Η Ναταλία-Αγγελική Αδαμοπούλου, βουλευτής του ΜεΡΑ25, μιλά στην «ε»
Η Ναταλία-Αγγελική Αδαμοπούλου είναι βουλευτής του ΜεΡΑ25. Με καταγωγή από τη Ναυπακτία και τη Δωρίδα, τις προηγούμενες ημέρες βρέθηκε στην πόλη μας και είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μαζί της μία άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση. Μας μίλησε για τη σχέση της με την περιοχή, την επαφή της με τα κοινά και το πως έφτασε σήμερα να είναι βουλευτής, για την αποστολή του κόμματός της στη βουλή, αλλά και τους χειρισμούς της κυβέρνησης στα πιο σημαντικά θέματα της περιόδου, την οικονομία, τον κορονοϊό και τα ελληνοτουρκικά. Διαβάστε όλα όσα μας είπε.
Καταρχάς κ. Αδαμοπούλου θα πρέπει να συστηθείτε στους αναγνώστες μας, εξηγώντας μας ποια είναι η σχέση σας με την πόλη της Ναυπάκτου…
Η πόλη της Ναυπάκτου και το πλησίον χωριό, το Ευπάλιο Φωκίδας είναι οι τόποι καταγωγής του πατέρα μου. Το Ευπάλιο είναι η γενέτειρα της γιαγιάς μου Αγγελικής (Κούλας) Μπάμπου, της οποίας τα αδέρφια, Αντώνης Μπάμπος και Γιώργος Μπάμπος συμμετείχαν στις αντάρτικες δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ενώ η Ναύπακτος είναι η γενέτειρα του παππού μου, Αριστείδη Αδαμόπουλου. Έχω πολύ όμορφες παιδικές αναμνήσεις καθώς παραθερίζαμε εκεί κάθε καλοκαίρι όταν ήμουν μικρή. Δεν θα ξεχάσω το ατέλειωτο παιχνίδι και τις συνεχείς φάρσες που σκαρώναμε με τα ξαδέρφια μου στη γιαγιά μου η οποία δεν ησύχαζε από εμάς. Μέχρι να τελειώσει το καλοκαίρι ήμασταν ο εφιάλτης της και η χαρά της ταυτόχρονα. Οργανώναμε και θεατρικές παραστάσεις στο κάστρο της Ναυπάκτου με καλεσμένη όλη τη γειτονιά.
Ας περάσουμε τώρα, συνεχίζοντας πάντα τη γνωριμία μαζί σας, με κάποιους από τους πιο σημαντικούς σταθμούς των βιογραφικών σας στοιχείων…
Είμαι παιδί, γέννημα-θρέμμα του κέντρου της Αθήνας. Γεννήθηκα στα Εξάρχεια και μεγάλωσα στην Κυψέλη όπου τελείωσα το 30ο Λύκειο Άνω Κυψέλης. Οι σπουδές μου περιλαμβάνουν μεταπτυχιακό δίπλωμα, με αντικείμενο σπουδές στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο Πανεπιστήμιο Carlos III της Μαδρίτης, Πτυχίο Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και μουσικές σπουδές φωνητικής. Ασκώ το επάγγελμα του δικηγόρου από το 2010, μετά την ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών σπουδών μου, ενώ παράλληλα για κάποιο διάστημα χειρίστηκα υποθέσεις αιτούντων άσυλο-διεθνή προστασία στα πλαίσια της μη κυβερνητικής οργάνωσης, Δανικό Συμβούλιο Προσφύγων, (Danish Refugee Council-DRC), 2016-2017, ενασχόληση από την οποία ήρθα σε άμεση επαφή με όλες τις πτυχές του προσφυγικού ζητήματος, τόσο την ανθρωπιστική και νομική όσο και με την πολιτική, καθώς πρόκειται για ένα ζήτημα πρωτίστως πολιτικό που χρήζει συνεργασίας και ανάληψης ευθυνών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Το κύριο ενδιαφέρον μου είναι η μουσική, καθώς από μικρή το άκουσμα του πιάνου ήταν για εμένα καθημερινότητα και οικογενειακή υπόθεση. Ο πατέρας μου τραγουδούσε όταν ήταν φοιτητής στη Νομική, συνθέτει μουσική και έχει συνεργαστεί με μουσικούς κυρίως του λαϊκού ρεπερτορίου, η αδερφή μου έχει κάνει ανώτατες σπουδές στο πιάνο, ενώ από παιδί παρακολούθησα αρκετές παραστάσεις στην Εθνική Λυρική Σκηνή όπου εργαζόταν η μητέρα μου. Προσωπικά από μικρή τραγουδούσα σε χορωδίες, συμμετείχα σε μουσικά project και σε μουσικά συγκροτήματα. . Η μουσική αποτελεί την πρώτη σκέψη μου μόλις ξυπνήσω και την τελευταία πριν κοιμηθώ, με βοηθά να ηρεμώ, να εμπνέομαι, να ταξιδεύω, να δημιουργώ και να ξορκίζω τους κακούς λογισμούς. Μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος, να ταξιδεύω, να μαγειρεύω και να αποτυπώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί.
