Δεν γνωρίζω τον νέο Δήμαρχο της πόλης μας και επομένως δεν ξέρω αν και αυτός σαν τους προηγούμενους έχει συγκεκριμένους προσανατολισμούς για γεωγραφικές περιοχές του μεγάλου Δήμου μας.
Και όταν λέω προσανατολισμούς εννοώ αν προτιμάει για λόγους που αυτός γνωρίζει, κάποια αποκεντρωμένα διαμερίσματα για παρουσία, δράση ή και πολιτική διαχείριση των πραγμάτων εκεί.
Αυτό όπως το γράφω , ίσως φαίνεται επιλεκτικό, και κάποιος θα πει αν ισχύει, ότι μπορεί να κρύβει ενδιαφέροντα που έχουν σχέση με τακτοποίηση ιδιαίτερων αναγκών των περιοχών αυτών. Το σίγουρο όμως είναι ότι όπως και να ’χει το κέντρισμα το δημιουργούν κοντινοί του άνθρωποι ή κάποια εσωτερική του επιθυμία που μπορεί να είναι και πολύ ανθρώπινη.
Το θέμα είναι ότι ο Δήμαρχος μάλλον δεν προσανατολίζεται δυτικά της Ναυπάκτου. Και δεν μπαίνω στην λογική της εστίασης σε συγκεκριμένο δημοτικό διαμέρισμα γιατί θα φανεί ότι η εστίαση έχει πέραν των άλλων και συναισθηματικό χαρακτήρα.
Δυτικά δεν πάμε καθόλου καλά και η διοίκηση του αστικού κέντρου δεν επικοινωνεί ιδιαίτερα με το χώρο.
Έχω ξαναγράψει ότι οι πολιτικοί ασκούν εξουσία αλλά οι πολίτες πρέπει να αμύνονται. Όταν δε, λέμε άμυνα δεν μιλάμε για παθητική αντίσταση αλλά έλεγχο με απαντήσεις και κριτική. Όχι ρητορική κριτική αλλά κριτική με ονοματεπώνυμο.
Ζω σε δυτικό κοινοτικό διαμέρισμα και η εγκατάλειψη επιμένει να παραμένει επιλεκτική.
Φαίνεται ότι η προσάρτηση της κοινοτικής διοίκησης στο Διοικητικό Κέντρο, εξακολουθεί να αφήνει την κοινοτική γειτονιά απόμακρη και ανήμπορη για οποιαδήποτε ανάπτυξη.
Σ’ αυτή την δυτική, ξεχασμένη σχετικά, απόμακρη γειτονιά, όχι πολύ μακριά από την πόλη μας αισθάνομαι πολίτης ‘β κατηγορίας.
Δεν ξέρω τι είναι εκείνο που κάνει μερικούς ιθύνοντες να πιστεύουν ότι η διαχείριση των απαιτήσεων σ’ ένα μικρό ημιαυτόνομο, μη αστικό δημοτικό διαμέρισμα, μπορεί να γίνει με ανακλαστικές κινήσεις.
Όσο μικρός και να είναι ένας κατοικημένος τόπος δεν παύει να χρειάζεται την τακτοποίηση βασικών καθημερινών εξυπηρετήσεων των κατοίκων.
Όσο πιο δυτικά, φαίνεται ότι ο πολιτισμός της ανθρώπινης αναγκαιότητας μειώνεται.
Εγκατάλειψη της οδοποιίας, της συγκοινωνίας, του οικιστικού καταμερισμού και των δομών διοίκησης για εξυπηρέτηση του χωρικού.
Ενός χωρικού που ενώ θα έπρεπε να αισθάνεται πολίτης ισότιμος του αστικού κέντρου, εκείνο που τον εξισώνει είναι η παρουσία του στα καφενεία της πόλης.
Επειδή ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες δεν διαμένω μόνιμα στο χωριό, αλλά όμως το επισκέπτομαι συχνά, κάθε φορά που επιστρέφω και ανηφορίζω προς τα δυτικά η στασιμότητα με θλίβει.
Και τέλος πάντων για να δικαιώσω και την αρχική μου εκτίμηση για την επιλεκτική διαφορά ανάπτυξης σε σχέση με μας η σύγκριση βεβαιώνει ότι τα ‘’Άγια Χώματα’’ της περιοχής εκτείνονται ανατολικά.
