Παρακολούθησα δηλώσεις επί δηλώσεων υποψηφίων. Και μπούχτισα. Κι έβγαλα καπνούς.. Και ένιωσα την ανάγκη να σχολιάσω τις πιο ενοχλητικές στ αυτιά μου φράσεις τους.
Φράση 1η: “Προσοχή, μην μας κυβερνήσουν οι αμόρφωτοι”
Η αλαζονεία είναι κακός σύμβουλος. Κι όποιος την υιοθετεί, βρίσκεται συνήθως προ εκπλήξεως. Αντί κάποιοι να πλησιάσουν τον απλό πολίτη, να αφουγκραστούν τα προβλήματά του , να προσπαθήσουν να επικοινωνήσουν μαζί του, τον αντιμετωπίζουν αφ υψηλού , με πρόσχημα τα…βαριά βιογραφικά τους.
Αφιππεύσατε αγαπητοί μας “μορφωμένοι” ! Δεν υπάρχει “μορφωσιόμετρο”. Κι ο τόπος μας κινδυνεύει απ τους “αμόρφωτους” όσο κινδυνεύει κι απ τους αλαζόνες…Κάνετε το σφάλμα στο οποίο έχει υποπέσει και η Αριστερά του Σύριζα. Απομακρύνεστε απ τον εργαζόμενο, τον μεροκαματιάρη, τον εργάτη. Τον χαρίζετε έτσι στους άλλους, όπως ο Συριζα χάρισε κόσμο στους ναζί. Δεν με νοιάζουν τα πτυχία του καθενός. Μ ενδιαφέρει το πρόγραμμά του και ποια συμφέροντα θέλει να εξυπηρετεί. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ!
Κι η Ελλάδα από πτυχιούχους κυβερνάται πάντα και είδαμε προκοπή. Μην κινδυνολογείτε κι αφήστε τον ελιτισμό κατά μέρος. Δεν θα καταστραφεί ο κόσμος απ τους μη πτυχιούχους Ναυπάκτιους. Σιγά την ισχυρή εξουσία που διακυβεύεται, δηλαδή. Δήμαρχο Επάχτου βγάζουμε, όχι πλανητάρχη.
Σας ανησυχεί καθόλου που τους τους κωδικούς των πυρηνικών των ΗΠΑ, τους κρατάει στα σίγουρα χέρια του Ντόναλντ Τραμπ ή αυτός εντάσσεται στους “διαβολικά καλούς και μορφωμένους” ;
Αντε, που θέλετε να μου κάνετε τον Έπαχτο Πεφωτισμένη Δεσποτεία…
(βαρύγδουπο ε; Ευχαριστώ τη Google που με κάνει να μοιάζωπαντογνώστης. Άλλωστε έχω πτυχίο κι εγώ)
Φράση 2η: “Δεν είμαι πολιτικός”
Ατάκα του μέσου υποψηφίου στις επερχόμενες εκλογές. Το λένε και περιμένουν να συγκινήσουν τον ψηφοφόρο, που ψάχνει μη πολιτικούς για πολιτικά αξιώματα. Μου ‘ρχεται αυθόρμητα μια ιστορία στο νου μου. Σ’ έχουν έτοιμο στο χειρουργικό τραπέζι. Πριν ναρκωθείς, μπαίνει μέσα ένας ντυμένος με χειρουργική στολή:
Καλησπέρα σας κύριε ασθενή. Μην φοβάστε . Εγώ δεν είμαι επαγγελματίας γιατρός. Δεν στοχεύω στο να βγάλω χρήματα απ την ιατρική. Θα σας χειρουργήσω όμως, γιατί πραγματικά αγαπώ την χειρουργική και θέλω το καλό σας. Υπογράψτε εδώ την συγκατάθεσή σας να προχωρήσουμε.
