Γράφει ο Γιώργος Κων. Ασημακόπουλος
Εκλογές ήταν και πέρασαν. Κάποιος θα κέρδιζε, κάποιος θα έχανε, κάποιος θα ερχόταν τρίτος. Δεν είναι να σκας με αυτά τα πράγματα. Όπως μου είπε και μια πολύ καλή φίλη που πολιτεύεται χρόνια -άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε χάνοντας- πρόσφατα, «Γιώργο πριν μπεις σε μια εκλογή θα ρωτάς τον εαυτό σου, αντέχεις να χάσεις; Αν η απάντηση είναι ναι, προχώρα. Αν όχι, άστο για άλλη φορά». Συμβουλή που αποδείχθηκε χρήσιμη, καθώς χάσαμε.
Μια άλλη συμβουλή που μου έδωσε κάποτε ένας (Ο για την ακρίβεια) κορυφαίος αυτοδιοικητικός της Ναυπακτίας που δεν είναι πια στη ζωή, τη δεκαετία του 1990, μετά από βαριά ήττα ήταν, «Γιώργο είσαι μικρός αλλά να θυμάσαι ότι αν θέλεις να γνωρίσεις τον χαρακτήρα κάποιου, δάνεισέ τον χρήματα, παίξτε χαρτιά ή κάνε εκλογές μαζί του». Επίσης χρήσιμη παραίνεση, καθώς συχνά «φίλοι» αποδεικνύονται κατώτεροι της εκτίμησης που τους τρέφεις, ενώ «αντίπαλοι» ανεβαίνουν στα μάτια σου πάρα πάρα πολύ.
Ας αφήσουμε όμως εδώ τις σοφίες και ας δούμε όσο πιο αντικειμενικά μπορούμε, τα αίτια της ήττας μας. Κατά την αντικειμενικά υποκειμενική μου γνώμη. Γιατί όταν είσαι μέσα, δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός όσο και να προσπαθείς. Είναι θέμα προοπτικής.
Βασικός παράγοντας που διαμόρφωσε το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν το γενικό πολιτικό κλίμα. Καλώς ή κακώς η συνείδηση του εκλογικού σώματος είχε θέσει κεντροαριστερό πρόσημο στο συνδυασμό μας, παρόλο που η κεντροδεξιά είχε πολύ ισχυρή, αν όχι πλειοψηφική, εκπροσώπηση. Στις βουλευτικές εκλογές που γίνανε πριν λίγους μήνες, η κεντροαριστερά συνετρίβη. Στον πρώτο γύρο των εκλογών μετριούνται στα δάκτυλα τους ενός χεριού οι εκλεγμένοι Δήμαρχοι που δεν είναι «γαλάζιοι». Αυτό το κλίμα επηρέασε τη Ναύπακτο και τα μεγάλα χωριά του Δήμου μας.
Αξιοποιώντας από το πλεονέκτημα η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας λειτούργησε συντονισμένα κινητοποιώντας βουλευτές, πολιτευτές, κεντρικά και περιφερειακά στελέχη. Επιπλέον σπάρθηκε έντεχνα ο φόβος ότι οι Δήμοι που δεν είναι γαλάζιοι δεν θα έχουν πρόσβαση σε χρηματοδότηση. Συνδυαστικά τις τελευταίες μέρες υπήρξε κινητοποίηση ώστε να μην στηριχθούν κεντροδεξιά στελέχη που δεν συμμετέχουν σε «επίσημους» γαλάζιους συνδυασμούς.
Ένας ακόμη πιο βασικός λόγος της ήττας μας ήταν ο προσεταιρισμός των προέδρων των κοινοτήτων από τον Δήμαρχο. Κακά τα ψέματα, τα μικρά χωριά ψηφίζουν Πρόεδρο. Στη Ναυπακτία αυτό αφορά το μισό σχεδόν εκλογικό σώμα. Κατά την προηγούμενη δημοτική θητεία δημιουργήθηκε μεθοδικά ένα πλέγμα συσχετίσεων μεταξύ προέδρων και του κ. Κοτρωνιά. Μην ξεχνάμε πως βλέπαμε συνέχεια ευχαριστίες προς τον Αντιδήμαρχο και όχι Δήμαρχο. Λες και τα έργα δεν είναι υποχρέωση του Δήμου προς τον Δημότη, όχι χάρη του Αντιδημάρχου προς τον εκάστοτε Πρόεδρο. Αυτό έφερε τη συντριβή σε Αποδοτία, Πλάτανο και τα μικρά χωριά της Ναυπάκτου. Αντίθετα το Αντίρριο και τα μεγάλα χωριά της Ναυπάκτου είχαν διαφορετική εικόνα.
Αν σε αυτό το στοιχείο προσθέσουμε και την αυξημένη συμμετοχή σε μικρές κοινότητες μετά από δεκαετίες, έχουμε μια ακόμα πιο πειστική εξήγηση του εύρους της ήττας. Αυτό που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό είναι ο τρόπος με τον οποίο κινητοποιήθηκαν ψηφοφόροι μικρών κοινοτήτων που απείχαν για πολλά χρόνια.
