Χτυπά το τηλέφωνο, το σηκώνω και στη άλλη άκρη της γραμμής είναι ο Βασίλης. Άτομο που ασχολείται χρόνια με τα κοινά, άνθρωπος με άποψη και αναλυτική κρίση, και που όπως μου είπε, σε αυτές τις εκλογές έχει μόνο το ρόλο του παρατηρητή, μιας και το όλο σκηνικό, έτσι όπως έχει στηθεί, δεν τον πολύ εκφράζει. Και δεν είναι άνθρωπος «ξινός» ο Βασίλης, όπως έγραφα για κάτι τύπους σε άλλο σχόλιο, όσο μπορώ να τον γνωρίζω, καθώς τον λέει τον καλό του λόγο και με το παραπάνω, όταν θεωρεί πως κάτι το αξίζει.
«Δε μου λες ρε Βαγγέλη, άκουσες τίποτα για προγράμματα; Μήπως άκουσες τίποτα για τις θέσεις των παρατάξεων, για το πώς θες να κυβερνήσουν τούτο τον τόπο;», με ρώτησε, εμφανώς απογοητευμένος από το κενό που παρουσιάζεται σε τούτες τις εκλογές στον τομέα αυτό, κι ας μπαίνουμε σιγά σιγά στον τελευταίο μήνα πριν τις εκλογές.
Να τον κατηγορήσω δεν μπορώ το Βασίλη, μιας και το δίκιο του το έχει, και με το παραπάνω θα έλεγα. Και το έχει καθώς με εξαίρεση την παράταξη του Γιάννη Μπουλέ, καμία άλλη έως αυτή τη στιγμή δεν έχει ανοίξει τη συγκεκριμένη ατζέντα για να μας κάνει γνωστό το πώς οραματίζεται το αύριο της Ναυπακτίας. Δεν λέω πως δεν έχουν άποψη οι άνθρωποι που απαρτίζουν τις δημοτικές μας ομάδες, δεν λέω πως δεν έχουν προτάσεις για το πώς πρέπει κατά την άποψή τους να κυβερνηθεί αυτός ο τόπος, όμως η διάθεση που δείχνουν, έως τώρα τουλάχιστον, να μην πηγαίνουν τη συζήτηση εκεί, είναι και με το παραπάνω αξιοσημείωτη.
Αγαπητέ Βασίλη, στο τεύχος της προηγούμενης εβδομάδας έγραψα στη στήλη μου εδώ ένα άρθρο με τον τίτλο «Γιατί συζητάμε μόνο για το ποιος είναι με ποιον». Σου θυμίζω λοιπόν πως το πνεύμα του έλεγε πως τη θέση της ιδεολογικής κατεύθυνσης του κάθε συνδυασμού έχει πάρει το συγκυριακό πάντρεμα, με αποτέλεσμα να έχουν χαθεί τα σταθερά σημεία αναφοράς, με αποτέλεσμα όλοι να βαδίζουν σε μια πολιτική κινούμενη άμμο. Πρόβλημα μέγα, κατά την άποψή μου Βασίλη τούτο, όπως παρατήρησα, καθώς ο πολιτικός χώρος πλέον οριοθετείται από ένα άθροισμα διαφορετικών προσωπικών αντιλήψεων, χωρίς σταθερές ιδεολογικές αναφορές, ένα άθροισμα επιλογών και πρακτικών όπου τα πάντα αλλάζουν ταχύτατα, «σαν τις τιμές του χρηματιστηρίου».
Αποτέλεσμα; Η αποθέωση της εξατομίκευσης, από τη μία, και από την άλλη, η σχεδόν πλήρης αποσύνθεση της συλλογικότητας. Και κατέληγα αγαπητέ Βασίλη; «Όσο ο ρόλος των ιδεών και της ιδεολογικής ταύτισης υποβαθμίζεται τόσο ο πολιτικός ανταγωνισμός προσωποποιείται, εστιάζοντας αποκλειστικά στους υποψηφίους, οι οποίοι παίζουν όλο και περισσότερο, υπό αυτές τις συνθήκες, καταλυτικό ρόλο. Άρα, για ποιο πολιτικό αποτύπωμα μιλάμε;»
Άρα, για να το πάμε λίγο παραπέρα, για ποια προγράμματα μου μιλάς, αγαπητέ μου φίλε;
Υγ: Βασίλη γιατί με κάνεις και τα επαναλαμβάνω; Δεν με διαβάζεις ή με διαβάζεις και δε με προσέχεις;
Από τα παραπολιτικά σχόλια της εφημερίδας «εμπρός»