Η ενασχόληση ή το ενδιαφέρον με τα κοινά πότε και με ποιο τρόπο έρχεται στη ζωή σας;
Η επαφή μου με τα κοινά είχε ως βασικό ορόσημο την ενασχόλησή μου με τα τοπικά προβλήματα του χωριού της μητέρας μου, της Βαϊνιάς Ιεράπετρας Κρήτης. Με την παρότρυνσή της ως τότε προέδρου του Συλλόγου Βαϊνιωτών Αθήνας τα παιδικά καλοκαίρια μου είναι γεμάτα από αναμνήσεις εθελοντικής συμβολής στη δεντροφύτευση, στην αποκομιδή σκουπιδιών, στο ασβέστωμα των σπιτιών και στη διοργάνωση των πολιτιστικών εκδηλώσεων του χωριού, πράξεις οι οποίες σηματοδότησαν την αφύπνισή μου ως πολιτικού όντος κατά τον αριστοτελικό ορισμό.
Σημαντική επίσης ήταν η συμμετοχή μου, σε συνεργασία με όλα τα παιδιά του χωριού, στην συλλογή υλικού για να στηθεί το Λαογραφικό Μουσείο της Βαϊνιάς του οποίου εμπνεύστρια και ιδρύτρια είναι η μητέρα μου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο Τμήμα Νομικής του Α.Π.Θ ήμουν μέλος σε συλλογικότητες, ανεξάρτητες κομματικά, οι οποίες διεκδικούσαν πιο ποιοτική ακαδημαϊκή διδασκαλία και αυξημένη εκπροσώπηση των φοιτητών στα Πρυτανικά Συμβούλια. Κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησής μου συμμετείχα στην οργάνωση «ΚΕΛΙΑ» που σκοπό είχε τη βελτίωση του σωφρονιστικού συστήματος και την προάσπιση των δικαιωμάτων των κρατουμένων.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της φοιτητικής θητείας μου συμμετείχα σε διαδηλώσεις, όπως στη διεθνή διαδήλωση κατά της Συνόδου των G8 στη Γένοβα, στα πλαίσια του διεθνούς αγώνα κατά της παγκοσμιοποιημένης λιτότητας, του πολέμου και του ιμπεριαλισμού. Επίσης συχνά ήμουν παρούσα στις εκδηλώσεις του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και σε συγκεντρώσεις για τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων.
Ωστόσο, δεν θεωρώ ότι η ενασχόληση με τα κοινά προϋποθέτει ως προαπαιτούμενο την ένταξη σε κάποια συλλογικότητα ή ομάδα. Μπορεί να είναι και μία καθημερινή προσωπική συνεισφορά σε μικρές αλλαγές και βελτιώσεις, π.χ στον περιορισμένης εμβέλειας δημόσιο χώρο όπου ζούμε, στη γειτονιά μας. Αυτό που συμβαίνει σε συλλογικούς σχηματισμούς είναι ότι η ενασχόληση αποκτά συγκεκριμένη στόχευση, δομή, οργάνωση και τα μέσα που δίνουν σάρκα και οστά στο κοινωνικό όραμα μέσα, από συλλογικές διαδικασίες αντιπαράθεσης, πίεσης και διεκδίκησης. Μέσα από ζυμώσεις και συνεχείς αγώνες. Είναι μία εξελικτική διαδικασία που σε καλεί σε ρήξη με τα προσωπικά σου στεγανά και αγκυλώσεις ώστε να ξεφύγεις από την ιδιώτευση και τον αυτισμό, να διευρύνεις την παρατηρητικότητά σου, να καλλιεργήσεις την κοινωνική συνείδησή σου και να αρχίσεις να δρας ως συλλογικό υποκείμενο.
