Γράφει ο Γιώργος Ασημακόπουλος
Το έργο της ανάπλασης είναι «υπόδειγμα». Με πολλά εισαγωγικά, μην παρεξηγηθώ. Υπόδειγμα, με την έννοια ότι τόσα χρόνια στη Ναύπακτο έτσι τα κάνουμε τα πράγματα: χωρίς σχέδιο. Από που να το πιάσεις;
- Να πάρουμε τα υλικά του δημόσιου χώρου; Στην Ψανή από νεροτσουλήθες έως λιμάνι έχουμε 3 διαφορετικά υλικά στη νότια πλευρά, ενώ τη βόρια αφήσαμε την παλιά λευκή πλάκα. Στο λιμάνι, μάρμαρο. Στην Αποκαύκου, μίξη λευκής πλάκας με πέτρα γκρι. Στο Ξενία έχουμε τσιμεντόλιθο και ξύλινο ντεκ. Στο Κεφαλόβρυσο, άλλη πλάκα. Φτάνουμε πλατεία Φαρμάκη, μάρμαρο έως το Δημαρχείο. Και η πλατεία η ίδια ένας αχταρμάς με πλάκα Καρύστου, μάρμαρο λευκό, μάρμαρο κόκκινο, λευκή πλάκα, ανοξείδωτα, τέντες… Μετά στον Άγιο Δημήτριο πάλι διάλλειμα με παλιά πλάκα, μέχρι να βγούμε στον Άγιο Διονύσιο όπου έχουμε τσιμεντόπλιθα ανάκατη με κυβόλιθο, μάρμαρο και ό,τι να’ ναι.
Δεν μπορούμε τόσα χρόνια να διαλέξουμε λίγα υλικά και να πούμε ότι με αυτά θα γίνονται όλες οι αναπλάσεις! Και τώρα τι, θα βάλουμε μερικά υλικά ακόμα… Το είχαμε στο πρόγραμμά μας και απορώ που δεν το έχει υιοθετήσει κανείς, γιατί δεν κοστίζει τίποτα! - Να πάρουμε τις βασικές υποδομές και τα δίκτυα, για να δούμε ότι δεν έχουμε κανένα σχέδιο; Φτιάξαμε βιολογικό καθαρισμό, αλλά έχουμε παντορροϊκό αποχετευτικό, γιατί όταν η ΕΕ τα χρηματοδοτούσε στο Β ΚΠΣ εμείς αδιαφορήσαμε. Φτιάξαμε βιολογικό, αλλά έχει ανωφέρεια ο σταθμός επεξεργασίας εκεί που τον τοποθετήσαμε, οπότε χρειάζονται αντλιοστάσια. Μόλις βρέξει τα αντλιοστάσια δεν επαρκούν και πάνε ανάκατα βροχή και λήμματα στη θάλασσα. Δεν μπορούμε τόσα χρόνια να καταργήσουμε τον αγωγό της Παλιοπαναγιάς που φανερά πάει στη θάλασσα, να διαχωρίσουμε τα λήμματα της οδού Φαρμάκη κλπ.
Και τώρα ξηλώνουμε την Μπότσαρη να βάλουμε πέτρες, αλλά τον αγωγό της αποχέτευσης δεν τον πειράζουμε. Θα γίνει όμορφο, αλλά το λιμάνι κάτω από το Ντοκ και το Άρωμα θα βγάζει πάλι γλίτσα και «άρωμα» όχι και τόσο θαλασσινό. - Να πάρουμε το κυκλοφοριακό για να δούμε ότι δεν έχουμε κανένα σχέδιο; Φτιάχνουμε εσοχές, πεζοδρόμια, πάρκιν εδώ και εκεί και, πάλι η πόλη πνίγεται από τα αυτοκίνητα. Το μισό κυκλοφοριακό της Ναυπάκτου οφείλεται στην πλατεία του λιμανιού η οποία λειτουργεί ως κυκλοφοριακός κόμβος. Και τώρα βάζουμε πέτρες αντί για άσφαλτο, αλλά κυκλοφοριακά δεν την ακουμπάμε.
- Να πάρουμε τους δρόμους του κέντρου, του Κεφαλοβρύσου, της Λαγκαδούλας, πίσω από το Δημαρχείο; Αδέσποτα, τρωκτικά, κόπρανα ζώων, βρώμα στους κάδους, λακκούβες, πεζοδρόμια διαλυμένα; Αλλά κάθε τρεις και λίγο κάνουμε «ανάπλαση στο κέντρο». Ποια ανάπλαση; Ο χρόνος έχει σταματήσει στο 1960 στο κέντρο. Γιατί ό,τι χρήματα έχουμε τα ρίχνουμε στα ίδια σημεία κάθε 15 χρόνια, επειδή ό,τι κάνουμε είναι πρόχειρο και δεν λειτουργεί. Όλα μαρτυρούν ότι δεν υπάρχει σχέδιο!
