Υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της περιοχής μας. Από μικρός ξεχώρισε για τις ικανότητές του, και η ώρα που άνοιξε τα φτερά του δεν άργησε να έρθει. Όμως στάθηκε άτυχος, καθώς σειρά σοβαρών τραυματισμών του στέρησαν τη δυνατότητα να ξεδιπλώσει το σύνολο των ικανοτήτων του. Δεν το έβαλε κάτω όμως, παραμένοντας σε ένα χώρο που αγάπησε από μικρός, αλλάζοντας όμως πλευρά. Από παίχτης έγινε προπονητής, και τα οφέλη αυτής τους της απόφασης η πόλη της Ναυπάκτου τα διαπιστώνει καθημερινά. Ο λόγος για το Γιώργο Σταθάτο, καθηγητή φυσικής αγωγής και ταυτόχρονα προπονητή του ΠΑΣ Ναυπάκτου. Σήμερα μιλά στην «Ε» για την πορεία του, αλλά και για τους στόχους που έχει θέσει για το μέλλον, στόχοι που όπως θα διαπιστώσετε περιλαμβάνουν κυρίως τα παιδιά! Έχει πολλά να πει και τα είπε σε εμάς…
Γυρίζοντας το χρόνο πίσω πού θα πρέπει να κάνουμε την πρώτη μας στάση για να σε δούμε να κρατάς μία μπάλα μπάσκετ στα χέρια; Ποιο ήταν το ερέθισμα;
Στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ, το «επάνω» όπως το αποκαλούσαμε, του Παπαχαραλάμπειου σταδίου, εκεί που μεγάλωσαν γενιές και γενιές Ναυπάκτιων αθλητών, πολύ πριν κατασκευαστεί το κλειστό, πριν καν μπουν προβολείς για να παίζουμε έως αργά το βράδυ, με τις τσιμεντένιες κερκίδες και το ζεστό τσάι από το καφενείο του κυρ Σταύρου. Υπέροχες αναμνήσεις από ένα γήπεδο που περίμενες με χαρτάκι… για να πάρεις σειρά στο παιχνίδι και δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει εγκαταλειφτεί πλήρως!
Σίγουρα το ερέθισμα της δικής μου γενιάς ήταν η μεγάλη επιτυχία του 87 και μετέπειτα της ομάδας του ΑΡΗ που ανυπομονούσαμε κάθε Πέμπτη βράδυ να απολαύσουμε κάτι μαγικό.
Και κάπου εκεί αρχίζει ένα ταξίδι το οποίο συνεχίζεται με διάφορες στάσεις, έως και σήμερα. Επιγραμματικά οι σημαντικότεροι σταθμοί του ποιοι θα έλεγες πως ήταν;
Αγωνιστικά θεωρώ πως το ταξίδι ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Ήδη από πολύ μικρή ηλικία αγωνιζόμουν στη ΄Γ Εθνική Κατηγορία με την ομάδα της Ναυπάκτου, έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη του αείμνηστου coach Κώστα Τσαπάρα που εργαζόταν νυχθημερόν με τους νέους. Η ανέλιξή μου ήρθε γρήγορα με την συμμετοχή μου στην Εθνική Εφήβων και ολοκληρώνοντας το σχολείο με την μεταγραφή μου στον Πανιώνιο. Όπως είναι γνωστό, αρκετοί σοβαροί τραυματισμοί δεν με άφησαν να κάνω την καριέρα που μπορούσα. Αγωνίστηκα σε αρκετές ομάδες της Αθήνας (Αρίων, Παγκράτι, Παπάγος, Γκυζιακός , Χολαργός) αποκομίζοντας πολλές παραστάσεις . Δούλεψα με καταξιωμένους προπονητές και πήρα πολύτιμες εμπειρίες.