Και φτάνουμε στις εκλογές του 2019 όπου σας βρίσκουμε υποψήφια με το νέο κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη. Μιλήστε μας λίγο για το πως συνέβη αυτό, αλλά και βάσει ποιων σκέψεων πήρατε την εν λόγω απόφαση…
Η ένταξή μου στο ΜέΡΑ25, ως μέλους και ως υπεύθυνης του Τομέα Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τον Οκτώβριο του 2018 είχε ως αφετηρία το αίσθημα ματαίωσης και θυμού που ένιωσα και εγώ ως κομμάτι του 62% των αγανακτισμένων Ελλήνων που το 2015 ψήφισε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Ένα ηχηρό ΟΧΙ που εν μία νυκτί έγινε ΝΑΙ στη λογική των μνημονιακών επιταγών και της χρεοδουλοπαροικίας που έπληξε με τα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά και τους ελεύθερους επαγγελματίες γενικότερα, όπως το επάγγελμα του δικηγόρου το οποίο ασκώ. Η υποψηφιότητά μου προέκυψε μετά από την τιμητική πρόταση του Γ.Γραμματέα, Γιάνη Βαρουφάκη την οποία και φυσικά αποδέχθηκα με χαρά, στα πλαίσια της θέλησής μου να συμμετέχω στον αγώνα για την αποκατάσταση της χαμένης μας αξιοπρέπειας και ευημερίας.
Το ΜέΡΑ25, με έναν προγραμματικό λόγο συνεπή προς τον έντιμο, αξιοπρεπή και σκληρό αγώνα που έδωσε και δίνει από το 2015 ο Γενικός Γραμματέας του, Γιάνης Βαρουφάκης, είναι το μοναδικό πανευρωπαϊκό κίνημα το οποίο προτείνει λύσεις ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες, και λελογισμένες ενάντια στη φυλακή του χρέους και στην ερημοποίηση της Ελλάδας. Το πολιτικό πρόγραμμα και οι θέσεις του ΜέΡΑ25 έχουν ως στόχο βασικό την εμπέδωση του κοινωνικού κράτους δικαίου και ως κεντρικό πυρήνα την προστασία των πολιτών από την συστηματική επίθεση που δέχονται όλα τα χρόνια της κρίσης τα κοινωνικά δικαιώματά τους, εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, κόντρα στην τοξική πολιτική της ΝΔ και κόντρα στα ευχολόγια του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ που ευαγγελίζονται μία πολιτική αντιμνημονιακή και κοινωνική, όταν στην ουσία υπηρετούν την πιο παρασιτική εγχώρια ολιγαρχία, την δίχως σύνορα επικυρίαρχη ολιγαρχία και τις πιο σκληρές μνημονιακές δεσμεύσεις.
Είναι το μοναδικό κίνημα που μιλάει για αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους που θα επιφέρει μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 2% με 3,5% του ΑΕΠ στο 0% με 1,5% του ΑΕΠ, για κατάργηση της προπληρωμής των φόρων, για μείωση των φορολογικών συντελεστών, για μείωση του μέγιστου συντελεστή ΦΠΑ από 24% σε 15% και 18%, ανάλογα με το αν οι πληρωμές γίνονται ηλεκτρονικά/με κάρτα (15%) ή με μετρητά (18%), για ένα δημόσιο εξωτραπεζικό σύστημα πληρωμών που θα οδηγήσει σε αμοιβαία ακύρωση χρεών, μέτρα ρεαλιστικά και εφαρμόσιμα που εκτός των άλλων θα ευνοήσουν τη δημιουργική επιχειρηματικότητα και ενισχύουν τη μισθωτή εργασία. Το μοναδικό κίνημα που έχει καταθέσει συγκεκριμένο και μελετημένο πρόγραμμα Πρόγραμμα Πράσινης Μετάβασης όσον αφορά την ενέργεια, τις μεταφορές, την βιομηχανία/βιοτεχνία, τον τουρισμό, την αγροτική πολιτική, την διαχείριση απορριμμάτων κλπ με στόχο την απεξάρτηση από τις εξορύξεις ορυκτών καυσίμων.
