Γράφει ο Γιώργος Ασημακόπουλος
Το πρόβλημα του τρίτου δημοτικού ξεκινάει από το σχέδιο πόλης της Ναυπάκτου, το οποίο δεν διαθέτει οικόπεδο για το σχολείο. Έτσι αναγκαστήκαμε ως Δήμος να αγοράσουμε ένα οικόπεδο που δεν είναι τέλειο. Αλλά είναι μια λύση.
Το τρίτο δημοτικό όμως δεν είναι το μόνο πρόβλημα του σχεδίου πόλης. Το σχέδιο δεν προβλέπει χώρο για κανένα άλλο σχολείο. Ούτε για πλατεία στη Λαγκαδούλα. Ούτε κάποιο άλλο ελεύθερο χώρο.
Βλέποντας λοιπόν τόσα χρόνια την πόλη να στραγγαλίζεται από ένα κακό πολεοδομικό σχέδιο, θα έπρεπε να έχει γίνει επέκταση του σχεδίου προς τα ανατολικά και προς τα δυτικά. Ανατολικά να ενωθεί με το σχέδιο του Λυγιά και δυτικά να πολεοδομηθεί έως και η Παλιοπαναγιά. Και σε αυτές τι επεκτάσεις να προβλέψουμε, με γενναιοδωρία, χώρους για σχολεία, αθλητικές υποδομές, δημόσια κτήρια, πλατείες κλπ. Είκοσι χρόνια ακούμε μόνο δικαιολογίες: αυτά δεν γίνονται, είναι ανέφικτα, δεν έχουμε χρήματα, δεν υπάρχει μελέτη, τα ρέματα δεν είναι οριοθετημένα… Ένα πρόβλημα για κάθε λύση!
Έτσι λοιπόν το τρίτο δημοτικό είναι εδώ και έντεκα χρόνια σε λυόμενα, σα να είμαστε σεισμόπληκτοι σε τριτοκοσμική χώρα. Σε οικόπεδο για το οποίο πληρώνουμε ενοίκιο. Το Τρίτο Δημοτικό είναι υπόδειγμα της χρεοκοπίας της σχολικής στέγης στη Ναύπακτο. Γιατί δεν είναι μόνο το τρίτο, είναι συνολική η αποτυχία.
- Ας δούμε τα νηπιαγωγεία: Στην πόλη μας δεν υπάρχει ούτε ένα ιδιόκτητο νηπιαγωγείο. Σαράντα χρόνια πληρώνουμε ενοίκια για υπόγεια και ισόγεια, με άθλια προαύλια. Όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφερε κανένας Δήμαρχος με τα λεφτά που δίνουμε για ενοίκιο να πάρουμε ένα δάνειο, να αγοράσουμε μια νεοκλασσική μονοκατοικία μέσα στην πόλη, να την αναδείξουμε, και να την κάνουμε νηπιαγωγείο. Έτσι σήμερα θα είχαμε, 7, 8 νηπιαγωγεία και δεν θα πληρώνουμε ενοίκια.
- Τα ίδια όμως σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια: Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει κάποια, λίγα πράγματα. Ελάχιστα καινούργια σχολεία και κάποιες επεκτάσεις, δυστυχώς όλα μέσα στα ίδια οικόπεδα περιορίζοντας τα προαύλια. Ό,τι φτιάξαμε όμως έχει ελλείψεις. Τα σχολεία της Ναυπάκτου δεν έχουν αίθουσες εκδηλώσεων, αίθουσες υπολογιστών, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, αίθουσες καλλιτεχνικών, χώρο για φαγητό στα ολοήμερα. Ας δούμε το δεύτερο δημοτικό, τα λυόμενα του πρώτου λυκείου, τα λυόμενα του Λυγιά, το σχολείο της Δάφνης που είναι ξέφραγο, το τρίτο γυμνάσιο, την επέκταση του πρώτου δημοτικού… Τα λίγα σχολεία που φτιάχνουμε είναι κτήρια του χθες, της δεκαετίας του 60. Με μικρές αίθουσες θεωρίας και ένα γραφειάκι εκπαιδευτικών. Και πριν πείτε «αυτά είναι ανέφικτα για την Ελλάδα», σκεφτείτε ότι η Κορώνη των χιλίων τετρακοσίων εννέα κατοίκων, πήρε σχεδόν έξι εκατομμύρια ευρώ από το πρόγραμμα Αντώνης Τρίτσης για γυμνάσιο και λύκειο. Τόσους κατοίκους έχει ο Λυγιάς και ο Γαλατάς. Ο Δήμος Νέστορος, στον οποίο ανήκει η Κορώνη, έχει πληθυσμό όσο και ο δικός μας Δήμος. Στη Ναύπακτο δεν γίνεται, αλλού γίνεται.