Τι κάνεις εκείνη την ώρα; Υπογράφεις; Ή φεύγεις τρέχοντας με τον κ@λο έξω; Αντίστοιχα, λοιπόν, κάποιον που σου λέει δεν είμαι πολιτικός, γιατί πρέπει να τον επιλέξεις σε πολιτικό αξίωμα, αναγνωρίζοντάς του ως θετικό ότι δεν είναι πολιτικός; Φίλε, δεν είσαι πολιτικός, αλλά βάζοντας υποψηφιότητα, φιλοδοξείς να γίνεις. Αν η υποψηφιότητά σου θεωρείς ότι δεν είναι πολιτική, πες το μας να ψηφίσουμε καναν άλλον.
Γιατί εμείς πολιτικούς ψάχνουμε. Σωστούς και κατασταλαγμένους. Κι όχι αλμπάνηδες. Πολιτικούς και όχι διαχειριστές. Είμαστε λαός, δήμος, όχι πολυκατοικία. Σαφές;
Φράση 3η: “Είμαι ανεξάρτητος”
Γελάνε κι οι πέτρες του Ενετικού Κάστρου με αυτήν την ατάκα. Δεν χωράει πολλή ανάλυση. Απ τη στιγμή που διεκδικείς ψήφο πολιτών, είσαι πλήρως εξαρτημένος. Κι έπρεπε να το δηλώνεις, να το διαφημίζεις κιόλας. “Είμαι εξαρτημένος απ τις πολιτικές ιδέες μου κι απ την δέσμευσή μου απέναντί σας να τις τηρήσω”. Και μην απαξιώνεις δήθεν τα κεντρικά πολιτικά κόμματα. Γιατί γίνεσαι γελοίος. Όλα υπάρχουν επειδή τα στηρίζει ένα κομμάτι του λαού. Και πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτό που θα στηρίξει εσένα στον δήμο σου. Βρες επιχειρήματα υπέρ ή κατά της πολιτικής τους και άσε τα σάπια. Πάρε θέση ρε ισαποστασάκια! Είσαι κομματάρχης τοπικής εμβέλειας – δεν είναι κακό, καλό είναι. Είναι ο δημοκρατικός σου ρόλος. Χώνεψέ το, βρες τα με τον εαυτό σου, ζήσε μ’ αυτό και προσπάθησε να προσφέρεις στον τόπο σου . Τελεία και παύλα!
Φράση 4η: “ Πλεονέκτημά μας, το πρόγραμμά μας…”
Ποιό πρόγραμμά σας; Αυτό που ανακοινώνεται λίγες μέρες πριν τις εκλογές; Αυτό με τις γενικόλογες αναφορές ; Που μοιάζει με έκθεση παιδιού δημοτικού για το πως φαντάζεται την πόλη του όταν μεγαλώσει; Εντάξει, το καταλαβαίνω, απευθύνεστε σε ιθαγενείς. Αλλά έχουμε ξεπεράσει το στάδιο που προσκυνάμε για ένα καθρεφτάκι.
Θα περιμέναμε λεπτομερές σχέδιο από κάθε παράταξη. Πλήρης περιγραφή του τί προτείνεται να υλοποιηθεί. Ποιά προβλήματα θα λύσει, τι θα αποφέρει στον τόπο, ποιό το λεπτομερές χρονοδιάγραμμα υλοποίησής του, ποιά τα στάδια υλοποίησης, πόσο θα στοιχίσει και από που θα βρεθούν οι πόροι. Δεν χρειάζεται να είσαι και κάνας επιστήμονας για να καταλάβεις ότι αυτά είναι απολύτως απαραίτητα, απ το πιο απλό εως το πιο σύνθετο έργο.
Ένα βήμα πριν την κάλπη, ας αναλογιστούμε τί πραγματικά θέλουμε για τον τόπο μας. Όσες μπαρούφες κι αν λένε οι υποψήφιο, ευθύνη μας είναι να εντοπίσουμε αυτά που συμφωνούμε.
Εμείς οι ψηφοφόροι, άλλωστε, λέμε την πιο ηλίθια φράση όλων :” Έλα μωρέ, όλοι ίδιοι είναι….”