Η συνέχεια είναι γνωστή, έχετε εκλεγεί βουλευτής. Ένα χρόνο μετά, η από μέσα ενασχόληση με την πολιτική είναι όπως την περιμένατε ή έχει και πολλές διαφορές από αυτό που φανταζόσαστε;
Παραδόξως, υπερέβη τις προσδοκίες μου. Και λέω παραδόξως διότι ανέκαθεν δε με άφηναν αδιάφορη ούτε έκλεινα τα μάτια στις παθογένειες του πολιτικού συστήματος οι οποίες πλήττουν τα θεμέλια της δημοκρατίας και ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την απολιτίκ στάση των νέων. Ωστόσο, αυτή ήταν και είναι η προσωπική πρόκληση και το στοίχημα από τότε που εκλέχτηκα. Αυτό ήταν και είναι το στοίχημα του ΜέΡΑ25. Να γίνουμε η φωνή διαμαρτυρίας των πολιτών και έκφρασης των συλλογικών αιτημάτων τους, φωνή η οποία μέσα από τον θεσμικό κοινοβουλευτικό ρόλο έχει αμεσότητα και αφήνει μεγαλύτερο αποτύπωμα, καθώς με την άσκηση αντιπολίτευσης και τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, μέσα από τις τοποθετήσεις μας, τις ερωτήσεις και τη δημόσια κριτική μας, αναδεικνύουμε τα κακώς κείμενα της κυβερνητικής πολιτικής, τα ουκ ολίγα σκάνδαλα με τις απευθείας αναθέσεις, τα συχνά περιστατικά αστυνομικής βίας και την τακτική ατιμωρησίας εκ μέρους της κυβέρνησης, την αδιαφάνεια, τις παλινωδίες, την προχειρότητα στη διαχείριση μείζονος σημασίας ζητημάτων , όπως είναι π.χ τα εργασιακά ζητήματα, τα ελληνοτουρκικά, ο κορωνοϊός και την συστηματική απόπειρα χειραγώγησης της δικαιοσύνης. Ο κοινοβουλευτικός ρόλος ανοίγει το δρόμο ώστε να επικοινωνήσουμε όλες τις κυβερνητικές αστοχίες τις οποίες η πλειοψηφία των ΜΜΕ όχι μονάχα αποκρύπτει, αλλά απεναντίας, πιστώνει προπαγανδιστικά στην κυβέρνηση επιτυχίες που δεν της αναλογούν, καθώς η πλειοφηφία αυτών ελέγχεται από την κυβέρνηση με τεράστιες ενέσεις χρηματοδότησης από τον κρατικό κορβανά. Ο κοινοβουλευτικός διάλογος και η αντιπαράθεση, η επαφή μας με φορείς και ομάδες πολιτών είναι διαδικασίες δυναμικές που ναι μεν δεν σου λύνουν τα χέρια ώστε να ανατρέψεις εν μια νυκτί και με μαγικό τρόπο τα τοξικά μέτρα της κυβέρνησης, όμως αφυπνίζουν σε συλλογικό επίπεδο και καλούν την κυβέρνηση σε λογοδοσία, ανάληψη των ευθυνών της και σε δεσμεύσεις ενώπιον των πολιτών.
Αν σας ζητούσα να μου περιγράψετε την αποστολή του κόμματός σας μέσα στη βουλή τι θα μου λέγατε; Και φυσικά κατά πόσο θεωρείτε πως την επιτυγχάνει…
Πλέον της άσκησης σκληρής αντιπολίτευσης και κοινοβουλευτικού ελέγχου, πλέον της συμβολής μας στο να προβλέπουμε εδώ και μήνες με βάσιμα και συγκεκριμένα οικονομοτεχνικά στοιχεία τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν από τις κυβερνητικές επιλογές εν μέσω πανδημίας, όπως είναι οι προβλέψεις του Γενικού Γραμματέα, Γιάνη Βαρουφάκη για το επερχόμενο 5ο μνημόνιο και την λιτότητα, και για το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού που φέτος θα ξεπεράσει τα 20 δις, βασική αποστολή μας είναι η άσκηση δημιουργικής και γόνιμης αντιπολίτευσης μέσα από συγκεκριμένες τροπολογίες και προτάσεις νόμων που έχουμε καταθέσει και θα συνεχίσουμε να καταθέτουμε στις οποίες ενσωματώνουμε το πολιτικό πρόγραμμά μας. Ένα πρόγραμμα με ρεαλιστικές, υπεύθυνες, συγκεκριμένες, ριζοσπαστικές προτάσεις για το τι πρέπει και μπορεί να γίνει την «αύριο το πρωί» ώστε να καταργηθεί άμεσα η Χρεοδουλοπαροικία στην Ελλάδα και να αναβιώσει η Δημοκρατία και ο Ανθρωπισμός στην Ευρώπη. Ένα πρόγραμμα που λεει ΟΧΙ στην φτωχοποίηση και ερημοποίηση της Ελλάδας μέσα από ένα πλατύ, συμφιλιωτικό, ριζοσπαστικά ευρωπαϊστικό μέτωπο εναντίον της δίχως-σύνορα επικυρίαρχης ολιγαρχίας. Δεν μας ενδιαφέρει η άσκηση στείρας κριτικής και μικροκομματικής αντιπολίτευσης. Μέσω μάλιστα της πρότασής μας για την θεσμοθέτηση των ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΚΛΗΡΩΤΩΝ & ΕΚΛΕΓΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ (ΔΙΑΣΚΕΠ) στους τομείς της παιδείας και της δικαιοσύνης, επιχειρούμε να εισάγουμε στη Βουλή και στον πολιτικό χώρο γενικά τη λογική ενός από-κομματικοποιημένου διαλόγου στον οποίο θα συμμετέχουν πολίτες πέραν των συντεχνιών της εκπαίδευσης ή των κομμάτων. Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση κωφεύει απέναντι σε λελογισμένες προτάσεις και θέσεις τις οποίες αν και δεν μπορεί να αντικρούσει, δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να σκεφτεί ως εναλλακτική.
