Ὁ Σεβασμιώτατος ἐπισκέφθηκε τό Α΄ Λύκειο Ναυπάκτου ὕστερα ἀπό πρόσκληση τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Λυκείου κ. Πέτρου Πιτσιάκκα καί συζήτησε μέ τούς μαθητές. Στήν ἀρχή τούς μίλησε γιά τήν βία πού ὑπάρχει στήν κοινωνία μας. Προσδιόρισε ὅτι βία σημαίνει κάθε ἐπιθετικότητα ἑνός μέλους τῆς κοινωνίας ἤ πολλῶν μελῶν πού συγκροτοῦν ὁμάδες βίας ἐναντίον ἄλλων. Ὑπάρχουν πολλές μορφές βίας, ὅπως ἡ σωματική, ἡ ψυχολογική, ἡ λεκτική, ἡ σεξουαλική, ἡ οἰκονομική, ἡ πολιτική, ἡ παραμέληση, ἡ ἐνδοοικογενειακή κ. ἄ.
Ἔπειτα περιέγραψε τά αἴτια πού ἡ βία ἐκφράζεται μέ τέτοιο τρόπο στήν σύγχρονη κοινωνία. Ἐπέμενε ὡς βασικό αἴτιο τήν διάλυση ἤ ἀποδυνάμωση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ. Ὅπως στό ἀνθρώπινο σῶμα ὁ ἱστός (ἐπιθυλιακός, συνδετικός, νευρικός, μυϊκός) παίζει μεγάλο ρόλο πού ἑνώνει τά διάφορα μέλη τοῦ σώματος, ἔτσι καί ὁ κοινωνικός ἱστός ἑνώνει τούς διάφορους θεσμούς τῆς κοινωνίας, δηλαδή τήν οἰκογένεια, τήν πολιτεία, τήν Ἐκκλησία, τό Σχολεῖο. Ὅταν αὐτός ὁ κοινωνικός ἱστός ἀτονεῖ ἤ διασπᾶται, τότε δημιουργοῦνται ἀποσυνδέσεις καί ἀναταραχές.
Στήν ἀποδυνάμωση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ πού προσδιορίζεται ἀπό τίς παραδόσεις ἑνός λαοῦ συντελεῖ ἡ σύγχρονη μετανεωτερική ἐποχή, ὅπως τήν περιγράφει ὁ Ἀμερικανός καθηγητής Κένεθ Γκαῖργκεν, πού χαρακτηρίζεται ἀπό τόν «κοινωνικό κορεσμό», τόν «πολλαπλασιασμό τῶν σχέσεων», τόν «ἐποικισμό τοῦ ἑαυτοῦ» καί «τήν πολυφέρνεια».
Ἔπειτα, προσδιόρισε τό πῶς μποροῦμε νά ζήσουμε μέ ἰσορροπία σέ ἕνα τέτοιο διεσπασμένο περιβάλλον. Λαμβάνοντας ὡς εἰκόνα τό πῶς λειτουργεῖ ὁ ἐγκέφαλος τοῦ ἀνθρώπου μέ τά νευροκύτταρα, τούς νευροδιαβιβαστές καί τά διάφορα «κέντρα» τοῦ ἐγκεφάλου, ἀμυγδαλοειδῆ πυρῆνα, τό διαφανές διάφραγμα, τήν ἕλικα τοῦ προσαγωγίου, ὑπογράμμισε τήν σημασία πού ἔχει γιά τόν ἄνθρωπο τά πρότυπα πού ἐπιλέγει νά ἔχει στήν ζωή του, τά ὑγιῆ πρότυπα δημιουργοῦν ἀνακατατάξεις στόν τρόπο πού λειτουργεῖ ὁ ἐγκέφαλος καί βέβαια σέ αὐτό συντελεῖ καί ὁ τρόπος λειτουργίας τῆς «καρδιᾶς» μέ τήν εὐρύτερη σημασία τῆς λέξης, ὅπως τό συναίσθημα καί ἡ ἀγάπη.
Κατέληξε ὅτι ἔχει μεγάλη σημασία τό πῶς λειτουργεῖ ἰσορροπημένα ὁ ἄνθρωπος ζῶντας μέσα σέ μιά ἀνισόρροπη κοινωνία. Σέ αὐτό συντελεῖ ἡ παιδεία μέ τήν εὐτύτερη σημασία τοῦ ὅρου.
Ἀπό τούς μαθητές ἔγιναν οἱ πιό κάτω ἐρωτήσεις:
1.Λέτε ὅτι πρέπει νά ὑπάρχει ἰσορροπία μεταξύ συναισθήματος καί λογικῆς. Ὁ κόσμος μᾶς μαθαίνει νά ζοῦμε μέ τά συναισθήματά μας. Πῶς μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε καί τήν λογική; 2.Ἐχεῖ διαλυθεῖ ὁ κοινωνικός ἱστός. Πῶς μπορεῖ αὐτός νά ἐπανασυσταθῆ; 3.Τί πιστεύετε γιά τό θέμα πού προέκυψε πρόσφατα μέ τήν ἐθνική πινακοθήκη; 4.Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι ἕνα παιδί ἔχει γονεῖς ὑπεύθυνους στήν κοινωνία. Τό παιδί πρέπει νά συμπεριφέρεται συντηρητικά. Δέν ἀποτελεῖ αὐτό μεγάλη πίεση;
Ἔγινε μεγάλη συζήτηση, πού κράτησε μιάμιση ὥρα καί τό σημαντικό εἶναι ὅτι ἦταν ὅλη τήν ὥρα ἀμείωτο τό ἐνδιαφέρον τῶν μαθητῶν, μέ ἀπόλυτη ἡσυχία. Καί στό τέλος οἱ μαθητές χειροκρότησαν, πρᾶγμα, πού ὅπως ἐπισήμανε ὁ Διευθυντής, εἶναι ἀσυνήθιστο σὲ παρόμοιες ἐκδηλώσεις.