Το νέο μυθιστόρημα της Βάσως Κοζώνη- Τουμπάνου είναι στα χέρια μας. Πρόκειται για το «Αμοργός 2027», από τις εκδόσεις Μελάνι, το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο πως θα είναι… καλοτάξιδο, όπως άλλωστε και η πρώτη της μυθιστορηματική απόπειρα, το «Μέσα απ’ τον παλιό καθρέφτη».
Το «Αμοργός 2027» είναι…
Μια αγωνιώδης κραυγή της παλιάς γενιάς που έχει συνειδητοποιήσει τα λάθη της… Μιας γενιάς που προχώρησε «γυρεύοντας ν’ αλλάξει την έρημο με δέκα κόκκους άμμο, με δέκα δίκαιους τα Σόδομα της ζωής της». Μιας γενιάς που χτυπήθηκε και απέτυχε. Είναι όμως πολύ σκληρή η παραδοχή του αμετακίνητου στη σκληρότητα του κόσμου. Ίσως η ηρωίδα του βιβλίου να κυνηγά τη χίμαιρα θέλοντας να εξαλείψει την τραγική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης.
Πάσχει κι αυτή όπως όλοι μας για τα νέα παιδιά της πατρίδας. Βλέπει τον μελλοντικό τους κόσμο γεμάτο από πίνακες και σενάρια σε διαβαθμίσεις του «μαύρου». Βιώνει με λύπη τον αντίλογο της κουρασμένης νεολαίας του τόπου. Και αντιδρά δηλώνοντας πως σήμερα είναι πια ένας άνθρωπος χωρίς κανέναν απολύτως κομματικό δεσμό.
Μιλώντας λοιπόν χωρίς φόβο και χωρίς πάθος δίνει την ευκαιρία μιας τελευταίας ελπίδας στον εγγονό της που ίσως μας προβληματίσει κι εμάς: Την ευκαιρία της Αμοργού σαν ιδέα (του Νίκου Γκάτσου), αλλά και σαν τόπο όπου θα συντελεστεί στην πράξη το θαύμα της αναγέννησης: Μια αυτοδιαχειριζόμενη μικρή κοινότητα στηριζόμενη πάνω στη θεωρία της Άμεσης Δημοκρατίας (Καστοριδιακού τύπου), που την βρίσκουμε να ανθεί κάπου εκεί στο όχι μακρινό 2027.
Το μυθιστόρημα κινείται σε δύο αφηγηματικούς άξονες. Στην αφήγηση της ταραχώδους ζωής της ηρωίδας και σε ένα Εγχειρίδιο Ιστορίας από το 1948 μέχρι σήμερα, που εμπεριέχεται ανάμεσα στις «κουβέντες με τον μικρό πρίγκιπά μου» και το οποίο φιλοδοξεί η Ιφιγένεια ν’ αφήσει κληρονομιά στον αγαπημένο της εγγονό, γιατί
«Αν όχι άλλο τίποτα
ο πόνος μένει άλιωτος
όταν θάβεις τη μνήμη».
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Η Ιφιγένεια της Μυθολογίας.
Η Ιφιγένεια της Νεότερης Ιστορίας της Ελλάδας.
Οι παράλληλες θυσίες τους.
Τέσσερις γενιές από το 1948 έως το 2027 με κεντρική ηρωίδα μια σύγχρονη Ιφιγένεια πορεύονται παράλληλα με την Ιστορία του τόπου.
Ένας μεγάλος έρωτας, όνειρα, δράση και απογοήτευση ανάμεσα σε δικτατορίες και κίβδηλες δημοκρατίες.Το χθες και το σήμερα με τις δογματικές αγκυλώσεις τους. Η κατάντια ενός ολόκληρου λαού.
Το «Παραμύθι χωρίς όνομα» που λαβαίνει υπόσταση στη μέση του πελάγους και είναι η απόδειξη ότι μπορεί να υπάρξει κοινωνία με ανθρωπιά μέσα στον παγκοσμιοποιημένο πλανήτη.
Το παιδί που τελικά γλιτώνει…
Το συγγραφικό βιογραφικό της
Η Βάσω Κοζώνη- Τουμπάνου συστήθηκε στη αναγνωστικό κοινό, όπως προαναφέραμε, όσον αφορά τη συγγραφή μυθιστορήματος, με το «Μέσα απ’ τον παλιό καθρέφτη», επίσης από τις εκδόσεις Μελάνι. Έχει επίσης γράψει το «Ναύπακτος- Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την Ιστορία, τους περιηγητές και τη λογοτεχνία», καθώς και τη συλλογή ποιημάτων «Εφ’ όλης της ύλης».