Ο Γιάννης Κριδεράς είναι ένας νέος της πόλης μας, που κάθε μέρα, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, ζει για να δημιουργεί. Πολυπράγμον, ασχολείται με τη μουσική, παίζει αλλά και διδάσκει ταυτόχρονα, ενώ όντας ένα πνεύμα ανήσυχο, όλη αυτή του την ενέργεια την πηγαίνει ένα βήμα ακόμα πιο μπροστά. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, με την συνοδεία DVD, και τίτλο «Μουσική Κίνηση Δημιουργία», ένα πόνημα που χαράσσει το δικό του μονοπάτι μέσα από το οποίο τα παιδιά, αλλά και οι γονείς, θα επιχειρήσουν να φτάσουν σε νέους διαδραστικούς προορισμούς μάθησης. Ο Γιάννης σήμερα μιλά στην «Ε», και μας κάνει κοινωνούς των δράσεών του, δράσεις άκρως ενδιαφέρουσες που η πόλη μας έχει την τύχη να φιλοξενεί και να απολαμβάνει.
Γιάννη, ξετυλίγοντας το κουβάρι του χρόνου σε βρίσκουμε στη Ναύπακτο, σε μικρή ηλικία, όπου κάποια στιγμή ξεκινάς να ασχολείσαι με τη μουσική. Το όργανο που επιλέγεις είναι το μπουζούκι. Ποιο το ερέθισμα;
Με παρότρυνση γονέων ξεκινώ το ταξίδι μου στην μουσική από μικρή ηλικία. Η επιλογή του οργάνου νομίζω ήταν καρμική, μιας και από την μεριά του πατέρα μου οι ρίζες ήταν Μικρασιατικές, οπότε καταλαβαίνεις πως όλη η οικογένεια τραγουδάει, παίζει όργανα ή γράφει στιχάκια. Ωστόσο το να επιμείνω στην συντροφιά της μουσικής όλα αυτά χρόνια ήταν απόφαση συνειδητή, μιας και κάποιες στιγμές στην ζωή πρέπει να παίρνεις αποφάσεις οι οποίες θα σε καθορίζουν και σαν άνθρωπο, οπότε επέλεξα να ζω για την μουσική κι αυτή απλόχερα με ζει.
Πότε αποφασίζεις πως από τη χαρά του να μαθαίνεις να παίζεις πρέπει ταυτόχρονα να έχεις και θεωρητική κατάρτιση πάνω σε αυτό, εξελίσσοντας τις γνώσεις σου πάνω στο αντικείμενο;
Από τον πρώτο καιρό μέσα μου αποφάσιζα πως αυτό θα κάνω στην ζωή μου, χωρίς βεβαία αυτό να σημαίνει πως δεν έχω κάνει και άλλες δουλειές μέχρι να φτάσω εδώ. Παρόλα αυτά με τον καιρό είπα πως αν αυτό θέλω να κάνω, πρέπει να το κάνω καλά. Διδάχτηκα ένα λαϊκό όργανο με αρχέγονες ρίζες και παράλληλα δέχτηκα κλασική παιδεία στα Ανώτερα θεωρητικά της Μουσικής στην Ναύπακτο την Πάτρα και την Αθήνα, δίπλα σε έμπειρους και καταξιωμένους δασκάλους.
Έτσι θεωρώ πως άνοιξα ένα παραθυράκι στα στεγανά τις οργανοχρησίας.
Για έναν μουσικό τί θεωρείς πως είναι πιο σημαντικό, το ταλέντο, η αγάπη και η επιμονή που μπορεί να έχει για το αντικείμενό του, ή η θεωρητική κατάρτιση; Ή όλα είναι εξίσου σημαντικά;
Καμία απόφαση στην ζωή δεν έχει μια απάντηση, δυστυχώς ή ευτυχώς τίποτα δεν είναι σε κουτάκια, οπότε έτσι και στην μουσική θεωρώ πως είναι σημαντικό να έχεις το ταλέντο και την άνεση να διδαχθείς τα θεωρητικά της μουσική. Αν όλα αυτά συνοδεύονται όμως από αγάπη και όραμα τότε η συνταγή οδεύει προς την επιτυχία. Εγώ ταλέντο καμιά φορά εκλαμβάνω την αγάπη και την προσήλωση που μπορεί να έχεις κάποιους γι’ αυτό που κάνει, εν προκειμένω στην μουσική, παρά την έμφυτη κλίση του προς αυτή.
