10 Ιουνίου 1821. Hμέρα μαρτυρίου για τον Γιώργο Παξινό – Ανεμογιάννη, ο οποίος στην προσπάθεια του να πυρπολήσει τον τούρκικο στόλο, βρήκε φρικτό θάνατο μέσα στο λιμάνι της Ναυπάκτου από τους Οθωμανούς.
Η ημερομηνία σταθμός για την πόλη της Ναυπάκτου πέρασε απαρατήρητη για άλλη μια χρονιά. Μηδαμινές οι μνείες στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της πόλης για το συγκλονιστικό συμβάν της Ελληνικής Επανάστασης, πολλώ δε μάλλον στα μέσα πανελλαδικής εμβέλειας.
 |
| Γράφει η Βίβιαν Στάικου |
Δυστυχώς το άγαλμα του ήρωα, που υψώνεται στον δυτικό λιμενοβραχίονα, έχει αρχίσει να θυμίζει με το πέρασμα των χρόνων τα διακοσμητικά αγαλμάτια πορσελάνης που σκονίζονται ξεχασμένα πάνω σε εταζέρες με σεμεδάκι. Μια στατιστική διερεύνηση σε δημότες ή επισκέπτες της πόλης για το άγαλμα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα απέφερε απογοητευτικές απαντήσεις. Ορισμένοι θα το συνέχεαν με τον Κανάρη, ενώ πολλοί δεν θα γνώριζαν ιδιαίτερες λεπτομέρειες για τη δράση του Ανεμογιάννη.
Γίνεται συχνά μεγάλη συζήτηση για τους τρόπους προβολής της Ναυπάκτου και την αξιοποίηση της ιστορίας της ως μέσο προσέλκυσης επισκεπτών. Η αναπαράσταση της Ναυμαχίας του 1571 κάθε Οκτώβριο είναι μια από τις εκδηλώσεις που κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση με μεγάλη επιτυχία.
Στο ίδιο πλαίσιο και με την ίδια λογική θα μπορούσε ο Δήμος της πόλης να προωθήσει την πραγματοποίηση αντίστοιχων εκδηλώσεων για τον Ανεμογιάννη, μέσα στον χώρο του λιμένα, επετειακά κάθε Ιούνιο. Η αναπαράσταση της προσπάθειας του ήρωα να πυρπολήσει τα τούρκικα πλοία, η σύλληψη και ο τραγικός θάνατός του, οι λυγμοί της Κωνσταντίνας, της αρραβωνιαστικιάς του που τον περιμένει πίσω στους Παξούς, τα πυροτεχνήματα σε ένδειξη τιμής για την αυτοθυσία του νεαρού μάρτυρα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα συνταρακτικό δρώμενο που θα προσέλκυε επισκέπτες και που θα τόνωνε την «άγουρη» τουριστική κίνηση του Ιουνίου για την πόλη μας. Παράλληλα όμως θα μπορούσε να αποκαταστήσει στο ακέραιο τη μνήμη του αδικοχαμένου αγωνιστή.
Τροφή για σκέψη και ενδεχομένως πεδίο δράσης για την επερχόμενη Δημοτική Αρχή.
Ποιος ήταν ο Γ. Ανεμογιάννης
Ο Γιώργος Ανεμογιάννης γεννήθηκε το 1798 στους Παξούς και στα χρόνια της επανάστασης υπηρετούσε ως ναύτης σε σπετσιώτικό πλοίο. Δεδομένου ότι το φρούριο της Ναυπάκτου ήταν πολύ δύσκολο να πολιορκηθεί ο υδραίος Δημήτριος Μιαούλης πρότεινε επίθεση με πυρπολικά εναντίον των τούρκικων σκαφών, που ήταν αγκυροβολημένα στο λιμάνι. Ο εικοσιπεντάχρονος Γιώργος ανέλαβε εθελοντικά τη δύσκολη αποστολή. Οι καπεταναίοι τον ρώτησαν τι θέλει σε αντάλλαγμα και εκείνος απάντησε: «τίποτα για τώρα, αλλά αν ο Θεός μου δώσει καλή τύχη, θα μου δώσετε έκαστος 10 τάληρα χάρισμα στην αρραβωνιαστικιά μου». Την αυγή 10 Ιουνίου 1821, το πυρπολικό σάλπαρε, αλλά οι Τούρκοι ξεκίνησαν αμέσως τους κανονιοβολισμούς. Κακοί υπολογισμοί δεν επέτρεψαν την προσέγγιση. Ο Ανεμογιάννης προσπάθησε να πλησιάσει τα τούρκικα πλοία. Στις κραυγές των συντρόφων του να εγκαταλείψει το φλεγόμενο πλοίο η απάντηση ήταν: «Ελευθερία ζητάτε μωρ’ αδέρφια κι εγώ διά την πίστιν μας θέλω αποθάνω πρώτος, μα την χρυσή πατρίδα μας αν δεν καεί ο φλόκος!».
Τελικά ο ήρωας πέφτει στο νερό και συλλαμβάνεται από τους Τούρκους που «τον ψήσαν στη σούβλα σαν αρνί, υπό την όψιν του ελληνικού στόλου», Στη συνέχεια το απανθρακωμένα σώμα του το κρέμασαν για αρκετές ημέρες στο κάστρο «ως λάβαρο της βαρβαρότητας τους».
Βίβιαν Στάικου
Αρχαιολόγος ΜΑ
Εφορεία Αρχ/των Αιτ/νίας και Λευκάδος – ΥΠ.ΠΟ.Α.