Η επιστροφή στον τόπο μου και στον ΠΑΣ Ναυπάκτου ήταν από μόνη της σταθμός, καθώς άφηνα τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου ως παίκτης και αναλάμβανα την ομάδα από το πόστο του προπονητή. Η αναγνώριση της προπονητικής μου δουλειάς στη Ναύπακτο ήρθε μερικά χρόνια αργότερα από τον Προμηθέα της Πάτρας όπου εργάστηκα ως πρώτος προπονητής στην παιδική ομάδα φτάνοντάς τη μέχρι το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, με σημαντικότερο σταθμό βέβαια την συμμετοχή μου δυο χρόνια αργότερα στο τεχνικό επιτελείο του Προμηθέα που αγωνιζόταν για πρώτη φορά στην Α1.
Σημαντική παράμετρος σε αυτή τη διαδρομή, το ότι ενώ στα μαθητικά σου χρόνια είχες ξεχωρίσει για το ταλέντο του, και οι δρόμοι του επαγγελματικού μπάσκετ ανοίγονταν μπροστά σου, δεν παραμέλησες ποτέ σχολείο και σπουδές. Μάλιστα είναι κάτι που συχνά επαναλαμβάνεις στις τοποθετήσεις σου.
Για μένα ο αθλητισμός και οι σπουδές είναι αλληλένδετα. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου έχοντας μόνο το ένα από τα δύο. Ο καλός αθλητής οφείλει να είναι και μορφωμένος. Το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι, είναι τρόπος ζωής. Δεν πρέπει να το συγχέουμε με χρήματα. Λίγοι θα φτάσουν στην κορυφή, πολλοί όμως θα απολαύσουν το ταξίδι. Όσο φορτωμένο και αν είναι το πρόγραμμα ενός μαθητή, είμαι σίγουρος ότι εάν προγραμματίζει σωστά τον χρόνο του, βάλει προτεραιότητες, τα προλαβαίνει και τα δύο και το διάβασμα και το μπάσκετ. Άλλωστε για να πετύχεις σε αυτό που αγαπάς θα πρέπει να κάνεις και θυσίες καθώς όπως λέει και η λαϊκή ρήση «τα αγαθά κώπης κτώνται».
Ικανότητα ή ταλέντο, σκληρή δουλειά, τύχη και υγεία, στοιχεία για την πορεία του κάθε αθλητή. Πόσο σημαντικό είναι το κάθε ένα από αυτά για τη σταδιοδρομία του;
Κατά τη γνώμη μου, η πορεία ενός αθλητή είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Δεν αρκεί μόνο το ταλέντο. Χρειάζεται πολλή δουλειά στο γήπεδο, αρκετές θυσίες, υπομονή, αλλά, κυρίως, επιμονή. Σημαντική επίσης θεωρώ την προσωπική πειθαρχία του αθλητή και την ωριμότητα, καθώς δεν είναι δύσκολο όταν ένας έφηβος βρεθεί σε αυτό τον χώρο «να πάρουν τα μυαλά του αέρα». Σε αυτό σημαντικό ρόλο έχει ο προπονητής, που πρέπει να κατευθύνει τον αθλητή, καθώς και το περιβάλλον του (οικογένεια, φίλοι κ.α.). Εκτός των παραπάνω, μεγάλο ρόλο παίζει το σωστό timing, η συγκυρία. Να βρεθείς την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη ομάδα, και να συνεργαστείς με τους κατάλληλους ανθρώπους.
Τέλος όπως στη ζωή έτσι και στο μπάσκετ, καταλυτικό ρόλο παίζει και ο παράγοντας τύχη, κυρίως όσον αφορά την αποφυγή σοβαρών τραυματισμών.
