Τό Σάββατο 24 Αὐγούστου, ἑορτή τῆς μετακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου Διονυσίου Αἰγίνης τοῦ ἐν Ζακύνθῳ καί μνήμης τοῦ ἁγίου νέου Ἱερομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν θεία Λειτουργία στό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Διονυσίου, στό κέντρο τῆς Ναυπάκτου.
Ὁ Ναός χτίστηκε στίς ἀρχές τοῦ περασμένου αἰώνα ἀπό τούς ψαράδες τῆς πόλης, οἱ ὁποῖοι τό δώρισαν στήν Μητρόπολη. Εἶχε δέ τήν εὐλογία ὁ Ναός νά φιλοξενήση τήν θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Προυσιώτισσας κατά τήν περίοδο τοῦ Ἐμφυλίου.
Μέ τόν Σεβασμιώτατο συλλειτούργησαν: ὁ Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος, π. Θωμᾶς Βαμβίνης, ὁ π. Κωνσταντίνος Βακάλογλου καί οἱ Διάκονοι π. Παΐσιος καί π. Ἀντώνιος.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στούς δύο ἁγίους, πού ἔζησαν σέ δύσκολα χρόνια, στόν ἅγιο Διονύσιο στήν Ζάκυνθο, πού ἦταν ὑπό τήν κυριαρχία τῶν Βενετῶν καί στόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό στήν ὑπόδουλη στούς Ὀθωμανούς Ἑλλάδα · καί οἱ δύο ἀγωνίστηκαν γιά τήν διατήρηση τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως, πού εἶναι τό ἀνοσοποιητικό στοιχεῖο τοῦ Γένους μας.
Γενικά, ἡ Ἐκκλησία μέ τούς Ναούς, τά Μοναστήρια, τίς ἀκολουθίες, τήν θεία Λειτουργία καί τούς Ἁγίους της προσέφερε τήν λειτουργική καί ἡσυχαστική ζωή στούς ἀνθρώπους καί τούς κράτησε στήν Ὀρθόδοξη παράδοση.
Ἔπειτα ἀνέφερε ἕναν λόγο ἀπό τίς διδαχές τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στόν ὁποῖο φαίνεται πῶς δίδασκε τούς Χριστιανούς ὁ Ἅγιος, τούς ἔλεγε νά χαίρονται πού ἦταν Ὀρθόδοξοι καί νά κλαῖνε καί νά θρηνοῦν γιά τούς ἀπίστους καί αἱρετικούς.
Στήν συνέχεια τούς δίδασκε νά μήν πράττουν ἁμαρτίες, νά μήν διακατέχονται ἀπό τά πάθη, τά ὁποῖα ἀναφέρει, νά ἐνδιαφέρονται γιά τόν στολισμό τῆς ψυχῆς τους μέ ἀρετές, νά νηστεύουν, νά προσεύχονται, νά κάνουν ἐλεημοσύνες καί νά ἔχουν μνήμη θανάτου, γιατί αὐτή ἡ μνήμη εἶναι ὁ μεγαλύτερος διδάσκαλος.
Ἔπειτα τούς ἔλεγε ὅτι δέν εἶναι ἄξιος νά τούς διδάσκη καί νά τούς συμβουλεύη, ἀλλά παρακαλεῖ τόν γλυκύτατόν του Ἰησοῦν Χριστόν νά στείλη τήν χάρη Του καί νά τούς εὐλογῆ.
Ὁ Σεβασμιώτατος κατέληξε τόν λόγο τοῦ λέγοντας ὅτι αὐτός εἶναι ὁ ἱερός ἡσυχασμός, πού τόν ἔχουμε ἀνάγκη στήν ἐποχή μας, κατά τήν ὁποία προσβάλλεται καί ἀποδυναμώνεται αὐτό τό πνευματικό ἀνοσοποιητικό σύστημα τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως καί ἡ ἔλλειψή του ὁδηγεῖ σέ κάθε ἀλλαξοπιστία.
*
Μετά τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας προσφέρθηκε κέρασμα στό πλησιόχωρο οἴκημα καί στόν ὄμορφο προαύλειο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
