Ο Πρωθυπουργός δήλωσε πρόσφατα ότι «μπορούμε να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη κοινωνία σε ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης και ολιγαρκούς αφθονίας». Προφανώς εννοεί το «ολιγαρκής» για τους Έλληνες που τους έκανε φτωχότερους και το «αφθονία» για τον ίδιο και την κυβέρνησή του.
Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι εκφράζει τον θαυμασμό του για τα σοσιαλιστικά μοντέλα της Λατινικής Αμερικής, τα οποία έχουν αποτύχει, ενώ κάποια εξ αυτών στην ακραία τους έκφραση έχουν καταλήξει να είναι στυγνές δικτατορίες. Φαίνεται όμως ότι αυτό είναι το μοντέλο που ονειρεύεται για την Πατρίδα μας. Δυστυχώς όμως για αυτόν και ευτυχώς για εμάς, δεν μπορεί να το πετύχει επειδή χάρη σε αυτό που ο ίδιος ονομάζει «παλιό πολιτικό σύστημα» ανήκουμε στην Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και σε όλες τις ομάδες των ανεπτυγμένων χωρών.
O κ. Τσίπρας απαντώντας για το συγκεκριμένο θέμα στον κ. Μητσοτάκη, τον παρέπεμψε στο βιβλίο του Γάλλου φιλοσόφου και οικονομολόγου Σερζ Λατούς «Προς μία κοινωνία της λιτής αφθονίας».
Ίσως ο κ. Τσίπρας να υιοθέτησε το επίθετο «ολιγαρκής» αντί για «λιτός» για να μην θυμηθούμε τη λιτότητα που ο ίδιος επέβαλε στην ελληνική κοινωνία ή για να μην το συνδέσουμε με τον «λιτό βίο» πολλών στελεχών της κυβέρνησης, τα οποία καθημερινά αποδεικνύουν ότι είναι έτοιμα να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί προκειμένου να διατηρήσουν τα προνόμια της εξουσίας.
Ο κ. Τσίπρας πριν κάνει τη γνωστή πλέον απαξιωτική αναφορά στον Αυστριακό Φιλόσοφο και Οικονομολόγο Φρίντριχ Χάγιεκ, καλό θα ήταν να διαβάσει το εμβληματικό του έργο «Ο δρόμος προς τη Δουλεία». Ίσως τότε να αντιλαμβανόταν γιατί οι χώρες που επιχείρησαν να περιορίσουν δραστικά την οικονομική ελευθερία των πολιτών και να αντικαταστήσουν την οικονομία της αγοράς με τον κεντρικό σχεδιασμό, κατέληξαν τελικά να εγκαθιδρύσουν αυταρχικά καθεστώτα που παραβίαζαν κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ανακοίνωση της ΔΗΜΤΟ Ναυπακτίας της ΝΔ