Δεν ξέρω πως γίνεται η δυτική περιοχή να βρίσκεται συνεχώς στο περιθώριο της ανάπτυξης, και οι υποσχέσεις για τακτοποίηση υποχρεώσεων της Κεντρικής Διοίκησης , ακόμη και θεσμικών να βρίσκονται στις ‘’Ελληνικές Καλένδες’’. Και για όσους δεν έχουν ψάξει την προέλευση του όρου ‘’ Καλένδαι’’, τους πληροφορώ ότι ο όρος σημαίνει ανύπαρκτες ημέρες στο Ελληνικό ημερολόγιο.
Εμείς οι παροικούντες δυτικά του αστικού κέντρου το μόνο μας κέρδος είναι η τιμή της παρουσίας μας και του θανάτου μας εκεί που μας έταξε η τύχη να γεννηθούμε. Γιατί όπως έγραψε ο Συμωνίδης ‘’ει το καλώς θνήσκειν αρετής μέρος εστί μέγιστον ημίν, εκ πάντων τουτ’ απέμεινε τύχη’’.
Κύριοι Διοικούντες του αστικού κέντρου κοιτάξτε προς δυσμάς, περπατήστε, ανηφορίστε και δημιουργήστε τουλάχιστον το αίσθημα της διοικητικής παρουσίας σας με ότι αυτό συνεπάγεται.
Δεν μπορώ να πω ότι οι μικροταγοί της περιοχής δεν σας το έχουν προτείνει.
Μην περιμένετε τον Μόσκοβο του δημοτικού τραγουδιού να φέρει το σεφέρι
( ταξίδι) για να αλλάξουν τα πράγματα. Δείξτε την επιμέλειά σας και προς τα εδώ, γιατί είμαι σίγουρος και το πιστεύω ότι σας έχει ζητηθεί, και μάλλον αιτείται συνεχώς.
Ελάτε να διαπιστώσετε ‘’ιδίοις όμασι’’ για το τι είναι αυτό. Ασπαστείτε την φράση του Πλάτωνα στον Γοργία : ‘’ εάν ζητείς καλώς ευρήσεις’’.
Έχω ξαναγράψει για την τέχνη της κυβερνητικής δράσης των ιθυνόντων, προκειμένου να υπάρξουν εποικοδομητικά αποτελέσματα.
Για την επιτυχία, την αποδοχή και την καταξίωση απαιτείται παράφορος στοχασμός πάνω στον τρόπο δράσης. Και είχα πει ότι ο κυβερνητικός περιορίζεται σαν τον σοφιστή, να προσφέρει στους ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν την πραγμάτωση των επιθυμιών τους. Και εδώ δεν μιλάμε για επιθυμίες ηθικής τάξεως, αλλά για λογικές απαιτήσεις που προκύπτουν από την ανάγκη εμπέδωσης της ‘’ισοπολιτείας’’ που πρέπει να διαμορφωθεί στον κόσμο της τοπικής κοινωνίας σε όλα τα σημεία του ορίζοντα.
Επιτέλους οι Διοικούντες ας βάλουν το ορθολογικό στοιχείο στη σκέψη τους για να επιβεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα και στη πράξη.
Οι δυτικές περιοχές της πόλης δεν είχαν την τύχη να αναλάβουν τα διοικητικά ηνία της περιφέρειας του Δήμου, όχι από έλλειψη προσώπων με πνεύμα και διοικητικά προσόντα, αλλά κυρίως από την δυσαναλογία του πληθυσμιακού παράγοντα.
Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την παραμέρησή του και την τοποθέτησή του μόνιμα σε δεύτερο ή και τρίτο επίπεδο, καθιστώντας τους ανθρώπους της σε πολίτες ‘β κατηγορίας.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι εμείς δεν πρόκειται να φύγουμε από τον τόπο μας.
Εκείνο που ζητάμε είναι η εφαρμογή των διοικητικών υποχρεώσεων της αστικής αρχής και προς τα εδώ. Ότι το χειρότερο θα ήταν άφιλο για εμάς. ‘’ Ουκέτι πρόσω’’, δηλαδή μη ‘’ περαιτέρω προς το κάκιστον’’ όπως σημειώνει η φράση του Πίνδαρου.
Βασίλης Νασόπουλος
Βελβίνα – Ναυπάκτου
