Ακολουθώντας τη ρήση του Θερβάντες «Να σωπαίνει εκείνος που έδωσε, να μιλάει εκείνος που πήρε» ο Μπάμπης Χαραλαμπόλουλος στη χθεσινή τιμητική εκδήλωση, που διοργάνωσαν η ΟΣΥΝ και η Αδελφότητα Ναυπακτίων «ο Έπαχτος», υπήρξε για άλλη μια φορά σεμνός και λιτός στο ευχαριστήριο κλείσιμο παρόλη τη δικαιολογημένη συγκινησιακή φόρτιση του.
Όσα χρόνια γνωρίζω τον Μπάμπη, και μέσα από τη στενή συνεργασία που είχα μαζί του ως Γενική Γραμματέας της ΕΝΑΜ και της ΟΣΥΝ, έτσι τον θυμάμαι, σκυφτό στα βιβλία του και τα άπειρα χαρτάκια με τις σημειώσεις του όπου με αυστηρή επιστημονική μεθοδολογία κωδικοποιούσε τα αποτελέσματα της πολυετούς ενδελεχούς έρευνάς του για τη Ναυπακτία. Ακάματος,σιωπηλός ερευνητής και συγγραφέας και παράλληλα εμπνευστής και διαμορφωτής συλλογικοτήτων. Κι ως γνήσιος πνευματικός άνθρωπος στα μέχρι τώρα σαράντα χρόνια της πορείας του ποτέ δεν αυτοπροβλήθηκε, ποτέ δεν κράτησε τη γνώση, που απέκτησε με πολύ κόπο, προσωπικό του κτήμα αλλά απλόχερα τη μοιράζεται και τη διαθέτει για το συλλογικό καλό και την πρόοδο. Όλα αυτά τα χρόνια πέρα από το «παιδί του», όπως μου είχε χαρακτηρίσει την ΕΝΑΜ, αγωνίστηκε με αφοσίωση για την ανάδειξη και αντιμετώπιση των προβλημάτων της Ναυπακτίας και της Αιτωλοακαρνανίας μέσα από την ΠΑΝ.ΣΥ και την ΟΣΥΝ των οποίων υπήρξε ιδρυτικό μέλος και της εφημερίδας ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ της οποίας υπήρξε ψυχή και στυλοβάτης.
Ο Μπάμπης, λοιπόν, ως άνθρωπος που έδωσε και εξακολουθεί να δίνει πολλά στον τόπο του, καλά κάνει και σωπαίνει. Εγώ όμως οφείλω και θέλω από τα βάθη της καρδιάς μου να του πω ένα δημόσιο μεγάλο ευχαριστώ. Κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους ανθρώπους που τους οφείλω ευγνωμοσύνη για τη μέχρι τώρα πορεία μου. Μεγιστοποίησε την αγάπη που μου είχε μεταδώσει η οικογένειά μου για τη Ναυπακτία, με ενέπνευσε, με καθοδήγησε, με συμβούλεψε, με δίδαξε, με μύησε στην αξία της ανιδιοτελούς συλλογικής προσφοράς.
Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες με τις αρετές του Μπάμπη, δεν θέλω να το κάνω γιατί ξέρω ότι νιώθει άβολα. Εξάλλου και στη χθεσινή εκδήλωση ακούστηκαν πολύ τιμητικά λόγια όχι μόνο από τους συντοπίτες του αλλά και από καταξιωμένους πανεπιστημιακούς καθηγητές, γεγονός που καταδεικνύει τη θέση που επάξια κατέχει στη συνείδηση όλων μας.
Θα κλείσω όμως με κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς που προέκυψαν από τη συζήτηση που είχα χθες μετά την εκδήλωση με στενούς φίλους και θα ήθελα να τις μοιραστώ δημόσια και λόγω επικαιρότητας. Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται ότι ο Μπάμπης υπήρξε κάποτε υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος και δυστυχώς δεν εκλέχτηκε. Και βέβαια το μελανό σημείο δεν αφορά τον Μπάμπη αλλά τις επιλογές της κοινωνίας. Είχα στεναχωρηθεί πολύ και τότε και χθες αναρωτήθηκα και προβληματίστηκα για άλλη μια φορά με ποια κριτήρια επιλέγει η κοινωνία τους εκπροσώπους της. Ο Μπάμπης διέθετε όλες τις αρετές ενός άριστου εκπροσώπου της, βαθιά γνώση του τόπου, διοικητικές ικανότητες, καθαρότητα και αγωνιστικότητα. Ο Μπάμπης προσωπικά δεν έχασε τίποτε, ο τόπος μας όμως είμαι σίγουρη ότι έχασε.
Τελειώνοντας θα ήθελα να εκφράσω θερμά συγχαρητήρια στους διοργανωτές της χθεσινής εκδήλωσης , στα μέλη των διοιητικών συμβουλίων και στους προέδρους Θεόδωρο Παπαδόπουλο και Κωστή Βουτσινά της ΟΣΥΝ και της Αδελφότητας Ναυπακτίων«ο Έπαχτος» αντίστοιχα. Σε μια εποχή που τείνει να γίνει κανονικότητα η αγνωμοσύνη τέτοιες εκδηλώσεις αποκτούν ιδιαίτερη αξία.
Μαρία Ζιαμπάρα
