Το βιβλίο του Πρωτοσύγκελου της Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Αρχιμανδρίτου Καλλίνικου Γεωργάτου
Ο τίτλος δείχνει την πρωτοτυπία του και το περιεχόμενο μαρτυρά την ποιότητά του. Ο συγγραφέας εμπνεύστηκε την ιδέα της δημιουργίας του βιβλίου, μετά από ομιλία που ο ίδιος έκανε στο Θέρμο για την Αγία Παρασκευή και τον Άγιο Κοσμά.
Το αφιερώνει στον Μητροπολίτη μας κ. Ιερόθεο, που κάνει και τον πρόλογο, το προσφέρει στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής της πόλεώς μας και προς ενίσχυση του ποιμαντικού και φιλανθρωπικού έργου του Ναού, διατίθενται τα έσοδά του.
Το βιβλίο δεν μιλάει μόνο για το βίο της Αγίας Παρασκευής, που και έτσι να ήταν, θα αποτελούσε ελκυστικό παράδειγμα ζωής.
Μιλάει για την Αγία μέσα από τη διδασκαλία ενός Αγίου, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Μιλάει για τα δάκρυα, το πένθος και τον θρήνο, ως θεραπεία ψυχής, μέσα από τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων.
Μιλάει για την εωθινή προσευχή του Χριστού, μέσα από τις περιγραφές των Ευαγγελιστών και του Αποστόλου Παύλου και με επιτυχία ο συγγραφέας ενώνει όλους αυτούς τους λόγους στην εωθινή προσευχή της αγίας Παρασκευής, σύμφωνα με τις περιγραφές του αγίου Κοσμά.
Και τέλος μιλάει προτρεπτικά, να επικαλεστούμε τα άγια δάκρυα για τη λύτρωσή μας.
”Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για την Αγία Παρασκευή” το πρώτο κεφάλαιο στο οποίο ο συγγραφέας οργανωμένα και κατανοητά παρουσιάζει – πάντα μέσα από τα λόγια του Αγίου Κοσμά – τα “στολίδια”, τις αρετές της αγίας Παρασκευής καθώς λέει : “… τους Αγίους μπορούν να τους κατανοήσουν μόνον οι Άγιοι”.
Με τρόπο και λόγια που προκαλούν την συγκίνηση, δίνεται ο αγώνας ο σωματικός και ο πνευματικός της Αγίας, για να ανοίξει δρόμους που οδηγούν στην αλήθεια και τη σωτηρία.
Η αμοιβή της με τα “πέντε στεφάνια” “τις πέντε χριστοτερπείς αρετές που αποτελούν και καρπούς της Χριστιανικής παιδείας” τη δικαιώνουν και την λαμπρύνουν και δημιουργούν και μεγεθύνουν την ελπίδα του αναγνώστη για δική του δικαίωση και σωτηρία, μέσα από τους δικούς του αγώνες.
Γράφει ο Πρωτοσύγκελος :
“… Και μπορεί να γίνει παράδειγμα για όλους, γιατί η ίδια μιμήθηκε τον Χριστό, το Θεό όλων μας…”.
”Τα δάκρυα και το πένθος στην διδαχή και τη ζωή της Εκκλησίας” το δεύτερο κεφάλαιο, στο οποίο διδάσκεται πώς ”τα δάκρυα και το πένθος και η συντετριμμένη καρδιά αποτελούν μέρος της μεθόδου θεραπείας και αυτογνωσίας”.
Οι πηγές του πλούσιες και κυρίως αυτή, του Σεβασμιωτάτου κ. Ιεροθέου. Ο λόγος του Μητροπολίτου παρατίθεται αυτούσιος, άμεσος και αναδεικνύει, στηρίζει, δυναμώνει και τεκμηριώνει το λόγο του συγγραφέα, που δείχνει πώς τα δάκρυα λειτουργούν ”ως μέσο αυτογνωσίας, θεραπείας και καθάρσεως και ως καρποί φωτισμού και θεώσεως”.
Στο τρίτο κεφάλαιο ”Η μετά δακρύων προσευχή του Χριστού”, φωτίζονται και εξηγούνται οι, πολύ μεγάλης αξίας και σημασίας, έννοιες της πίστεώς μας, όπως αυτή της προσευχής και της συνέργειας. Με φορτισμένες εικόνες ο συγγραφέας παρουσιάζει τον Κύριο να προσεύχεται μετά δακρύων για το λαό του και περνάει το μήνυμα της προσευχής. Και συνεχίζοντας εξηγεί την σημαντική έννοια της συνέργειας : αγάπη και ελευθερία.
Δίνεται η απάντηση στην επιχειρηματολογία των απίστων : ”Πώς ο Θεός της Αγάπης επιτρέπει να συμβαίνουν άσχημα πράγματα στον άνθρωπο ”;
Γράφει, απαντά, καλύπτει ο συγγραφέας :
”Ο Χριστός πενθεί από αγάπη. Και δεν ενεργεί, σεβόμενος την ελευθερία”. Και συνεχίζει: ”Επειδή ακριβώς υπάρχει η ελευθερία του ανθρώπου, ούτε ο Θεάνθρωπος μπορεί να τον βοηθήσει αν δεν το θελήσει ο ίδιος ο άνθρωπος;”
Στο ίδιο κεφάλαιο ακολουθεί η προσευχή της Παναγίας μας με πένθος μέσα στο Ναό, που διαβάζοντάς το απαλύνει τον νου και γαληνεύει το πνεύμα.
