Είκοσι (20) Ιουλίου 1974, μία αποφράδα ημέρα, μια ημέρα μνήμης, θλίψης, οργής και πόνου, για την Κύπρο την Ελλάδα αλλά και όλη την ανθρωπότητα.
Την γιορτή του Προφήτη Ηλία επέλεξαν οι Τούρκοι να εισβάλλουν βίαια και άνευ ουσιαστικού λόγου στο νησί με στόχο βέβαια την ολοκληρωτική κατάληψή του. Είναι ημέρα πένθους και μνήμης γιατί τότε χάθηκαν άδοξα ανθρώπινες ζωές Αξιωματικών, Στρατιωτών και άμαχου πληθυσμού.
Θυμίζω κυρίως για να μάθουν οι νέοι, ότι η ανέντιμη εισβολή πραγματοποιήθηκε μια εβδομάδα περίπου μετά το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών με συνεργούς τους Αμερικάνους.
Θα επιχειρήσω επιγραμματικά να περιγράψω λίγα από τα γεγονότα που έλαβαν χώρα, στο δίμηνο Ιούλιο – Αύγουστο το 1974.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου ξεκίνησαν, Σάββατο 20 Ιουλίου στις πέντε παρά τέταρτο το πρωί, με πολλά άρματα μάχης και τον στρατό ξηράς υποστηριζόμενος από την αεροπορία θέτοντας σε εφαρμογή το σχέδιο «ΑΤΤΙΛΑΣ Ι.» Επί τρεις ημέρες σφυροκοπούσαν το νησί, ο Ελληνοκυπριακός στρατός αμύνονταν σθεναρά προβάλλοντας μεγάλη αντίσταση, αυτό είχε ως αποτέλεσμα το σχέδιο αυτό να αποτύχει, έτσι οδηγήθηκαν σε οπισθοχώρηση αφήνοντας πίσω τους πολλά ανθρώπινα πτώματα Τούρκων στρατιωτών.
Στις 16 Αυγούστου, οι Τούρκοι επανήλθαν με τον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ». Ανασυγκροτήθηκαν, ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους και επιτίθεντο με λύσσα. Η Κύπρος φλεγόταν από τους ασταμάτητους βομβαρδισμούς, η μία μάχη διαδέχετο την άλλη, αλλεπάλληλες συγκρούσεις σώμα με σώμα. Τα ελληνοκυπριακά στρατεύματα, με το επίλεκτο σώμα της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, γνωστή ως ΕΛ. ΔΥ.Κ. και τον στρατό της Εθνοφρουράς του νησιού με περίσσιο ηρωισμό κρατούσαν τις θέσεις τους, δεν άντεξαν όμως, ο υπερσύγχρονος εξοπλισμός και ο πολυάριθμος στρατός της Τουρκίας, λύγισαν τον ολιγάριθμο και ελλιπή σε πολεμικό οπλισμό στρατό των Ελληνοκυπρίων. Έτσι το «κάστρο» έπεσε ηρωικά μαχόμενο. Οι Τούρκοι κατέλαβαν το 36% του κυπριακού εδάφους, αργότερα δε ίδρυσαν εντελώς παράνομα το σημερινό ψευδοκράτος.
Φθάσαμε στο σήμερα, 20 Ιούλιου 2023, όπου τελούμε το 49ο μνημόσυνο προς τιμή των γενναίων – ηρώων πολεμιστών που άφησαν την ζωή τους στα ιερά χώματα της Κύπρου υπερασπίζοντας την διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας και την ανεξαρτησία του νησιού. Για αυτήν την ανεξαρτησία αγωνίζονται και σήμερα Έλληνες και Κύπριοι, ελπίζοντας ότι κάποτε – έπρεπε να είχε γίνει – θα απονεμηθεί δικαιοσύνη.
ΑΔΕΛΦΙΑ, ΗΡΩΕΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ ΖΗΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Σπύρος ΝΙΚ. Φούντας
(Τραυματίας Οπλίτης ΕΛ. ΔΥ.Κ. 1974)