Φτάνουμε στη στιγμή που πήρες την απόφαση να πεις «τέλος» στην καριέρα σου ως αθλητής, και σε μία ηλικία πολύ μικρή. Πώς πάρθηκε αυτή η απόφαση; Τι σε οδήγησε στο να πεις πως «κάπου εδώ πρέπει να σταματήσω»;
Ήταν καθαρά θέμα υγείας. Μπορεί τα θέλω μου να ήταν διαφορετικά αλλά όταν το σώμα δεν ακολουθεί δεν μπορείς να ευχαριστηθείς το παιχνίδι. Ίσως θα έπρεπε να είχα μπει στην προπονητική κάποια χρόνια νωρίτερα και να συνεργαστώ με πιο πολλούς προπονητές στην Αθήνα, αφού η κατάσταση με τους τραυματισμούς ήταν μη αναστρέψιμη. Η αγάπη μου όμως για το μπάσκετ ήταν τόσο μεγάλη που δεν με άφηνε να το σταματήσω νωρίτερα.
Επιστροφή στη Ναύπακτο και στο δρόμο σου βρίσκεται πλέον ο ΠΑΣ Ναυπάκτου. Ποιο είναι το αρχικό πλάνο όταν αναλαμβάνεις καίριο πόστο στην ομάδα;
Στόχος μας ήταν να παρουσιάσουμε μία ομάδα με πειθαρχία, οργάνωση στο παιχνίδι της, να είναι ανταγωνιστική και να χαίρεσαι να τη βλέπεις. Από την πρώτη κιόλας χρονιά δώσαμε ευκαιρίες σε αθλητές από τα παιδικοεφηβικά τμήματα να αγωνιστούν στην Αντρική ομάδα και να δείξουν το ταλέντο τους. Προγραμματίσαμε τις προπονήσεις όλων των Τμημάτων από πολύ νωρίς ώστε να γνωρίζουν τα παιδιά τις ώρες των προπονήσεών τους και βάση αυτών να οργανώσουν τις άλλες δραστηριότητές τους. Είναι απαραίτητο για την βελτίωση τους και την εξέλιξή τους να παίρνουν μέρος σε όλες τις προπονήσεις. Θέλαμε να βοηθήσουμε τους μικρούς αθλητές των ακαδημιών μας, να αναπτύξουν τις αθλητικές τους ικανότητες και την αντίληψη συνδυάζοντας το παιχνίδι με τη μάθηση και την ψυχαγωγία. Πιστεύουμε πως η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας και οι επιλογές των «μελλοντικών αστεριών» μας, καθορίζεται και εξαρτάται από την ποιότητα και το επίπεδο του προγράμματος εκπαίδευσης που τους παρέχουμε. Με λίγα λόγια η οργάνωση του τμήματος ξεκινούσε από κάτω προς τα πάνω και χρόνο με το χρόνο μας έδινε καρπούς.
Έχοντας περάσει από τότε χρόνια, και κοιτάζοντας την πορεία αυτών των χρόνων, θεωρείς πως η ομάδα έχει κάνει όλα τα βήματα που θα έπρεπε, λιγότερα ή περισσότερα;
Είναι ο 9ο χρόνος που να βρίσκομαι στο τιμόνι της ομάδας του ΠΑΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ και είμαι περήφανος για όλα αυτά που έχει πετύχει το μπάσκετ της πόλης. Πρωταθλήματα στους εφήβους, τελικούς στους παίδες και μεταξύ των καλύτερων ομάδων της Ε.Σ.ΚΑ.ΒΔ.Ε. κάθε χρόνο για τους άντρες. Είναι η μοναδική ομάδα με τόσες επιτυχίες που γεννάει παίκτες κάθε χρόνο από τα φυτώριά της.
Δώσαμε αρκετές ευκαιρίες σε νέα παιδιά να δείξουν το ταλέντο τους και βγήκαμε διπλά κερδισμένοι, αφενός από τα πρωταθλήματα που κατακτήσαμε και αφετέρου από τους αθλητές που δημιουργήσαμε και τους δώσαμε τα εφόδια να αγωνιστούν σε υψηλότερο επίπεδο. Σίγουρα αν ήμασταν πιο τυχεροί κάποιες χρονιές, σε τραυματισμούς παικτών, θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί ο στόχος της ανόδου. Μπροστά μας όμως βρίσκαμε ομάδες που είχαν «πλούσιο» roster και απαρτίζονταν από «επαγγελματίες» παίκτες που είναι δύσκολο να τους συναγωνιστείς. Η αλήθεια είναι ότι στο μπάσκετ ένας επενδυτής ρίχνει τα χρήματά του σε βαρέλι χωρίς πάτο και εμείς δεν είχαμε τέτοια υποστήριξη, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο που τα έσοδα των ομάδων είναι αρκετά καθώς υπάρχει μεγαλύτερη ανταπόκριση από τον κόσμο.
