Γράφει ο Βασίλης Τουφεκούλας
Τομεάρχης Νεανικής Επιχειρηματικότητας ΟΝΝΕΔ Αιτωλοακαρνανίας
Οι επιχειρήσεις οποιοδήποτε βεληνεκούς αποτελούν τον πυρήνα κάθε οικονομίας σε όποιο επίπεδο και αν την εξετάσουμε. Συνιστούν λοιπόν ένα οργανωμένο σύνολο μείζονος σημασίας και αυτό γιατί συμβαίνει; Αυτό δικαιολογείται καθώς οι επιχειρήσεις προκαλούν την ροή του χρήματος, συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία, αποδίδουν φόρους και εισφορές, εξυπηρετούν ένα σκοπό και καλύπτουν ανθρώπινες ανάγκες. Η ύπαρξή τους, είναι θεμελιώδους σημασίας τόσο για κάθε πολίτη ξεχωριστά, όσο και για την κοινωνία σαν σύνολο. Για την εύρυθμη λειτουργία και εξυπηρέτηση του σκοπού τους οι επιχειρήσεις ακολουθούν μια διαβάθμιση. Σε ένα σύνηθες μοντέλο σύγχρονης οικονομίας κάποια παράγει, κάποια συσκευάζει και διακινεί και κάποια αναλαμβάνει τη λιανική πώληση. Στην πορεία αυτή μεσολαβούν και επιχειρήσεις που παρέχουν υπηρεσίες όπως διαφήμιση, ασφάλιση, λογιστική και νομική υποστήριξη και ό,τι άλλο χρειάζεται ένα προϊόν για να φτάσει στα χέρια του καταναλωτή γρήγορα και με ασφάλεια. Στο πλαίσιο και στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να τονιστεί ακόμη περισσότερο η πολύπλευρη σημασία των μικρών επιχειρήσεων. Αυτό γιατί επιπλέον των υπολοίπων, επιτελούν σημαντικό ρόλο στην κοινωνική συνοχή, τις διαπροσωπικές σχέσεις και την καθημερινότητα των πολιτών. Σκεφτείτε το κρεοπωλείο της γειτονιάς, το κουρείο, την καφετέρια, το παντοπωλείο, το μανάβικο. Καταστήματα τα οποία βασίζονται στην εμπιστοσύνη, στην καθημερινή επαφή με τον πελάτη, στη διαπροσωπική σχέση του καταστηματάρχη και του γείτονα. Γύρω από τέτοιες επιχειρήσεις χτίζεται μια μικρογραφία της κοινωνίας. Ένα υποσύνολο. Η γειτονιά.
Τι θα συνέβαινε αν κανείς δεν επιχειρούσε, αν κανείς δεν αναλάμβανε το ρίσκο να ανοίξει ένα μαγαζί ή αν κανείς δεν διέθετε το κεφάλαιο για μια μεγάλη παραγωγική μονάδα; Τότε, όλες οι ανάγκες των πολιτών θα έπρεπε να καλύπτονται από υπηρεσίες και προϊόντα ελεγχόμενα εκατό τοις εκατό από το κράτος. Το πρόβλημα είναι ότι το κράτος θα χρειαζόταν ατελείωτους πόρους που φυσικά και δεν μπορεί να δημιουργήσει από το μηδέν και θα κινδυνεύαμε όλοι να γίνουμε πικρόχολοι υπάλληλοι για τον ίδιο εργοδότη. Η έννοια του ανταγωνισμού θα πέθαινε μαζί με τη ζωντάνια που έφερνε στη γειτονιά το μανάβικο. Οι απολαβές θα ήταν σταθερές, κατά πάσα πιθανότητα ανεξάρτητες από το αν κάνεις καλά τη δουλειά σου ή όχι. Φανταστείτε απλά μια Ελλάδα απαρτιζόμενη μονάχα από δημόσιους υπαλλήλους. Είναι ουτοπικό και ανέφικτο, μα ωστόσο και ανησυχητικό σε μια τέτοια σκέψη εξαιτίας των προβληματισμών που εγείρονται.
Για αυτό πρέπει να στηρίξουμε το επιχειρείν. Για αυτό πρέπει να δώσουμε κίνητρο στους νέους και τις νέες να κάνουν το επόμενο βήμα, να τολμήσουν, να ρισκάρουν. Ήδη έχουν ξεκινήσει και εφαρμόζονται μέτρα στήριξης για τις επιχειρήσεις και δημιουργούνται νέα χρηματοδοτικά εργαλεία για νέους επιχειρηματίες από το ΔΥΠΑ και την αναπτυξιακή τράπεζα. Ας δώσουμε την ελευθερία στους νέους να επιλέξουν αν θέλουν να πρωτοστατήσουν και να πάνε ΣΤΑΘΕΡΑ ,ΤΟΛΜΗΡΑ,ΜΠΡΟΣΤΑ!