Ένας ακόμη λόγος που συντέλεσε στην ήττα είναι η έλλειψη οράματος. Η πλειοψηφία των πολιτών πλέον δεν πιστεύει ότι υπάρχει εναλλακτική. Δεν πιστεύει πως μπορούμε να έχουμε καθαρή θάλασσα, ένα ανθρώπινο κυκλοφοριακό, αξιοπρεπή σχολεία, πόσιμο νερό σε επάρκεια, ασφαλές οδικό δίκτυο εντός του Δήμου, αποκατάσταση της γέφυρας του Μόρνου, αποκατάσταση της διάβρωσης των ακτών μας, μουσείο, πινακοθήκη και όλα όσα εν γένει αναδείξαμε εμείς με την παρουσία μας στην προηγούμενη θητεία αλλά και προεκλογικά. Όταν δεν υπάρχει συλλογικό διακύβευμα, επικρατεί το ατομικό. Το 1+1, μερικά κυβικά μπετού, οι μικροεξυπηρετήσεις…
Τέλος δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην επιτυχημένη επικοινωνιακή στρατηγική του κ. Γκίζα. Φρόντισε επιμελώς να κρύψει όσα στελέχη είχαν προκαλέσει στη διάρκεια της θητείας του. Αντίθετα προέβαλλε στα ΜΜΕ ελκυστικά πρόσωπα, τα οποία όμως δεν εξελέγησαν. Ακόμη και επιτυχημένα στελέχη της περασμένης θητείας έμειναν εκτός Δημοτικού Συμβουλίου ή εξελέγησαν οριακά και με δυσκολία, καθώς δεν είχαν πρόσβαση στην «ορεινή» δεξαμενή σταυρών.
Κλείνω με πέντε προτάσεις για την εξυγίανση του αυτοδιοικητικού σκηνικού, τις οποίες κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε το επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο ομόφωνα να υποβάλλει ως ψήφισμα στην ΚΕΔΕ.
- Εκλογή προέδρων και τοπικών συμβουλίων με ξεχωριστά ψηφοδέλτια, όπως το 2019.
- Ξεχωριστός προϋπολογισμός για κάθε τοπική κοινότητα την οποία διαχειρίζεται χωρίς παρέμβαση του Δήμου.
- Κεντρικό ψηφοδέλτιο 38 ατόμων, ενιαίο. Χωρίς δηλαδή ξεχωριστές έδρες για κάθε Δημοτική Ενότητα.
- Απαγόρευση μικρών έργων απευθείας αναθέσεων πλην εκτάκτων 8 μήνες πριν τις εκλογές.
- Αναστολή προγραμμάτων απασχόλησης ευπαθών ομάδων 8 μήνες πριν τις εκλογές εφόσον δεν ελέγχονται από ΑΣΕΠ.
Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσω τους 995 συμπολίτες μας που με σταύρωσαν, βάζοντάς με στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο. Όταν ξεκίνησα στο πλευρό του Τάκη Λουκόπουλου πριν 10 μήνες, δεν περίμενα ποτέ αυτό τον αριθμό. Ούτε την τέταρτη θέση περίμενα, ανάμεσα σε ανθρώπους της κοινωνίας και της αυτοδιοίκησης που ειλικρινά θαυμάζω και εκτιμώ. Τα καταφέραμε χωρίς “στηρίξεις” και “υποχρεώσεις”.
Δεύτερη θητεία λοιπόν στην πλευρά της αντιπολίτευσης. Μην περιμένετε εκπλήξεις: θα είμαι ο ίδιος. Με τις προτάσεις μου, τον λόγο μου, τα καλά και τα κακά μου που πλέον τα ξέρετε, που γι’ αυτά με εκλέξατε. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στους φίλους που πίστεψαν σε εμένα, “έτρεξαν” την υποψηφιότητά μου, την επικοινώνησαν και δούλεψαν γι΄ αυτή. Το αποτέλεσμα τους ανήκει. Η εκτίμησή τούς είναι περιουσία για εμένα. Δεν χρειάζονται ονόματα, γνωρίζουν και γνωρίζω. Η «κλειστή» ομάδα όμως που βρίσκεται πίσω από την πορεία μου στα κοινά είναι η οικογένειά μου: γιος, σύζυγος, μητέρα, αδερφός. Πέρα από οικογένεια είναι εργάτες και ταυτόχρονα ηγέτες, συνεργάτες, συνοδοιπόροι. Επιπλέον, δεν το βάζουν κάτω με τίποτα.
Δυστυχώς όμως, η παράταξη έχασε. Το μήνυμά μας, όπως και το 2019, δεν έπεισε. Μπορεί να έχουμε σχέδιο, σαφή εικόνα για το πως θέλουμε τον τόπο μας και τι θέλουμε για την τοπική μας κοινωνία, αλλά… “Γιώργο χάσαμε”…
Και τώρα τι; Να είστε σίγουροι: δεν σταματάμε. Π Ρ Ο Χ Ω Ρ Α Μ Ε. Απλά, ξεκάθαρα και με συνέπεια σε όσα λέμε και κάνουμε τόσα χρόνια.
* Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 1996. Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εκλέγεται από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Σημίτης. Στην κρισιμότερη στιγμή της πολιτικής του παρουσίας, ο Γεράσιμος Αρσένης είχε την άνεση να αυτοσαρκασθεί για την αποτυχία του να εκλεγεί διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου στην Πρωθυπουργία μονολογώντας «Γιώργο, χάσαμε…». Το ρητό παραπέμπει στην ιστορία κάποιου χωρικού, στον οποίο μια φωνή είπε να παίξει όλα του τα χρήματα στον ιππόδρομο, στο άλογο με το νούμερο τρία. Το έκανε, και μετά από μια δύσκολη κούρσα το άλογο πάτωσε κι αυτός έχασε όλο του το βιος. Τότε, απογοητευμένος, άκουσε την ίδια φωνή να του λέει απλά «Γιώργο, χάσαμε…»