- Να πάρουμε τα κτήρια του Δήμου; Φτιάξαμε δημαρχείο αλλά συνεδριάζουμε εκτός της έδρας του Δήμου γιατί δεν έχουμε μια αίθουσα 100 τετραγωνικά και πληρώνουμε τεράστια ενοίκια κάθε μήνα! Δεν έχουμε αποθήκη για τα υλικά του Δήμου, δεν έχουμε όρχο οχημάτων, όλα στην τύχη. Κανένα σχέδιο!
Είναι σα να βρέχει έργα στη Ναύπακτο. Όχι με την καλή έννοια ότι είναι πολλά, αλλά με την κακή: σα να πέφτουν από τον ουρανό τυχαία και άτακτα.
Ποιος φταίει για αυτό το έλλειμμα σχεδίου; Προφανώς όλοι όσοι τα περασμένα χρόνια ασκήσανε διοίκηση. Κάποιοι την ασκούν ακόμη, εμμέσως ως στυλοβάτες της σύμπραξης Γκίζα. Πριν λίγους μήνες και ο σημερινός Δήμαρχος το ίδιο έκανε κατά την παρουσίαση του τεχνικού προγράμματος. Δεν έχουμε ποτέ, ΠΟΤΕ ένα Δήμαρχο να ξεκινήσει τη θητεία του με ένα πλάνο. Να μας πει «στα χρόνια της θητείας μου θέλω να φέρω τον τόπο σε αυτή την κατάσταση, για να εξυπηρετήσω συγκεκριμένους σκοπούς και να πετύχω αυτούς τους στόχους». Να πει στη συνέχεια ότι για να φτάσει αυτή τη νέα, επιθυμητή κατάσταση, πρέπει να γίνουν οι εξής δράσεις. Μετά να ιεραρχήσει τις δράσεις και να ξεκινήσει από αυτές που προηγούνται. Οι οποίες δράσεις για να υλοποιηθούν, πρέπει για την κάθε μία να ολοκληρωθούν τα εξής έργα σε αυτές τις φάσεις.
Έχουμε φτάσει να θεωρείται το προεκλογικό πρόγραμμα «περιττό». Με εξαίρεση τον Γ. Γούλα, οι περισσότεροι το εξάντλησαν σε ένα φυλλάδιο με τα βιογραφικά των υποψηφίων συμβούλων, μια διακήρυξη γενικόλογων αρχών για τη δημοκρατία, τη νομιμότητα και τον άνθρωπο, άντε και μια σελίδα Α4 με συνοπτικές αναφορές σε έργα όπως η μαρίνα, το Ξενία και για τα ορεινά, γενικά και αόριστα. Καμία δέσμευση σε στόχους, μέσα, πόρους, κανένα όραμα.
Όσο στη Ναύπακτο εκλέγονται Δήμαρχοι επειδή κάποιοι συμμαχούν για τις καρέκλες και όχι για τις ιδέες, όσο τα προεκλογικά προγράμματα θα θεωρούνται περιττά, όσο δεν θα βρεθεί κάποιος να δείξει ένα ολοκληρωμένο πλάνο, όλα θα γίνονται όπως αυτό το έργο: χωρίς σχέδιο, χωρίς υποδομή. Η πόλη θα μένει πίσω, η ποιότητα ζωής θα υποβαθμίζεται και η τοπική ανάπτυξη δεν θα έρθει ποτέ.
Όσο για το συγκεκριμένο έργο, έχει πολλά θετικά. Αλλάζουν τα δίκτυα ύδρευσης στον πάνω δρόμο, γίνεται ο διαχωρισμός λημμάτων και όμβριων, υπογειοποιείται το δίκτυο ηλεκτροφωτισμού, στενεύει ο δρόμος οπότε αποτρέπεται το διπλοπαρκάρισμα. Θα έρθει και η ελεγχόμενη στάθμευση, μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καλύτερη εικόνα. Δεν είναι όλα λάθος, γι αυτό άλλωστε το υπερψηφίσαμε στο προηγούμενο Συμβούλιο.
Τέλος, μια συγγνώμη σε επαγγελματίες και κατοίκους τόσο για την ταλαιπωρία, αλλά κυρίως για το έλλειμμα σχεδιασμού που μας κρατάει χαμηλά. Αφού δεν την είπαν αυτή που την οφείλουν, ας την πούμε εμείς.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