Η εικόνα του κλειστού γυμναστηρίου την Κυριακή το πρωί όπου δεκάδες παιδιά έκαναν μία μικρή επίδειξη του τι γίνεται στα τμήματα υποδομής αποπνέει υγεία. Στη σύντομη ομιλία σου στάθηκα σε κάποια σημεία που θεωρώ αρκετά σημαντικά. Πχ είπες στους γονείς «αφήστε την εξέλιξη των παιδιών σε εμάς». Δηλαδή;
Σε αυτές τις ηλικίες τα παιδιά πρέπει να μάθουν να παίζουν. Μέσα από το παιχνίδι κερδίζουν σημαντικά οφέλη. Μαθαίνουν να συνεργάζονται, να πειθαρχούν στους κανόνες, να έχουν αυτοπεποίθηση, να καθορίζουν τους στόχους ,να αντιμετωπίζουν την ήττα, να σέβονται τους άλλους, να κάνουν καινούριους φίλους.
Όλοι οι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Καλό θα είναι να εμπιστεύονται τους προπονητές για την αθλητική τους εξέλιξη. Να μην τα κριτικάρουν για το πόσο καλά κάνουν την ντρίπλα, την πάσα ή το σουτ (είναι πολύ νωρίς άλλωστε να ασχοληθούμε με λεπτομέρειες στην τεχνική), αλλά να δείχνουν την ΑΓΑΠΗ τους ανεξαρτήτου το πόσο καλοί ή όχι είναι στο μπάσκετ. Κάποια παιδιά επηρεάζονται θετικά από την παρουσία τους και κάποια αρνητικά γιατί ίσως προσπαθούν να τους αποδείξουν κάτι.
Πιστέψτε με, τα παιδιά αυτό το ρόλο θέλουν από τους γονείς τους….
Ποια πλευρά του παρκέ προτιμάς, όσο κι αν η κάθε μία έχει τη δική της σημασία και το δικό της ενδιαφέρον. Με την αθλητική περιβολή ή με αυτή του προπονητή;
Η καθεμία έχει τη δική της γοητεία. Αυτή του παίκτη θα έλεγα, εξαρτάται καθαρά από τη δική σου προσπάθεια και έχει περισσότερα φώτα στραμμένα πάνω της αφού οι παίκτες είναι οι βασικοί συντελεστές του παιχνιδιού. Του προπονητή από την άλλη είναι πιο πολύπλοκη, καθώς έχει να κάνει με όλους τους άλλους μαζί, πράγμα που είναι πιο δύσκολο με τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες, άρα και πιο ενδιαφέρουσα ταυτόχρονα. Είναι μια δύσκολη απάντηση, σίγουρα μου αρέσουν και οι δυο πλευρές του παρκέ και μακάρι να μην είχα τόσους τραυματισμούς και να έπαιζα ακόμη και τώρα σε υψηλό επίπεδο, μιας και για την προπονητική δεν υπάρχει όριο ηλικίας!!
