Του Άγγελου Σταυρόπουλου
Οικονομολόγος, MSc
Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Αιτ/νίας με τον Ν. Φαρμάκη
Παραμονές εκλογών, με την εφαρμογή του νέου μοντέλου Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης η κυβέρνηση έρχεται να επιδεινώσει μία πονεμένη ιστορία παίζοντάς πολιτικά παιχνίδια εις βάρος των τοπικών κοινωνιών. Με λίγα λόγια ενεργοποιεί τα κοινωνικά αντανακλαστικά & βάζει τις τοπικές κοινωνίες να διαγκωνίζονται θέτοντας γεωγραφικά χαρακτηριστικά στον εκπαιδευτικό χάρτη της χώρας. Επί της αρχής το ζητούμενο δε θα πρέπει να είναι αν ένα τμήμα θα γίνει, ή θα μείνει στη Ναύπακτο στο Μεσολόγγι ή στο Αγρίνιο, αλλά ποιες είναι οι πολιτικές εκείνες που πρέπει να εφαρμοστούν ώστε να καλυτερέψει η παιδεία στη χώρα και κατ’ επέκταση και στην περιοχή μας όπου υπάρχουν και λειτουργούν εκπαιδευτικά τμήματα.
Από τη πλευρά της η εκάστοτε πόλη που φιλοξενεί θα πρέπει να είναι θελκτική ώστε οι φοιτητές να έχουν το κίνητρο της παραμονής στη πόλη την οποία σπουδάσανε. Αυτό απαιτεί τον κατάλληλο συντονισμό όλων των εμπλεκόμενων φορέων και την εφαρμογή κατάλληλων πολιτικών μακροπρόθεσμου σχεδιασμού που να αποσκοπούν εκτός των άλλων και στη παραμονή των νέων στη πόλη αυτή ακόμα και μετά τις σπουδές.
Επιπλέον η πολιτεία οφείλει να εκμεταλλευτεί τις υφιστάμενες δομές, να τις ενισχύσει, να τις ενδυναμώσει με στελεχιακό δυναμικό, εστίες, λέσχες κλπ, ώστε να μη καταντήσει ένα εκπαιδευτικό τμήμα να αποτελεί ζωντανό κύτταρο μόνο κατά τη περίοδο εξεταστικών και κυρίως αντικείμενο συζητήσεων και παζαριών προεκλογικά, αλλά το χειρότερο να αναγκαστεί να αναστείλει τη λειτουργία του μετεκλογικά.
Ερχόμαστε λοιπόν τώρα και στην απερχόμενη περιφερειακή αρχή που δια των εκπρόσωπων της να κρατούν τα σκήπτρα της διεκδίκησης, όταν ο κυβερνητικός τους περιφερειάρχης & πολιτικός τους προϊστάμενος, κωφεύει σαν να μη συμβαίνει τίποτα για τα σχέδια που απεργάζεται η κυβέρνηση που τον στηρίζει. Το σχέδιο συζητείται τόσο καιρό και ερχόμαστε δύο μήνες πριν τις εκλογές να διαρρήξουμε τα ιμάτια μας. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι μιλούμε για πολίτικά παιχνίδια με προεκλογικές αποφάσεις.
Εμείς πιστεύουμε ότι όποιο Ακαδημαϊκό Τμήμα υπάρχει θα πρέπει να είναι ισχυρό, μόνιμο εξωστρεφές, με όσο το δυνατό μεγαλύτερο βαθμό αυτονομίας. Να αξιολογείται συνεχώς αλλά κυρίως να μην έχει καμία ανασφάλεια ως προς το μέλλον του και τα επαγγελματικά του δικαιώματα. Αν θέλουμε να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση για τη παιδεία, αυτή θα πρέπει να γίνει συλλογικά και συνολικά σε επίπεδο Αιτωλοακαρνανίας.
Για να μην είμαστε οι μαριονέτες αυτών που επιδιώκουν το ‘’διαιρεί και βασίλευε’’, αλλά να αποφασίσουμε αν θέλουμε ένα αυτόνομο, δυνατό και ισχυρό, και μόνιμο διασυνδεδεμένο με την τοπική & περιφερειακή αγορά πανεπιστήμιο.
Δε μπορεί η συζήτηση να εξαντλείται κάθε φορά προεκλογικά εκεί, δλδ αν ένα εκπαιδευτικό τμήμα θα μείνει ή θα φεύγει, αλλά υπό ποιες προϋποθέσεις θα μείνει και πως θα μεγαλώνει κάθε φορά.
Δε μπορεί η παιδεία να μπαίνει στο ζύγι και το μέτρο.
Εμείς αντιλαμβανόμαστε τη παιδεία ως ‘’ιερή αγελάδα’’ και όχι ως ‘’πτώμα’’ πάνω στο οποίο θα σκυλεύουμε κάθε φορά για προεκλογικούς λόγους και ανάγκες.
Οι λογικές αυτές είναι καταδικαστέες και είναι αυτές που οδήγησαν τη χώρα και τη περιοχή μας στη θέση που βρίσκεται, ήτοι στη χειρότερη θέση σε όλους τους δείκτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