Λογική συνέχεια όλου αυτού είναι η συμμετοχή σε μουσικά σχήματα, σε μουσικές σκηνές κ.α., αλλά και το «γράψιμο» της δικής σου μουσικής. Έχεις γράψει μουσική για δύο παιδικές θεατρικές παραστάσεις, για τηλεοπτικές παραγωγές όπως του MEGA τα «Κλεμμένα όνειρα». Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτά;
Μπήκα από μικρή ηλικία στο χώρο των ζωντανών εμφανίσεων παίζοντας σε διάφορους χώρους και σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, από μικρά και μεγάλα μαγαζιά σε μουσικές σκηνές, μεγάλα κλαμπ, τηλεοπτικά πλατό, σε παρελάσεις με την Στρατιωτική Μουσική συναυλίες με καταξιωμένους τραγουδιστές και Φιλαρμονικές.
Μέσα σε όλα αυτά πάντα με θρέφει και με ικανοποιεί περισσότερο η δημιουργία.
Έτσι ξεκίνησα να γράφω τα δικά μου τραγούδια, συνεργάστηκα σε παραγωγές δίσκων. Αργότερα με την ενασχόληση μου πιο έντονα με τα παιδιά έγραψα μουσική και έκανα διασκευές στο έργο ” Όρνιθες” του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Φωτεινής Γιαλούρη και στην Μουσικοθεατρική παράσταση ένα “Καράβι γεμάτο όνειρα” την οποία ανεβάσαμε μαζί με το ΚΔΑΠ morfosi Ναυπάκτου.
Μέσα σε αυτά είχε έρθει και η πρόταση για ένα τραγούδι για την τελευταία τηλεοπτική σεζόν της σειράς “Κλεμμένα όνειρα”. Έτσι έγραψα μουσική και στίχους και το τραγούδι λέγεται “Ότι ονειρεύτηκα το ζω” και στην δική μου περίπτωση βγαίνει αληθινό.
Μία δική σου ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, όπως λέγεται, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε κάποια στιγμή;
Έχω πραγματοποιήσει κάποιες δισκογραφικές δουλειές στο παρελθόν ως συνθέτης ή μουσικός, όπως προανέφερα, αλλά φέτος ετοιμάζεται ένα CD με παιδικά τραγούδια σε στίχους και μουσική από εμένα, που παρεμπιπτόντως θα τραγουδάω, αν και σε καμία περίπτωση δεν δηλώνω τραγουδιστής. Τα τραγούδια είναι δέκα, βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο της παραγωγής, δίνω πολύ βάση σε όλο το υλικό που θα συντροφεύει το δίσκο να έχει μια φρέσκια πνοή για τα παιδιά και ίσως μια διάδραση. Οπότε αναμένουμε για την κυκλοφορία του δίσκου στις αρχές του νέου έτους.
Στο πέρασμα του χρόνου αποκτάς και το ρόλο του δασκάλου, καθώς διδάσκεις στις τάξεις λαϊκών οργάνων της Μουσικής Σχολής Ναυπάκτου, ενώ είσαι και ο διευθυντής της ορχήστρας των Εκπαιδευτηρίων Πάνου. Εύκολο, δύσκολο, με μεγάλη ευθύνη όλο αυτό;
Μου αρέσει να μοιράζομαι, έτσι ο δρόμος με έφερε στην διδασκαλία και στην ευθύνη που έχει η συναναστροφή με τα παιδιά, οπότε έχω επενδύσει πολλά πάνω σε αυτό το κομμάτι.
Μαθητές μου από την Μουσική Σχολή Ναυπάκτου ήδη παίζουν επαγγελματικά, παρότι είναι μικροί σε ηλικία και άλλοι ανέπτυξαν σχέση αλληλεπίδρασης με τη μουσική που πιο πριν δεν είχαν. Όσο για την ορχήστρα των Εκπαιδευτηρίων, μου δόθηκε μια ευκαιρία να δημιουργήσω κάτι από το μηδέν, το έκανα. Μέσα σ’ ένα σχολικό έτος έφτιαξα δύο ορχήστρες με διάφορα όργανα όπως πιάνα, κιθάρες, σαξόφωνο, κρουστά, διάφορα πνευστά κ.α. χωρίς τα περισσότερα παιδιά να έχουν πρότερη πείρα σ΄ ένα μουσικό σύνολο. Η μία έπαιζε σε όλες τις σχολικές γιορτές, κάθε φορά και νέο ρεπερτόριο, και η άλλη έδωσε μια μικρή συναυλία στο Πανεπιστημιακό συνεδριακό κέντρο της Πάτρας κατά την αποφοίτηση του Δημοτικού.
