖΑ… Έλεος…!!!
Μοιάζει και είναι πολύ δύσκολο τα “δια ταύτα….” το μόνο που είναι ευκρινές είναι να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ σε αυτό που έρχεται το πώς μπορεί να το κάνει ο καθένας και η καθεμιά ας το σκεφτεί και ας αποφασίσει, λίγο πολύ έχουμε γίνει λίγο πιο σοφοί πια… και δεν υπάρχει δεν ξέρω…
Καλήν αντάμωση…
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