Σύντομα, και ενόψει της ανάγκης κατάργησης του σχεδίου Ηρακλής για τα κόκκινα δάνεια, πρόκειται να καταθέσουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση νόμου για την προστασία των πολιτών από την εντεινόμενη οικονομική κρίση. Πρόκειται για μια Πρόταση Νόμου, που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση μεταξύ των μελών του ΜεΡΑ25, θα ανατρέψει τη δυναμική της φορολογικής πολιτικής και θα αντικαταστήσει την θεσμική αρχιτεκτονικής της υποτέλειας στην Τρόικα, ανακτώντας και δημιουργώντας θεσμούς προστασίας των πολιτών από την εντεινόμενη κρίση Ύφεσης-Χρέους.
Η Πρόταση Νόμου δομείται σε έξι σημεία. Συγκεκριμένα:- Καταργούνται όλες οι προπληρωμές για ετήσια εισοδήματα κάτω των 100.000 ευρώ (φυσικά πρόσωπα) καθώς και για επιχειρήσεις με προσωπικό μικρότερο των 300 ατόμων. α) κουρεύονται οφειλές επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων που επλήγησαν άμεσα από την πανδημία β) Ανώτατος ΦΠΑ στο 15% (17% για χρήση μετρητών) γ) φόρος επιχειρήσεων 15% για μικρές, στο 20% για μεσαίες και στο 29% για τις μεγάλες.
-Κατάργηση της ΑΑΔΕ, η οποία μεταφέρεται στο φορολογικό λογισμικό και τα απαραίτητα πληροφοριακά συστήματα σε νέα Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και Φορολογικού Λογισμικού.
-Δημιουργείται νέα αυτόνομη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, με την/τον ΓΓ να μην επιλέγεται ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από τους δανειστές. Αν’ αυτών, εκλέγεται από Κοινωνική Επιτροπή Επιλογής Ανώτατου Προσωπικού της οποίας το 1/3 είναι βουλευτές, 1/3 κληρωτοί δικαστές και 1/3 κληρωτοί επαγγελματίες λογιστές-φοροτεχνικοί.
-Κατάργηση του «Ηρακλή» και αντικατάσταση από τον «Οδυσσέα», ένα καθεστώς διαχείρισης των κόκκινων δανείων με επίκεντρο την Δημόσια Εταιρεία Διαχείρισης Ιδιωτικών Χρεών
-Κατάργηση του Υπερταμείου και αντικατάσταση από την εταιρεία «Αθηνά-Εθνική Αναπτυξιακή Εταιρεία Δημόσιας Περιουσίας και Δημοσιονομικών Συναλλαγών στην οποία θα υπάγονται:
1) Η Εθνική Τράπεζα Συμμετοχών που θα αντικαταστήσει το υπό κατάργηση Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ)
2) Η Νέα Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα, που θα προκύψει μετά από συγχώνευση του ΤΑΙΠΕΔ με την υπάρχουσα αναπτυξιακή τράπεζα, έτσι ώστε η δημόσια περιουσία που σήμερα το ΤΑΙΠΕΔ εκποιεί να χρησιμοποιείται (δίχως να πωλείται) ως εχέγγυο για την δημιουργία επενδυτικών ροών στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και
-Νέο Σύστημα Δημοσιονομικών Συναλλαγών Ιδιωτών-Δημοσίου (ΣΔΗΣΙΔ) που προσφέρει βαθμούς δημοσιονομικής ελευθερίας στο Ελληνικό Δημόσιο, ενώ την ίδια ώρα θα εξασφαλίσει σημαντικές φοροαπαλλαγές στους πολίτες, καθώς και δωρεάν συναλλαγές με το Δημόσιο αλλά και μεταξύ ιδιωτών
Η Ελλάδα έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα αυτή τη στιγμή. Οικονομία, ελληνοτουρκικά κορονοϊός τα πιο σημαντικά. Πως κρίνετε τους χειρισμούς επ΄ αυτών;
Σε γενικές γραμμές και με δυο κουβέντες, ανεπαρκείς κι αντιφατικούς. Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει από πολύ νωρίς να αξιολογεί τις επιλογές της με μόνο γνώμονα συγκεκριμένα πρωτοσέλιδα και δελτία ειδήσεων, κι έτσι ακριβώς πορεύεται μέχρι σήμερα. Συνειδητά, λοιπόν, έχει επιλέξει να μετρά λάθος σφυγμό, αφενός γιατί δεν αφουγκράζεται ως οφείλει τους πολίτες -ούτε καν τη δική της βάση- και αφετέρου γιατί αποδεδειγμένα και εσφαλμένα θεωρεί πως η άσκηση πολιτικής είναι αποκλειστικά ζήτημα επικοινωνιακής διαχείρισης.
Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό μια παρενθετική διαπίστωση: στη μεταπολιτευτική Ελλάδα για πρώτη φορά παρατηρείται τόσο βαθιά στήριξη κυβέρνησης και πρωθυπουργού από την συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ, και ταυτόχρονα τόσο έντονη υποβάθμιση του αντιπολιτευτικού λόγου. Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος για πολύ σημαντικά θέματα παραμένει αδικαιολόγητα έως ύποπτα στα αζήτητα της καθημερινής ενημέρωσης, βαριές καταγγελίες μετατρέπονται σε ψιλά γράμματα, επείγοντα ζητήματα αποσιωπώνται. Η κατάσταση αυτή είναι προφανώς βολική για τη Νέα Δημοκρατία και για τα ιδιοτελή συμφέροντα που τη στηρίζουν, αλλά μέρα με τη μέρα πλήττει ολοένα και σφοδρότερα την ποιότητα της Δημοκρατίας μας, καταργώντας πρακτικά την αδιαπραγμάτευτη πολυφωνία στον κρίσιμο τομέα της ενημέρωσης.
Επιστρέφοντας στο ερώτημά σας, λοιπόν, θεωρώ ότι συμπαρασύρεται όλο το κυβερνητικό έργο από αυτή ακριβώς τη στρεβλή στρατηγική επιλογή του Μαξίμου, το οποίο φανατικά τάσσεται υπέρ του «φαίνεσθαι» σε βάρος της ουσίας.
Ας δούμε ειδικότερα τους τομείς στους οποίους αναφερθήκατε, ξεκινώντας από τον κορονοϊό. Η κυβέρνηση πιστώνεται την καλή διαχειριστική της επίδοση κατά την περίοδο του λεγόμενου «πρώτου κύματος» της πανδημίας. Φυσικά, τη συντριπτικά μεγαλύτερη συνεισφορά στην επιτυχία αυτή οφείλουμε να την αποδώσουμε στους ίδιους τους πολίτες. Επιμένω στο σημείο αυτό γιατί τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας υπεροπτικής πολιτικής αγνωμοσύνης απέναντι τους. Ξαφνικά αποκαλούνται ανεύθυνοι και απερίσκεπτοι οι ίδιοι που επέδειξαν κατά κοινή ομολογία αξιοθαύμαστη ωριμότητα, αντοχή και αυτοσυγκράτηση κατά την περίοδο του υποχρεωτικού εγκλεισμού. Θα σας υπενθυμίσω ότι η καραντίνα επιβλήθηκε με σκοπό, συν τοις άλλοις, την εξασφάλιση κρίσιμου χρόνου ώστε να ενισχυθούν το Εθνικό Σύστημα Υγείας και οι λοιπές κρατικές και δημόσιες δομές. Η κυβέρνηση υποσχέθηκε επανειλημμένα ότι το τέλος των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης θα έβρισκε τη χώρα θωρακισμένη υγειονομικά και οργανωμένη με σαφή προγραμματισμό για την επάνοδο στην περίφημη «κανονικότητα» της επόμενης μέρας. Αντ’ αυτού, εκείνο που βλέπει η κοινωνία σχεδόν έξι μήνες μετά είναι έντονες διαμαρτυρίες του υγειονομικού προσωπικού για σοβαρές ανεπάρκειες στο Ε.Σ.Υ., πάρτι απευθείας αναθέσεων, παλινωδίες στη διαχείριση του τουρισμού, της εκπαίδευσης, και της λειτουργίας των επιχειρήσεων, ακόμη και στη χρήση της μάσκας. Πρόκειται για πλήρη διάψευση των προσδοκιών όλης της κοινωνίας από μια κυβέρνηση η οποία απογοητεύει διαρκώς, παρ’ό,τι πολιτεύεται σε συνθήκες κατά τ’ άλλα ιδανικές για εκείνη. Αντί το Μαξίμου να αναλάβει αποκλειστικά την ευθύνη για τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του Μαρτίου, προσπαθεί να βρει παντού συνένοχους.
