Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό, το οποίο όλο και πιο έντονα κάνει την εμφάνισή του στο δημόσιο πολιτικό λόγο της Ναυπάκτου, είναι αυτό της μη ελεγχόμενης φρασεολογίας, όπου ορισμένοι πραγματικά δεν ελέγχουν το τι λένε.
Χωρίς να παραθέσω φράσεις που τις τελευταίες ημέρες έχουν ακουστεί, αρνούμαι να πιστέψω πως ορισμένες εξ αυτών λέγονται συνειδητά, αφού αυτό που σημαίνουν ουδεμία σχέση έχει, όχι μόνο με την πολιτική, αλλά και με το δημόσιο λόγο γενικότερα. Διότι, αν κάνω λάθος, και όσοι τις ξεστομίζουν ξέρουν ταυτόχρονα τι λένε, τότε έχουμε σοβαρό πρόβλημα, το οποίο αφορά όλους μας και όχι μόνο εκείνους που της επιλέγουν ως τις πλέον κατάλληλες.
Για να μην πω δε, για το άλλο χαρακτηριστικό, αυτό που τείνει να σκεπάσει κάθε είδους πολιτική αντιπαράθεση, αυτό των «καλών» και των «κακών» που ορισμένοι τείνουν να κάνουν κανόνα στις τοποθετήσεις τους, μιλώντας ακατάσχετα με όρους ηθικής, η οποία όπως προσφάτως έχω παρατηρήσει, όταν καταλαμβάνει σημαντικό μέρος στον πολιτικό λόγο, τότε ας κλάψουμε καλύτερα την ουσία αυτού, δηλαδή τις προτάσεις, το όραμα, την καλώς εννοούμενη αντιπαράθεση αλλά με πραγματικούς όρους πολιτικής.
Κατηχητικό θα το κάνουμε στο τέλος…
Από τα παραπολιτικά σχόλια της εφημερίδας «εμπρός»
