Η Ιωάννα Καραμάνου, συγγραφέας του βιβλίου «Αλλιώτικη θέαση» μιλά στην «ε»
Η Ιωάννα Καραμάνου μας συστήθηκε πρόσφατα ως συγγραφέας με το βιβλίο της «Αλλιώτικη θέαση». Τί την οδήγησε στο να «σκαρώσει» αυτή την ιστορία; Πώς η πόλη της Ναυπάκτου και οι άνθρωποί της έχουν διαδραματίσει ρόλο σε αυτό; Είναι δύο από τα ερωτήματα που μας απάντησε, στην πρώτη συνέντευξη που παραχωρεί στην πόλη, μετά και την έκδοση του βιβλίου. Διαβάστε όλα όσα μας είπε για τη νομική και την απόφαση να εγκαταλείψει το επάγγελμα της δικηγόρου, αλλά και φυσικά για το επόμενο βιβλίο που αλλιώς το υπολόγιζε… κι αλλιώς της προέκυψε!
Καταρχάς Ιωάννα, ας μας συστηθείς μιλώντας μας για σένα, και φυσικά να καταλήξεις στο πως βρέθηκες να έχεις μόνιμο τόπο διαμονής τη Ναύπακτο…
Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στον Χολαργό. Σπούδασα στην Νομική Σχολή της Αθήνας και άσκησα δικηγορία για μερικά χρόνια. Τη Ναύπακτο τη γνώρισα το 1999 όταν παντρεύτηκα, μια και ο άντρας μου έλκει από εδώ την καταγωγή του. Μέχρι τότε την ήξερα μόνο από τις … τηλεκάρτες! Σε αυτή την πόλη υπήρχε επίσης και ένα σπίτι για διακοπές και μόνο! Μετά τη γέννηση του γιου μας αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο της μόνιμης εγκατάστασής μας εδώ. Αναζητούσαμε την περιβόητη ποιότητα ζωής.
Το φθινόπωρο του 2018 κάναμε το μεγάλο βήμα της μετακόμισης και ευτυχώς δεν το μετανιώσαμε!
Η ενασχόληση με το αντικείμενο των σπουδών σου είναι ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει ή παραμένει ανοιχτό;
Έχει κλείσει οριστικά. Αν και η Νομική ήταν δική μου επιλογή, στην πορεία διαπίστωσα ότι δεν ένιωθα καλά. Εντάσεις, ψέματα και διαξιφισμοί μόνο φθορά μου προσέφεραν και δεν ισοσκελίζονταν από κανένα εισόδημα και από καμία αναγνώριση. Η ψυχική ηρεμία για μένα είναι το πιο σημαντικό. Όταν λοιπόν έγινα μητέρα, συνειδητά εγκατέλειψα αυτό το επάγγελμα.
Το να γράφεις, όπως μπορεί κάποιος να υποθέσει, είναι κάτι που λογικά υπάρχει χρόνια στη ζωή σου. Έρχεται ως λογική συνέπεια της συνήθειάς σου να διαβάζεις;
Το γράψιμο ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια, όταν ξεκίνησα να γράφω ερασιτεχνικά και κατά διαστήματα στο περιοδικό «Ο κόσμος της Ελληνίδος». Ήρθε ως διέξοδος από την ενασχόλησή μου αποκλειστικά με την οικογένειά μου. Ήταν όμως μία συνέπεια της συνήθειάς μου να παρατηρώ από παιδί τις ανθρώπινες συμπεριφορές.
Το διάβασμα και η ενασχόλησή μου με την ψυχολογία, απλώς μου έδιναν περισσότερες πληροφορίες και απαντήσεις για θέματα που ήδη με προβλημάτιζαν.
Σε γνωρίσαμε αρθρογραφώντας. Πήρες την πρωτοβουλία να καταθέσεις τις σκέψεις σου για πράγματα που παρατηρείς να συμβαίνουν γύρω σου. Τι σου τραβά το ενδιαφέρον;
Ο διαφορετικός τρόπος σκέψης και έκφρασης του καθενός. Το πόσο ξεχωριστός και ενδιαφέρων είναι ο κάθε άνθρωπος. Επίσης, με συναρπάζει να αποκρυπτογραφώ τα εξωλεκτικά μηνύματα. Κάποιες φορές είναι ένας άλλος κόσμος που προδίδει μία εντελώς διαφορετική εικόνα από τον προφορικό λόγο.
Στην επαρχία οι άνθρωποι είναι ακόμα πιο εκφραστικοί (χωρίς να το συνειδητοποιούν) και αυτό μου αρέσει πολύ. Πολλές φορές με βομβαρδίζουν με αντιφατικά μηνύματα. Άλλα μου λέει η ματιά τους και άλλα ο λόγος τους. Με συναρπάζει να τα αποκωδικοποιώ και να τους γνωρίζω καλύτερα.
