Η συζήτηση για το οικόπεδο του 3ου δημοτικού μας βοηθά να εξάγουμε ένα αρκετά σημαντικό συμπέρασμα για το πως ως πολίτες αυτής της χώρας έχουμε μάθει να πορευόμαστε στο πλαίσιο λήψης αποφάσεων. Και εξηγούμαι…
«Γιατί δεν πήγε κανένας αιρετός στο ΣΥΠΟΘΑ Αιτ/νίας να υποστηρίξει την έγκριση του τοπικού ρυμοτομικού για το οικόπεδο;», ρωτούσε συνεχώς η αντιπολίτευση, με το δήμαρχο να απαντά ότι πήγε υπάλληλος του δήμου, με γνώσεις επί του αντικειμένου, για να αναπτύξει σε τεχνικό επίπεδο τα επιχειρήματά μας. Και σωστά το είπε, και θα ακουγόταν ως τέτοιο σε μία άλλη χώρα όμως, που ο καθένας θα είχε συγκριμένο ρόλο να διεκπεραιώσει, πράγμα που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα μας.
Κι αυτό, στην πορεία της συζήτησης λίγο αργότερα, έγινε κατανοητό από λόγια του ίδιου του δημάρχου, επί του ίδιου θέματος μάλιστα. Είπε, ότι ο ίδιος σε προσωπικό επίπεδο έκανε παρεμβάσεις στην ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου ώστε το κεντρικό ΣΥΠΟΘΑ θα πει «ναι» στην έγκριση του τοπικού ρυμοτομικού, πράγμα που τελικά επετεύχθη.
Όλα αυτά βέβαια το ΣτΕ τα ζύγισε και έβγαλε την απόφασή του, δίνοντας ως οφείλει την ακριβή προσέγγιση του θέματος, η οποία, νομικός δεν είμαι, αλλά φαντάζομαι βασίζεται στο γράμμα του νόμου. Τώρα αν αυτό σε εμάς δεν αρέσει, θεωρώντας μάλιστα ότι έχουμε αδικηθεί, τι να κάνουμε, αυτό είναι άλλωστε το χαρακτηριστικό μας που κάνει «ωραίους ως Έλληνες» στον τρόπο με τον οποίο παίρνουμε ή επιχειρούμε να πάρουμε τις αποφάσεις.
Αυτό είναι άλλωστε που περικλείεται στη λέξη «Ελλαδάρα», που κατά καιρούς χρησιμοποιούμε, θέλοντας να αναδείξουμε τα στρεβλά του τόπου μας!
Από τα παραπολιτικά σχόλια της εφημερίδας «εμπρός»