Φέτος η ομάδα έχει βάλει τον πήχη πιο ψηλά κάνοντας λόγο για πρωταθλητισμό. Πόσο εύκολο είναι να υποστηριχτεί αυτό όταν απουσιάζει ένας ή περισσότεροι μεγάλοι χρηματοδότες και για το στόχο της ανόδου αλλά και για τη διατήρηση σε ένα υψηλότερο επίπεδο;
Εκ των πραγμάτων είναι πολύ δύσκολο να ανταγωνιστείς ομάδες που διεκδικούν την άνοδο όπως ο ΠΑΣ Γιάννινα, η Βόνιτσα, τα Σ.Κ. Ιωάννινα, που έχουν στη σύνθεσή τους, κατά το πλείστον, έμμισθους παίκτες με παραστάσεις από υψηλότερες κατηγορίες. Η δική μας δουλειά στο γήπεδο όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από την προπόνηση, είναι να ξεπερνάμε τους εαυτούς μας, να δίνουμε ευκαιρίες σε δικά μας παιδιά και να γινόμαστε καλύτεροι. Εάν είχαμε κάποια υποστήριξη με 2-3 έμπειρα παιδιά, σε συνδυασμό με το υπάρχον roster θα ήμασταν το φαβορί . Όσον αφορά το τι θα γινόταν σε μια επερχόμενη άνοδο και το πώς θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε οικονομικά είναι κάτι που δεν υπάρχει λόγος να το δούμε τη συγκεκριμένη στιγμή. Αξίζουν πάντως συγχαρητήρια στους αθλητές μου που έχουν την ομάδα στην 2η θέση και είμαστε μέσα στους στόχους που είχαμε θέσει με τη Διοίκηση από την αρχή της χρονιάς.
Κοιτάζοντας λίγο το πεδίο του αθλητισμού στην πόλη της Ναυπάκτου, ποιο θα ήταν το σχόλιό σου;
Η αλήθεια είναι ότι θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στους νέους αυτής της πόλης. Ο αθλητισμός είναι αναγκαίος για τη σωστή ανάπτυξη και διαπαιδαγώγηση των παιδιών, όχι μόνο για την προάσπιση της υγείας τους, αλλά και της παιδείας τους. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχουν βελτιωθεί οι εγκαταστάσεις του «Παπαχαραλάμπειου» σταδίου, οι εξωτερικοί χώροι των προαύλιων σχολείων, τα γήπεδα ποδοσφαίρου του Δήμου μας κ.α, δυστυχώς όμως είμαστε πίσω σε βασικές υποδομές όπως Αθλητικό κέντρο, κολυμβητήριο, παιδικές χαρές, πάρκο αναψυχής, κλειστούς αθλητικούς χώρους, που θα δώσουν διεξόδους σε περισσότερα παιδιά, θα αναπτυχθούν και άλλα αθλήματα ώστε να μπορεί ο καθένας να επιλέγει αυτό που του ταιριάζει.
Η προπονητική απαιτεί πολλές θυσίες. Έχεις πάρει γεύση από το υψηλότερο επίπεδο με την ομάδα του Προμηθέα. Τα δικά σου προσωπικά σχέδια για το μέλλον ποια είναι;
Εκτός από την προπονητική μου ιδιότητα είμαι και καθηγητής φυσικής αγωγής στα Εκπαιδευτήρια ΠΑΝΟΥ. Το να δουλεύεις με παιδιά είναι μεγάλη ευθύνη ταυτόχρονα όμως είναι κάτι που μου αρέσει πολύ γιατί νιώθω ότι μπορώ να τους μεταδώσω πολλά πράγματα (μιας και η αγάπη μου για τα παιδιά είναι μεγάλη). Δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς ένα από τα δύο. Για αυτό το λόγο προσπαθώ να συνδυάζω τις όποιες μπασκετικές προκλήσεις μου παρουσιάζονται στην καριέρα μου , όπως ήταν αυτή του Προμηθέα Πάτρας, με τίμημα τον ελεύθερό μου χρόνο και την οικογένειά μου, θεωρώντας πως θα έχω μεγαλύτερες παραστάσεις για την ανέλιξή μου.