Περνώ στο μείζον ζήτημα της οικονομίας. Θέλω να πιστεύω ότι όλοι θυμούνται τι διημείφθη κατ’ επανάληψη στη Βουλή μεταξύ του Γιάνη Βαρουφάκη και του κ. Σταϊκούρα, αρχής γενομένης από τον Απρίλιο. Το ΜέΡΑ25 είναι η μόνη κοινοβουλευτική παράταξη η οποία προέβλεψε ορθά, ψύχραιμα και έγκαιρα την πραγματική εικόνα, και δεν φοβήθηκε να την επικοινωνήσει θεσμικά με σθένος και υπευθυνότητα. Είναι και η μόνη παράταξη που παρουσίασε τόσα πολλά και τόσο υπολογισμένα μέτρα στήριξης της οικονομίας, και θα σας αναφέρω -ενδεικτικά μόνο- ότι σε δύο κοινοβουλευτικές ερωτήσεις που κατέθεσα παρέθεσα 20 μέτρα στήριξης επιχειρηματιών και εργαζομένων στον τουρισμό και άλλα 11 στον κλάδο της σίτισης στους κ.κ. Σταϊκούρα, Βρούτση και Θεοχάρη, οι οποίοι τα αγνόησαν επιδεικτικά. Παρ’ό,τι δικαιωνόμαστε καθημερινά και πανηγυρικά, εκείνο που εισπράξαμε και συνεχίζουμε να εισπράττουμε είναι μια απόπειρα υποβάθμισης της κατάστασης, μια στρέβλωση της πραγματικότητας, και μια σειρά αδικαιολόγητα καθησυχαστικών αόριστων δηλώσεων δίχως την παραμικρή κυβερνητική κινητοποίηση. Η οικονομία μας έχει δεχθεί καίριο πλήγμα, οι σημαντικοί δείκτες ήδη υποχωρούν επικίνδυνα, ο χώρος της εργασίας και της κοινωνικής ασφάλισης χαρακτηρίζεται από πλήρη αβεβαιότητα κι ανασφάλεια, τα δήθεν έργα πνοής μετατρέπονται σε φαραωνικές επικοινωνιακές φιέστες, τα κόκκινα δάνεια καλπάζουν τη στιγμή που τα αρπακτικά funds πανηγυρίζουν, επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη χωρίς να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, τα κρατικά έσοδα έχουν ήδη καταποντιστεί και το 2021 η περιορισμένη φορολογητέα ύλη θα φέρει στα δημόσια ταμεία ακόμη λιγότερες προσόδους, ενώ η χρηματοδότηση για τα ήδη ανεπαρκή μέτρα κοινωνικής στήριξης θα μειωθεί ακόμη περισσότερο. Από όσα, μάλιστα, διαρρέουν από το περιβάλλον του Μαξίμου τις τελευταίες μέρες, οι προσεχείς δηλώσεις του πρωθυπουργού για την οικονομία δεν προσφέρονται για αισιοδοξία ανάκαμψης. Και στην οικονομία, δηλαδή, η κυβέρνηση πορεύεται με ανεξήγητη άγνοια κινδύνου, με την αλαζονεία του δήθεν αλάθητου, με μνημονιακή λογική τεχνογνωσίας και αποπροσανατολιστικά πυροτεχνήματα.
Άφησα για το τέλος τα ελληνοτουρκικά και την πυκνή τους επικαιρότητα.