Εξελίσσοντας όλο αυτό, του δίνεις μία πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση, συμμετέχοντας ως μουσικός-εκπαιδευτικός στο ΚΔΑΠ morfosi Ναυπάκτου, ενώ φέτος είχαμε και την έκδοση του πρώτου σου βιβλίου, με την συνοδεία DVD και τίτλο «Μουσική Κίνηση Δημιουργία». Εξήγησέ μας λίγο τι είναι αυτό;
Η ενασχόληση μου με την εκπαίδευση με έκανα να στραφώ ακόμα περισσότερο στην βάση της, έτσι στο ΚΔΑΠ να προωθώ ένα “πιο” δικό μου εν μέρει σύστημα, παιδοκεντρικό και παιγνιώδες στο οποίο θέτουμε πάντα στόχους. Το δύσκολο αλλά συνάμα και πιο δημιουργικό μέρος είναι να φτιάξουμε το μονοπάτι μας μέχρι το στόχο. Έτσι φέτος κυκλοφόρησα το πρώτο μου εγχειρίδιο για γονείς και εκπαιδευτικούς το οποίο τιτλοφορείται ως “Μουσική Κίνηση Δημιουργία”. Το βιβλίο αυτό έχει ως αντικείμενο την μουσική και πως μπορούμε να την επικοινωνήσουμε στα παιδιά μέσα από δημιουργικά κινητικά παιχνίδια, κατασκευές, τραγούδια, ζωγραφική, δραματοποίηση κ.α. Βασικός άξονας του πονήματος είναι το DVD το οποίο συνοδεύεται από το βιβλίο με διάφορες προτάσεις και δράσεις.
Μαζί με αυτό έρχεται να προστεθεί από το νέο έτος και η “Μέθοδος για Ukulele”.
Είναι φανερό πως έχεις αξιολογήσει το ρόλο της μουσικής, ως κάτι πολύ σημαντικό, για τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνει και αποκτά γνώσεις ένα παιδί. Διαπιστώνεις πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα, γενικά, δεν έχει εστιάσει σε αυτό;
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν επενδύει στο διδακτικό προσωπικό του αφενός και αφετέρου στο υλικοτεχνικό κομμάτι. Έχω χρόνια ακόμη για να διαμορφώσω πιο σφαιρική άποψη και ενδεχομένως ορθότερη, πάντως μέσα μου αυτή την στιγμή επικρατή το πως μεγάλο μέρος των εκπαιδευτικών μονάδων, είτε είναι δημόσιο είτε ιδιωτικό, έχουν μείνει πολύ πίσω σε μια κοινωνία που τρέχει και εξελίσσετε ραγδαία.
Η πόλη μας, η Ναύπακτος, έχει εκείνους τους χώρους, αλλά και το κοινό, για να παρακολουθήσει ζωντανή μουσική, ανταμείβοντας όμως παράλληλα και τον κόπο των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτή;
Οι καιροί κάνουν τους κύκλους τους και αυτός ο καιρός που ζούμε είναι αφιλόξενος στο να αναπτύξεις προσδοκίες για να ζήσεις εξ’ ολοκλήρου σαν μουσικός που παίζει μόνο σε μαγαζιά και σκηνές. Όχι η πόλη μας, ως επί το πλείστον, εκτός από ένα δύο μαγαζιά και ένα δυο χώρους πολιτιστικού ενδιαφέροντας δεν ενδείκνυται για ζωντανή μουσική, βέβαια δεν έχει και το αγοραστικό κοινό, οπότε αυτά πάνε χέρι χέρι.
Κάθε Σεπτέμβριος, και μία νέα σεζόν. Που θα σε συναντήσουμε φέτος μουσικά- εκπαιδευτικά;
Φέτος με βρίσκεται σε μια πολλή δημιουργική χρονιά καθώς θα βρίσκομαι για ακόμη ένα εκπαιδευτικό έτος στο ΚΔΑΠ morfosi Ναυπάκτου να κάνουμε αυτό που ξεκινήσαμε με όραμα πριν από μερικά χρόνια για όλα τα παιδιά των μικρών ηλικιών, στην Μουσική σχολή Ναυπάκτου διδάσκοντας Μπουζούκι, Κιθάρα και Γιουκαλίλι. Στα Εκπαιδευτήρια Πάνου να δυναμώσουμε τις ορχήστρα μας. Επίσης έρχονται να προστεθούν, μετά από μεγάλη ζήτηση, δύο νέοι προορισμοί όπως το Μεσολόγγι και η Πάτρα σε δύο πολύ φιλόξενα και σύγχρονα εκπαιδευτικά κέντρα. Παράλληλα θα συναντιόμαστε και σε διάφορες δράσεις για την παρουσίαση του βιβλίου και όχι μόνο, στην βιβλιοθήκη και σε χώρους ειδικά διαμορφωμένους για παιδιά. Κάποιες ζωντανές εμφανίσεις ήδη προγραμματίζονται.
• Για όποιον έχει ενδιαφέρον για όλα τα παραπάνω μπορεί να ακολουθεί την σελίδα του Γιάννη Κριδερά στο Facebook “Μουσικοκινιτκές δράσεις – Γιάννης Κριδεράς” ώστε να μαθαίνει για τις προγραμματισμένες του δράσεις αλλά και να παίρνει ιδέες για τα παιδιά.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Εμπρός” στις 7/9/2018