Και σε συνέχεια αυτού ήρθε και το πρώτο σου βιβλίο. Η Ναύπακτος είναι ο τόπος των πρωταγωνιστών, ο τόπος όπου μέσω των ερεθισμάτων τους πλάθεται η προσωπικότητά τους, φέροντας φυσικά μαζί τους και όλα εκείνα που χαρακτηρίζουν τη μικρή μας κοινωνία. Διαβάζοντάς το κανείς… διαβάζει και την πόλη;
Διαβάζει κανείς γενικότερα την επαρχία, με τα καλά της αλλά και το σκληρό της πρόσωπο. Επίσης σκιαγραφώ και την αντίθεσή της συγκριτικά με την Αθήνα. Αυτά που γράφω στην ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΘΕΑΣΗ δε γίνονται μόνο στη Ναύπακτο, γίνονται παντού!
Τη Ναύπακτο την επέλεξα για δύο λόγους. Πρώτον γιατί είναι μούσα από μόνη της. Με τόση φυσική ομορφιά της αξίζει να είναι πρωταγωνίστρια σε ένα λογοτεχνικό πόνημα. Αποτελεί αναμφίβολα τόπο έμπνευσης. Και δεύτερον γιατί θέλω να γίνει ευρύτερα γνωστή. Με ρωτούν πολλοί φίλοι μου σε ποιο νομό βρίσκομαι! Πολύς κόσμος την έχει καταγράψει στη συνείδησή του ως ένα θέρετρο κάπου στον Κορινθιακό… Καιρός να βάλω το λιθαράκι μου και εγώ για να αλλάξει αυτό.
Διαβάζει φυσικά εκτός από τα καλά… και τα άσχημά της. Είχες μέχρι σήμερα αντιδράσεις γι’ αυτά; Μπορεί να υπάρχουν, αλλά σε κάποιους δεν αρέσει και να έρχονται αντιμέτωποι μαζί τους…
Η συντριπτική πλειοψηφία έχει κάνει θετικά σχόλια. Για να είμαι ειλικρινής αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Δεν ήξερα πώς θα εισπράξουν τα μηνύματα του βιβλίου.
Αυτοί που είδαν την ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΘΕΑΣΗ με καχυποψία λειτουργούν διαφορετικά. Δεν είναι ότι εθελοτυφλούν μπροστά στα προβλήματα της πόλης. Ούτε έχουν κάποια διαφορά μαζί μου. Προφανώς, ταυτίστηκαν ασυνείδητα με κάποιο πρόσωπο του βιβλίου λιγάκι αντιπαθητικό! Για μένα όμως ο «αντιπαθητικός ήρωας» απλώς δεν θέλει να έρθει αντιμέτωπος με τη δική του σκοτεινή πλευρά. Αυτό είναι που ενοχλεί!!! Το ότι ενεργοποιώ, χωρίς να στοχοποιώ κάποιο πρόσωπο, το αδούλευτο κομμάτι που έχουμε όλοι μέσα μας. Χωρίς να το θέλουν κάποιοι, ενοχοποιούνται και προδίδονται. Δεν παρεξηγώ όμως κανέναν. Μπορεί να μην είναι έτοιμος κάποιος για να αντιμετωπίσει την ευάλωτη ή τη θολή πλευρά του. Όλα θέλουν τον χρόνο τους.
Ψάχνουμε τα δικά σου μηνύματα μέσα από το βιβλίο ή τα δικά μας, ο καθένας ξεχωριστά ως αναγνώστης;
Τα δικά μου μηνύματα είναι να μην ενοχοποιούμαστε για σοβαρά προβλήματα που δεν τα προκαλούμε οι ίδιοι, απλώς μας τα δίνει η ζωή να τα αντιμετωπίσουμε. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου όσο σοβαρά και αν είναι αυτά! Συμβαίνουν όλα για κάποιο λόγο και το κυριότερο υπάρχει ελπίδα! Το θέμα είναι να τα επεξεργαζόμαστε σωστά και να αυτοβελτιωνόμαστε.
Τα μηνύματα λοιπόν και των δύο πλευρών είναι αλληλένδετα. Εγώ απλώς τα αποτυπώνω στο χαρτί. Και ο καθένας τα εισπράττει με τον δικό του τρόπο. Η «συγγραφέας» και οι αναγνώστες δεν είμαστε αντίθετα στρατόπεδα. Στην ίδια ομάδα ζούμε όλοι και ο καθένας βάζει τη δική του πινελιά.
Επόμενο συγγραφικό σχέδιο υπάρχει; Θα πόνταρα στο ότι ακόμα κι αν δεν το έχεις ξεκινήσει ήδη, ως βιβλίο, η ιδέα είναι ήδη στο μυαλό σου!
Είχα ξεκινήσει εδώ και καιρό το επόμενο μου βιβλίο. Μου ζητάνε όμως πάρα πολλοί αναγνώστες να δώσω συνέχεια στην ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΘΕΑΣΗ. Αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Το έργο αυτό είναι αυτοτελές. Όσο όμως μου το ζητούσαν τόσο άρχισα να το σκέφτομαι, μέχρι … που κλείδωσε όλη η συνέχεια της ΑΛΛΙΩΤΙΚΗΣ ΘΕΑΣΗΣ στη σκέψη μου. Σε ένα βράδυ. Το μόνο που μένει είναι να την κάνω γραπτό κείμενο. Ελπίζω να το καταφέρω!