Τα τελευταία 2 χρόνια έχετε καταφέρει με τα Εκπαιδευτήρια ΠΑΝΟΥ να φτάσετε στα μετάλλια του Πανελλήνιου Σχολικού Πρωταθλήματος Καλαθοσφαίρισης. Ποιοι οι στόχοι σας για τη φετινή χρονιά;
Είναι μεγάλη διάκριση για τη Ναύπακτο η κατάκτηση της 2ης και 3ης θέσης αντίστοιχα από τα Εκπαιδευτήρια ΠΑΝΟΥ , στα Πανελλήνια Σχολικά Πρωταθλήματα Καλαθοσφαίρισης. Η συνεργασία του σχολείου μου και του Αθλητικού Συλλόγου Προμηθέα Πατρών με το πρόγραμμα «ΝΟΥΣ» απέδωσε γρήγορα καρπούς σε όλα τα επίπεδα, αθλητικό-μορφωτικό (εισαγωγή αθλητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση). Φέτος διαθέτουμε γεμάτο και ποιοτικό roster και ευελπιστούμε να φτάσουμε πάλι στις θέσεις των μεταλλίων.
Κλείνοντας και επειδή αποτελείς ένα πρόσωπο που παίζει σημαντικό ρόλο σε έναν τομέα της πόλης, τα κοινά γενικά και τοπικά, όχι με την έννοια της πολιτικής απαραίτητα, τα παρακολουθείς;
Γενικότερα δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με την κεντρική πολιτική σκηνή. Περισσότερο ενδιαφέρον έχω για την τοπική αυτοδιοίκηση και τα πεπραγμένα του Δήμου μας, καθώς είναι κάτι που έχει άμεση σχέση με την βελτίωση της εικόνας της πόλης μου και την ποιότητα ζωής.
Θα μπορούσες να φανταστείς ποτέ τον εαυτό σου ως μέλος αυτών ακόμα και με άλλο ρόλο; Εδώ μιλάω συγκεκριμένα και για το αυτοδιοικητικό πλαίσιο…
Σε αυτή την περίοδο της ζωής μου έχω βάλει άλλες προτεραιότητες που αφορούν το κομμάτι της εκπαίδευσης και της προπονητικής μου πορείας. Είμαι πρόθυμος βέβαια να βοηθήσω την πόλη μου με την εμπειρία μου και τις γνώσεις μου στο κομμάτι του αθλητισμού και το έχω κάνει όσες φορές μου έχει ζητηθεί. Στο μέλλον δεν μπορώ να αποκλείσω κάτι τέτοιο αλλά αυτή τη στιγμή είναι κάτι πολύ μακρινό.
Το μήνυμά σου κλείνοντας για τη σημασία του αθλητισμού στην καθημερινότητα μικρών και μεγάλων…
Ο αθλητισμός για μένα είναι τρόπος ζωής. Είναι το “moto” μου από μικρή ηλικία. Οι ωφέλειες του αθλητισμού στην ανθρώπινη ζωή είναι τεράστιες και καλό θα ήταν να κατανοηθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Στη ζωή του σημερινού ανθρώπου κυριαρχούν τα συναισθήματα του άγχους και του στρες. Η γενικότερη κατάσταση της χώρας έχει οδηγήσει μεγάλο μέρος των συνανθρώπων μας στο κάπνισμα και στο ποτό, θεωρώντας πως με αυτό τον τρόπο ξεπερνούν τα προβλήματα της καθημερινότητας και βελτιώνουν τη ζωή τους. Μέσα σε αυτόν τον παραλογισμό ο αθλητισμός μπορεί να μας λυτρώσει. Ωστόσο, όταν το άτομο έρχεται σε επαφή με τον αθλητισμό από μικρή ηλικία, η συμπεριφορά του καθορίζεται με συγκεκριμένο τρόπο από το ξεκίνημα της ζωής του και πολλά από τα σημερινά κοινωνικά προβλήματα είναι δυνατόν να αποφευχθούν. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από καθημερινή φυσική δραστηριότητα, καθώς με αυτό τον τρόπο αναπτύσσουν τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική τους υγεία. Το καλό είναι ο αθλητισμός να εισχωρήσει στην ζωή μας ως καθημερινή δραστηριότητα που πραγματικά θα βελτιώσει αρχικά τη ζωή μας και κατ’ επέκταση την κοινωνία μας.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εμπρός» στις 9/2/2018
