Γράφει ο Γιώργος Κων. Ασημακόπουλος
Μπροστά μας έχουμε μια ολόκληρη αυτοδιοικητική θητεία. Ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με αυτή. Μπορεί μέχρι τώρα να μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας το προεκλογικό τοπίο, η ανθρωπογεωγραφία και οι σχετικές διεργασίες. Ωστόσο το «πρωτάθλημα» τελείωσε, ο «τελικός» έγινε, η «κούπα» απονεμήθηκε και, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με την ουσία των πραγμάτων: το μέλλον της τοπικής μας κοινωνίας.
Προσωπικά, αυτή η μετεκλογική επάνοδος είναι και ένα είδος επιστροφής στην «κανονικότητα». Έρχεται η ώρα για δουλειά, συναινέσεις, διαφωνίες, προτάσεις. Η ώρα δηλαδή της ενασχόλησης με την ουσία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τώρα που κλείσανε οι κάλπες και μετρήθηκαν ψηφοδέλτια και σταυροί, ήρθε η ώρα των κοινών μας προβλημάτων.
Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη αξία αυτή τη χρονική στιγμή, να καταθέσω για μια ακόμα φορά τις δικές μου προτάσεις. Κατά την περασμένη θητεία άλλωστε είχα την ευκαιρία από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, την παρούσα στήλη και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να καταθέσω το στίγμα μου.
Η κατάσταση που έχει προκύψει στο δημοτικό συμβούλιο είναι ξεκάθαρη. Από τη μία, αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος ο επανεκλεγείς Δήμαρχος. Ευρεία και άνετη εκλογική επικράτηση σε συνδυασμό με μία ισχυρή πλειοψηφία στα θεσμικά όργανα σύμφωνα με τις προβλέψεις του εκλογικού νόμου. Από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση, εμείς δηλαδή, που ψάχνει να βρει τα επόμενα πατήματά της. Ελάσσονα αντιπολίτευση η παράταξη Κωνσταντόπουλου.
Ο επανεκλεγής Δήμαρχος θα ολοκληρώσει όσα ξεκίνησε στην πρώτη του θητεία. Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ήδη καταθέσει το προγραμματικό της στίγμα. Επομένως μικρή αξία έχει να μιλήσουμε προγραμματικά αυτή τη χρονική στιγμή. Στο προγραμματικό επίπεδο δεν πρέπει να περιμένουμε νεωτερισμούς και εκπλήξεις, θετικές ή αρνητικές, από κανέναν.
Το γεγονός ότι ουσιαστικά έχουμε ένα Δημοτικό Συμβούλιο που είναι συνέχεια του προηγούμενου, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που αυτό λειτουργεί. Αντίθετα νομίζω πως όλοι -συμπολίτευση αντιπολίτευση και δημότες- επιθυμούμε να δούμε αλλαγές. Μάλλον όλοι θα θέλαμε να περιμένουμε κάτι καινούργιο και διαφορετικό.
Περισσότερο από το όραμα, το σχέδιο και τις ικανότητες μας λείπει η συναίνεση σε ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο. Να αποφασίσουμε ως τοπική κοινωνία σε μερικούς βασικούς άξονες τους οποίους θα υλοποιήσουμε σε βάθος χρόνου. Αυτή θα ήταν μια μεγάλη αλλαγή για τη Ναυπακτία.
Αν μας έμαθε κάτι η θητεία που ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες, είναι πως το έλλειμμα συναίνεσης οδηγεί σε τέλμα. Σειρά έργων της θητείας Λουκόπουλου ακυρώθηκαν από την Αρχή Γκίζα διότι δεν υπήρχε συναίνεση. Ακυρώσεις έργων που ωστόσο προκάλεσαν ελάχιστη ή μηδενική αντίδραση στην κοινωνία, τόσο μικρή που σε καμία περίπτωση δεν στάθηκε εμπόδιο στην επανεκλογή του νυν Δημάρχου. Έργα «ξένα» προς τον δημότη ο οποίος αδυνατούσε να αντιληφθεί η αξία τους, αφού του ήταν άγνωστα.
Οι συναινέσεις στην εποχή της Ψηφιακής Κοινωνίας διαμορφώνονται στη βάση μιας ευρείας, ειλικρινούς και άμεσης διαβουλευτικής διαδικασίας. Όχι σαν τις διαβουλεύσεις που γνωρίζουμε έως σήμερα, οι οποίες είναι υποχρεωτικά «παραδοτέα» έργων. Τέτοιες διαβουλεύσεις που παρουσιάζουν ένα έτοιμο αποτέλεσμα σε μια κλειστή ομάδα θεσμικών εκπροσώπων δεν έχουν τίποτα να μας προσφέρουν.
Αντίθετα μια αποτελεσματική διαβουλευτική διαδικασία εμπλέκει το σύνολο των δημοτών. Συμμετέχουν ισότιμα η τοπική αυτοδιοίκηση, οι θεσμικοί φορείς της κοινωνίας των πολιτών, άτυπες συλλογικότητες, αλλά και μεμονωμένοι πολίτες. Αξιοποιούν τεχνολογίες εξ αποστάσεως ψηφιακής συνέργειας για να καταλήξουν σε μια απόφαση.
Η αξία της διαβούλευσης είναι ότι η απόφαση είναι κοινή, ανήκει δηλαδή εξίσου σε όλους τους συμμετέχοντες. Φανταστείτε μια Ναυπακτία που θα είχε ομονοήσει για το καταφύγιο σκαφών ή τη μαρίνα, σε ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο για το ιστορικό κέντρο της Ναυπάκτου, για τη φυσιογνωμία του Ξενία, ή τη διαμόρφωση του Σχεδίου Πόλης, στο αναπτυξιακό της μοντέλο. Μια σύμπνοια που θα έχει χτιστεί στη βάση της σύγκρουσης των ιδεών, κατά τη διαδικασία της διαβούλευσης.
Έτσι θα προέκυπτε ένα σχέδιο όπου ο κάθε συμμετέχοντας θα αναγνώριζε τον εαυτό του σε αυτό. Ένα σχέδιο που δεν σηκώνει ακυρώσεις και ματαιώσεις, αμφισβητήσεις και πισωγυρίσματα. Που αντέχει στις «αποψάρες» και «ιδεάρες», που δεν γίνεται θύμα του λαϊκισμού.
Ο Δήμαρχος έχει την ευκαιρία, για να μην πω χρέος, να διαμορφώσει ένα κοινό, συλλογικό σχέδιο για το Δήμο μας. Η ανθρωπογεωγραφία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου είναι ευνοϊκή, ενώ ο ίδιος είναι απαλλαγμένος από το άγχος της κρίσης αφού βρίσκεται στη δεύτερη θητεία του. Η κοινωνία επίσης είναι έτοιμη.
Κατά τη γνώμη μου αυτή είναι η σημαντική απόφαση που έχει να πάρει ο Δήμαρχος: πόσο θα εμπλέξει την τοπική κοινωνία στη διοίκηση, πόση εξουσία και πόση αρμοδιότητα θα εκχωρήσει στην κοινωνία των πολιτών.
Είναι δική του αποκλειστικά επιλογή αν θα κινηθεί στην ίδια λογική του «βλέποντας και κάνοντας», αν θα μας δείξει επιτέλους ένα σχέδιο το οποίο θα έχει επεξεργαστεί ο ίδιος με τους συνεργάτες του, ή αν θα «κάνει τη διαφορά» εμπλέκοντας όλους στην επόμενη θητεία υιοθετώντας διαβουλευτικό τρόπο διοίκησης.
