Ο άνθρωπος , σύμφωνα με το Αριστοτέλη, είναι « ζώον πολιτικόν » που σημαίνει, εκτός των άλλων, ότι η ατομική του ζωή είναι αξεδιάλυτα συνυφασμένη με τη ζωή του συνόλου. Κι ανάμεσα στα πολλά που σκεφτόμαστε, διατυπώνεται μέσα μας πιο επιτακτικά και πιο καθαρά ένα ερώτημα – απορία :
Για ποιους λόγους οι πολιτικοί –όταν κυρίως κυβερνούν –δε λένε σχεδόν ποτέ , την αλήθεια στους πολίτες; Γιατί δε τους αξιώνουν να μάθουν εγκαίρως τι πραγματικά συμβαίνει , τι ουσιαστικά τους συμβαίνει; Γιατί δε στέκονται μπροστά τους και κοιτάζοντας τους ευθέως (έστω και μέσω της κάμερας) στα μάτια να τους εκθέσουν εγκαίρως την εκάστοτε κατάσταση ως έχει ; Γιατί π.χ. δεν ξέραμε ότι η χώρα ζούσε σε τέτοιο βαθμό με δανεικά που θα έπρεπε βέβαια να επιστραφούν στο πολλαπλάσιό τους και που εμείς θα ήμασταν αυτοί που θα τα πληρώναμε; Γιατί λοιπόν, οι πολιτικοί δε λένε ποτέ την αλήθεια; Επειδή δεν είμαι πολιτικός δεν ξέρω την απάντηση από την πηγή της. Είμαι όμως , όπως κι εσείς , πολίτης κι όπως κι αρκετοί από σας , σκεπτόμενος πολίτης, που σημαίνει πως πασχίζω με όλα τα ερεθίσματα που δέχομαι από τον περιβάλλοντα , και όχι μόνο , κόσμο , να παράγω την προσωπική μου σκέψη ωθώντας το μυαλό μου σ’ αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα διανοητική λειτουργία. Πίσω στο καυτό μας ερώτημα λοιπόν: Γιατί οι πολιτικοί –όποιου διαμετρήματος- δε λένε σχεδόν ποτέ την αλήθεια στους πολίτες; Ας προσπαθήσουμε πιθανολογώντας πάντα να το απαντήσουμε.(Εξαιρούμε των κατηγοριών και των ευθυνών, το σπάνιο είδος των πολιτικών που διαθέτουν τη αρετή της ειλικρίνειας στη σχέση τους με τον πολίτη.)
Η εμμονή των πολιτικών στο πολιτικό ψέμα μάς βάζει σε βάσιμες υποψίες ότι τα κίνητρα τους να ασχοληθούν με την πολιτική, κάθε άλλο παρά κοινωφελή κι αγνά είναι. Ένας προφανής λόγος απόκρυψης της αλήθειας , λοιπόν , είναι ότι οι πολιτικοί για να επανεκλεγούν –κι αυτός είναι ο στόχος ειδικά αυτών , και δεν είναι και λίγοι, που βλέπουν την πολιτική ως επάγγελμα και δη προσοδοφόρο– θεωρούν πως πρέπει να είναι αρεστοί στους πολίτες, επιθυμώντας διακαώς να κερδίζουν την εύνοιά τους που μεταφράζεται σε ψήφο. Η αλήθεια μπορεί να δυσαρεστήσει γι’ αυτό εντέχνως και συστηματικά …αποκρύπτεται.
Ένας δεύτερος λόγος ίσως να είναι γιατί θεωρούν το λαό ανώριμο συναισθηματικά, ψυχολογικά και διανοητικά να αντιμετωπίσει τα της πολιτικής κι όπως ένας γονιός αφήνει το παιδί του, ως μικρό , έξω από τα οικονομικά και άλλα προβλήματα της οικογένειας δημιουργώντας του μια πλαστή εικόνα της κατάστασής τους, έτσι κι αυτοί απομονώνονται και διαχωρίζονται από τους πολίτες.
Ένας τρίτος λόγος που ενδεχομένως κρατούν σε άγνοια τους πολίτες είναι ότι τους θεωρούν άσχετους και αδαείς με την πολυπλοκότητα της πολιτικής, ενώ αυτοί είναι οι ειδήμονες , οι ειδικοί , οι ξεχωριστοί, γεγονός που τονώνει τον εγωισμό και τη ματαιοδοξία τους και για να ολοκληρώσουμε κάπως το σώμα των πιθανών λόγων για τους οποίους οι πολιτικοί δε λένε ποτέ την αλήθεια εγκαίρως στους πολίτες, θα αναφέρουμε κι έναν ακόμα λόγο, βασικό πια –ίσως τον πιο βασικό–που είναι ότι η άσκηση της εξουσίας και η διαχείρισή της συχνά –πυκνά συνοδεύεται από παρα-τυπίες , από παρα-νομίες , από α-νομίες και από α-θετήσεις προεκλογικών υποσχέσεων και ίσως το χειρότερο , από μία υποχωρητικότητα ή συμμετοχή σ’ ένα παιχνίδι μεγάλων συμφερόντων που δεν έχουν καμία σχέση συνήθως με τα συμφέροντα των πολιτών , τα οποία και υποσχέθηκαν–και γι’ αυτό άλλωστε κι εκλέχθηκαν–να υπερασπίζονται. Ούτως εχόντων , λοιπόν , των πραγμάτων , όπως και να το κάνουμε, πώς να ομολογήσει κανείς από αυτούς την αλήθεια ευθαρσώς και ευθέως στο λαό και μάλιστα κοιτάζοντας τον και στα μάτια;
Ξέρουμε όμως πολύ καλά όλοι μας ότι στη δημοκρατία, ο πολίτης είναι το βασικό συστατικό και ότι η δημοκρατία που σέβεται το όνομα και τις αρχές της , έχει υποχρέωση να διαμορφώσει έτσι τον πολίτη της ώστε να τον έχει συμ-παραστάτη κι όχι πελάτη , συμ-πολίτη κι όχι α-πολίτικο , συν-οδοιπόρο κι όχι ά-πορο , σύμ-μαχο κι όχι ά-μαχο και στα εύκολα και στα δύσκολα και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα. Γιατί όταν έρχεται η ώρα της αλήθειας — κι έρχεται πάντα η ρημάδα – – είναι οι πολίτες αυτής της χώρας, οι πάντα ευκολόπιστοι και πάντα προδομένοι , που καλούνται να βγάλουν το …φίδι από την τρύπα και να σταθούν με γενναιότητα και αξιοπρέπεια μπροστά στην αλήθεια και στην πραγματικότητα. Και το κάνουν.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
