Μία εικόνα…
|
| © Harry Callahan – Untitled, 1953 |
ένα κείμενο
Γράφει ο Βασίλης Βούκλιζας
Αν θέλαμε να φανταστούμε αυτή την φωτογραφία χωρίς τα δάκτυλα του χεριού, τότε
θα διακρίναμε μία επιφάνεια σε δύο τόνους του γκρι που διαχωρίζονται από μία σχεδόν
οριζόντια γραμμή. Τα τέσσερα δάκτυλα, στοιχείο απειροελάχιστο στο σύνολο της εικόνας,
είναι ικανά να δώσουν αυτό που δεν μπορεί η Φωτογραφία ως μέσον ͘ την αίσθηση του
βάθους και ότι πρόκειται τελικά για δύο επιφάνειες, η μία πιο μπροστά από την άλλη.
Όλη η φωτογραφική καριέρα του Harry Callahan διακρινόταν από συνεχείς
φορμαλιστικές καινοτομίες είτε επρόκειτο για πορτραίτα, είτε σκηνές δρόμου, η από τις
μινιμαλιστικές προσεγγίσεις στα θέματά του.
Γενικά οι φωτογράφοι αρέσκονται στο να φωτογραφίζουν ασήμαντα πράγματα,
αποφορτίζοντας έτσι την πραγματικότητα στα μάτια του θεατή, μεταμορφώνοντας τα
τελικά σε καλλιτεχνικώς σημαντικά. Όπως εδώ, που το τίποτα γίνεται εικόνα, αποκτώντας
αξία μόνο στον φωτογραφημένο κόσμο.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Εμπρός”