- Πάμε στην τριτοβάθμια: Κάποτε η πόλη αυτή είχε ένα ΤΕΙ. Πληρώναμε ενοίκιο στην αρχή. Μετά το πήγαμε στο Αντίρριο για να μην πληρώνουμε ενοίκιο, και φέραμε την Τεχνική Υπηρεσία στη Παλιοπαναγιά, πληρώνοντας ενοίκιο. Το ΤΕΙ μεγάλωσε, έγινε πανεπιστήμιο και μας χαιρέτησε. Το τραγικό είναι ότι το ΤΕΙ είχε χρήματα στον προϋπολογισμό του για κατασκευή κτηρίου στη Ναύπακτο. Και εμείς δεν του δώσαμε ένα οικόπεδο για να ριζώσει. Και τότε, βρήκαμε ένα πρόβλημα για κάθε λύση: «δεν γίνεται», «δεν έχουμε λεφτά», «δεν αφήνει ο επίτροπος», «η τριτοβάθμια είναι αρμοδιότητα του κράτους και όχι του Δήμου»… Την ίδια ώρα ο Πύργος, η Καλαμάτα, η Σπάρτη, το Αίγιο και η Αμαλιάδα δώσανε κτήρια και όχι μόνο. Γι αυτό είμαστε η μόνη πόλη που έμεινε χωρίς σχολή στην τελευταία μεταρρύθμιση.
- Ας δούμε τις δημοτικές αθλητικές υποδομές. Τόσα χρόνια δεν μπορέσαμε να στεριώσουμε ένα μεταλλικό κτήριο πεντακοσίων τετραγωνικών για να έχουν τα σχολεία, οι παιδικοί και οι εφηβικοί αθλητικοί σύλλογοι ένα κλειστό γηπεδάκι. Εδώ δεν ισχύει όμως το «δεν γίνεται, δεν έχουμε λεφτά, δεν υπάρχει μελέτη» γιατί μας διαψεύδει το κλειστό του Αντιρρίου. Γιατί μας διαψεύδουν οι 650 χιλιάδες ευρώ που βρήκαμε για αθλητικά κέντρα σε Άνω Χώρα και Κάτω Χώρα. Στην Άνω Χώρα γίνεται, στη Ναύπακτο «δεν γίνονται αυτά».
- Ας δούμε και αυτά τα λίγα που φτιάχνονται σήμερα: στο Λυγιά δημιουργούμε ένα σχολικό οικοσύστημα με το τρίτο γυμνάσιο, το έκτο δημοτικό και το ειδικό σχολείο. Σε λίγο όπως πάμε θα καταλήξει εκεί και το Τρίτο Δημοτικό. Μέσα στα χωράφια, σε μια περιοχή λευκό χαρτί όπου ο Δήμος μπορεί να πολεοδομήσει όπως θέλει. Αντί να χαραχθεί ένας δρόμος, ένας χώρος στάσης για τους γονείς και ένας χώρος στάθμευσης για τους εκπαιδευτικούς, μονοδρομούμε τον στενό δρόμο που προϋπήρχε. Αντί να φτιάξουμε ένα πολεοδομικό σχέδιο που θα εξυπηρετούμε τα σχολεία αλλά και την γύρω περιοχή, της δημιουργούμε προβλήματα.
Όταν για είκοσι και βάλε χρόνια αυτοί που διοικούν μια πόλη κρύβονται πίσω από δικαιολογίες, όταν για τόσα χρόνια βρίσκονται προβλήματα για κάθε λύση, το αποτέλεσμα είναι η χρεωκοπία. Καιρός να βγάλουμε από το λεξιλόγιό μας φράσεις όπως «δεν γίνεται, δεν έχουμε μελέτες, δεν έχουμε λεφτά, δεν μας αφήνουν». Καιρός να σταματήσουμε να βρίσκουμε ένα πρόβλημα για κάθε λύση, είτε αφορά τα πεζοδρόμια σε Αμφίσσης και Θέρμου τουριστικό καταφύγιο σκαφών, ή το οικόπεδο του Τρίτου Δημοτικού.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