Δυστυχώς, κύριε Καρανικόλα, η ιστορία μας κληροδότησε γείτονα την Τουρκία, μια χώρα με εξαιρετικά σταθερή και απόλυτα διεκδικητική παράδοση στη διεθνή σκηνή. Στην Τουρκία οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά η εξωτερική πολιτική ελάχιστα αναπροσαρμόζεται ιστορικά. Η λιγότερο ή περισσότερο «επιθετική» στάση της Άγκυρας στο πέρασμα του χρόνου είναι αποκλειστικά διαχειριστική και τακτική επιλογή, και ποτέ υπαναχώρηση από κόκκινες γραμμές. Αντιθέτως, η χώρα μας στερείται αρραγούς πολιτικής στα εθνικά ζητήματα, και οι πρωτοβουλίες μας είναι σε γενικές γραμμές αναιμικές. Δείτε το εξής παράδειγμα: επί δεκαετίες ολόκληρες, και περισσότερο μετά το 1989, η Ελλάδα θα μπορούσε ρεαλιστικά να προτάξει τη θέση της ως ενοποιητικού και συνεργατικού παράγοντα στα Βαλκάνια. Να λειτουργήσει ως η δεδομένα ισχυρότερη οικονομικά και γεωστρατηγικά παρουσία στην περιοχή, να αναλάβει κεντρικό ρόλο, να επεκτείνει την επιρροή της στα γύρω κράτη, να βοηθήσει και να βοηθηθεί, και να οικοδομήσει τελικά στενές και πολύτιμες συμμαχίες με σκοπό την ενίσχυση του διεθνούς μας status και την τοπική σταθερότητα. Αντί να δώσει βάρος σε τέτοιες πρωτοβουλίες, επέτρεψε εν πολλοίς στην Τουρκία να θέσει η ίδια την ατζέντα, να θέσει ζήτημα σύγκρουσης πολιτισμών εντός ευρωπαϊκών εδαφών, να πείσει το ισλαμικό στοιχείο των Βαλκανίων ότι αυτή είναι η προστάτιδα δύναμη απέναντι στα δυτικότροπα κοσμικά κράτη, να στηρίξει έμπρακτα ανθρώπους που οι ίδιοι παραμελήσαμε, και πλέον να έχει σχεδόν καλύψει το κενό που αφήσαμε και εμείς με τις επιλογές μας. Ενώ, δηλαδή, είναι εφικτή μια διεθνιστική και ταυτόχρονα αδιαπραγμάτευτα πατριωτική εξωτερική πολιτική, η πατριδοκαπηλεία ιστορικά επικρατεί.
Στα τρέχοντα, η κυβέρνηση λειτουργεί αποσπασματικά και πρόχειρα. Θέλετε να θυμηθούμε το φιάσκο της 14ης Αυγούστου μετά το έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την κοινή ανακοίνωση που ποτέ δεν εκδόθηκε; Τι αξία έχουν οι δηλώσεις ότι τα σύνορά μας είναι δήθεν σύνορα της Ευρώπης όταν οι ίδιοι μας οι εταίροι μας εκθέτουν ανεπανόρθωτα; Πού είναι η ικανοποίηση των δικών μας διεκδικήσεων ως αντίτιμο για τη τεράστια στήριξη που εμείς προσφέρουμε στην Ε.Ε. στο μεταναστευτικό/προσφυγικό; Στα τελευταία Eurogroup και στα αλλεπάλληλα συμβούλια υπουργών υπαναχωρήσαμε σε αρκετά αιτήματα των εύρωστων κρατών-μελών, που τελικά βγήκαν οι μεγάλοι κερδισμένοι των διαπραγματεύσεων για την οικονομική διαχείριση της πανδημίας. Στις συζητήσεις όμως για την τουρκική προκλητικότητα, οι εταίροι μας κέρασαν πικρό ποτήρι. Σε κάθε περίπτωση, η χώρα μας επιμένει ακόμη να συζητά διμερώς με ατζέντα που έχει υπαγορεύσει το Βερολίνο, δηλαδή ακολουθεί τη γραμμή που εξυπηρετεί τον Ερντοάν. Πάγια πρόταση του ΜέΡΑ25 είναι η σύγκληση μια διάσκεψης των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου με διευρυμένη ατζέντα και χωρίς επιδιαιτησία των μεγάλων. Μια τέτοια πρωτοβουλία θα οδηγούσε είτε στην απομόνωση της Τουρκίας -αν αρνείτο να συζητήσει λόγω της συμμετοχής της Κύπρου, είτε στην ντε φάκτο αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από Τουρκία.
Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Γιάνης Βαρουφάκης από κοινοβουλευτικού βήματος, στο εξωτερικό η κυβέρνηση εμφανίζεται συναινετική, αλλά στο εσωτερικό ο ελληνικός λαός ενημερώνεται από τους Τούρκους αξιωματούχους και το Μαξίμου θωπεύει το ακροδεξιό ακροατήριο με την «επακούμβηση». Αυτή η διγλωσσία προκαλεί σύγχυση και εγκλωβισμό. Βεβαίως, και η πρόσφατη παραίτηση του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας κ. Διακόπουλου είναι απολύτως ενδεικτική της διάθεσης της κυβέρνησης να αποκρύπτει την αλήθεια στα μείζονα εθνικά ζητήματα.