”Επίμετρον ωφέλιμον” το τελευταίο κεφάλαιο και φθάνοντας ο αναγνώστης εδώ, συνειδητοποιεί την μεγάλη αλήθεια των λόγων του συγγραφέα. ”Οι κατ’ εξοχήν εχθροί που δημιουργούν όλα τα προβλήματα στον άνθρωπο είναι ο θάνατος και η συνοδεία του, η αμαρτία και ο διάβολος, που εκμεταλλεύεται το φόβο του θανάτου. Οι τρεις αυτοί τύραννοι αρρωσταίνουν τον άνθρωπο και τον χωρίζουν από τον συνάνθρωπο… Οι Άγιοί μας, βλέποντας τον κόσμο εν Αγίω Πνεύματι να πλανάται μέσα στην ματαιότητα και να ζει κάτω από τη βαριά δουλεία των τριών αυτών τυράννων… καταφεύγουν στον θρήνο, στον νυχτερινό και αυγερινό θρήνο, με αγάπη υπέρ όλου του κόσμου… ”
Πολύ ωφέλιμον! Ζώντας τα δάκρυα και το πένθος της Αγίας Παρασκευής αλλά και όλων των Αγίων μας για δική μας λύτρωση αναβλύζουν και τα δικά μας δάκρυα προς ωφέλεια της επίγειας και ουράνιας ζωής.
Η ωφέλεια των πιστών από την αγάπη της Αγίας είναι μεγάλη. Τα θαύματά της πολλά. Άλλα έρχονται στο φως και άλλα μένουν μέσα στις ψυχές των πιστών που την επικαλούνται. Στο βιβλίο μετά από μαρτυρίες αναφέρονται αρκετά. Τρία όμως που έκανε η Αγία μέσα στο Ναό της, στην Αγία Παρασκευή της πόλεώς μας, μας συγκλονίζουν και βαθαίνουν την πίστη μας. Σύμφωνα με τις διηγήσεις του π. Γεωργίου Βαρνάβα, που καταχωρούνται στο βιβλίο, κατά τη δεκαετία του 1950, χάρισε την υγεία σε γυναίκα που ιατρικώς θεωρείτο καταδικασμένη, αφού η ίδια η Αγία οδήγησε την άρρωστη γυναίκα και την οικογένειά της να προσέλθουν στο Ναό.
Το λαδάκι από το καντήλι της Αγίας, που πήρε από την εικόνα της η μητέρα του δεκάχρονου παιδιού που είχε τραυματιστεί στο μάτι, έκανε το θαύμα ! Αυτό έγινε 20 χρόνια πριν.
Και φτάνουμε στο σήμερα στο 2010 ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής, όταν μητέρα εξάχρονου παιδιού, που μάλιστα δεν ήταν χριστιανόπουλο, περνάει σταυρωτά κάτω από τον Επιτάφιο του Χριστού το παιδί, που ούτε περπατούσε, ούτε μιλούσε, έγινε το θαύμα ! Πέρασαν μερικά χρόνια και το ίδιο το παιδί ζήτησε να γίνει Χριστιανός. Εκεί, μέσα στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής, ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερόθεος βάπτισε τον νεαρό και έφθασε σε εμάς ένα ακόμη “χαμόγελο” του ουρανού και γεύση του καρπού από τα δάκρυα του Χριστού και των Αγίων του.
Το μικρό κεφάλαιο του βιβλίου ”Προσωπικό” «Χρέος» προς την Αγία Παρασκευή” είναι ιδιαίτερα συγκινητικό, καθώς ο συγγραφέας αφήνει διακριτικά να φανούν κάποιες προσωπικές του πτυχές, που σηματοδοτήθηκαν από την ευεργετική παρουσία της αγίας Παρασκευής.
Οι δύο αναφορές που ακολουθούν δείχνουν τη σπουδαιότητα αυτού του κεφαλαίου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος, στην Ιερά Μονή Γιαννιτσών που είναι αφιερωμένη στην Αγία Παρασκευή, έλαβε το μοναχικό σχήμα και ο κατά σάρκα πατέρας του Πρωτοσύγκελου της Μητροπόλεώς μας, του συγγραφέα του βιβλίου, π. Καλλίνικου, το 1978, την ημέρα της Αγίας Παρασκευής, σώθηκε από σοβαρό ατύχημα. Στο Νοσοκομείο τον επισκέφθηκε ο αγίας μνήμης Μητροπολίτης Εδέσσης Καλλίνικος και του είπε μεταξύ άλλων :
”… είναι φανερό ότι ο Θεός δια της Αγίας Παρασκευής, έκανε το θαύμα Του.
Φαίνεται κάτι θέλει από σένα, κάποιο παιδί σου ίσως να Του αφιερωθεί”.
Δήμητρα Δημητροπούλου
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “εμπρός”
