Γράφει η Ιωάννα Καραμάνου
Επιτέλους μας αποχαιρέτισε ένα από τα πιο θλιβερά ιστορικώς καλοκαίρια. Και μας υποδέχεται ένα αβέβαιο και αινιγματικό Φθινόπωρο.
Στ’ αλήθεια θλιβερό το Σεπτεμβριανό θεματολόγιο: Δεύτερο κύμα κορωνοϊού σε εξέλιξη. Τουρκικό παραλήρημα. Ανθέλληνες αλλοδαποί αλλά και ημεδαποί «Εφιάλτες», διάσπαρτοι σε όλη την Ελληνική επικράτεια. Και όλοι εμείς να υποκρινόμαστε ότι συμμετέχουμε στα δρώμενα. Πιο πολύ όμως μοιάζουμε με ταξιδευτές, οι οποίοι έχουμε κάνει την καθημερινότητά μας ακρόπρωρο σε ένα καΐκι. Εξακολουθούμε δηλαδή να ταξιδεύουμε στον χρόνο, μα βλέποντας δυστυχώς τη ζωή μας από την ίδια οπτική γωνία και με τον μικρόκοσμό μας πάντα στο κέντρο.
Και ενώ πληττόμαστε και από πανδημία και από εθνικά προβλήματα, εμείς δεν έχουμε αφυπνιστεί όσο θα έπρεπε.
Ψιθυρίζεται ότι θα ξανακλείσουν τις εκκλησιές μας και θα φιμώσουν ξανά τα μεγάφωνα και τις καμπάνες. Εμείς όμως εκεί, ακατάνυκτοι και κενόδοξοι! Τί κρίμα που, μόλις πέρασε η πανήγυρη της Αγίας Παρασκευής, εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας και τα περισσότερα πολιτικά πρόσωπα από τον ναό! Τόσοι δημοτικοί σύμβουλοι και από τόσες διαφορετικές παρατάξεις δεν βρέθηκαν δυο-τρεις να εκκλησιάζονται τακτικά τις Κυριακές σε αυτό τον κεντρικό ναό; Έτσι βρε παιδί μου για να δώσουν το καλό παράδειγμα στους συμπολίτες τους. Για τα ιδανικά και τα πιστεύω αυτού του τόπου. Ως ένδειξη μετάνοιας για το κοσμικό μας φρόνημα και την πνευματική μας ένδεια. Για την εγωπάθειά μας και τον νοσηρό ανταγωνισμό για το ποιός είναι «παράγοντας» σε τούτη δω την Ψωροκώσταινα. Ως καλό παράδειγμα στους νεότερους. Μόνο σε γιορτές έχουμε το φαινόμενο του πολιτικού συνωστισμού, του «διαγκωνισμού» για την κατάληψη της καλύτερης θέσης και της super ουάου κορμοστασιάς! Ακριβώς όπως η κατεύθυνση που ακολουθεί και η Χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες: τα πανηγύρια!
Από την άλλη ψιθυρίζεται έντονα ότι οι Τούρκοι ετοιμάζουν απόβαση στο Καστελόριζο. Ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν φιλοξενούμενοι μας αλλοδαποί, σθεναροί σύμμαχοι της γείτονος. Και εμείς να ανεχόμαστε σιωπηλά, σχόλια του τύπου «οι τεμπέληδες» Έλληνες. Οι «τεμπέληδες» Έλληνες, με μια κουλτούρα όμως και έναν πολιτισμό που ακόμα και σήμερα αποτελεί ανεξήγητο φαινόμενο. Και πάρτε για παράδειγμα τη Ναυπακτούλα μας. Μια σταλιά πόλη και σε καιρούς παρακμής να συνυφαίνεται με μουσικές σχολές, με σχολές κλασικού μπαλέτου, με θεατρικό εργαστήρι, με μαθήματα αγιογραφίας, βυζαντινής μουσικής, με ναυτικό όμιλο, με κολυμβητήριο, με φορείς εκμάθησης παραδοσιακών χορών, με αναρίθμητα αθλήματα και κέντρα εκμάθησης ξένων γλωσσών. Είναι έτσι οι τεμπέληδες; Έτσι είναι οι πολιτισμένοι! Και όσοι ζηλεύουν, επειδή δεν έχουν πρόσβαση, τουλάχιστον να μην είναι αγενείς και να σέβονται τον τόπο που πατούν! Σε αυτές τις προσβολές δεν πρέπει να σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας. Γιατί δεν σχετίζονται με κόμματα και πολιτικάντηδες, αλλά με την ταυτότητά μας! Ανοιχτόμυαλος δεν είναι αυτός που δέχεται τα πάντα στον βωμό της ελευθεριότητας, αλλά ο καλλιεργημένος που ξέρει ότι η ελευθερία έχει ως όρια την ελευθερία του διπλανού του. Και όταν του τα παραβιάζουν, ξέρει να τα επαναπροσδιορίζει με πιο σαφή τρόπο.
Ο σεβασμός στη Χώρα μας και στον πολιτισμό μας δεν είναι συνώνυμο του μπανάλ και του συντηρητισμού. Και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης. Είναι πνευματικός οδοδείκτης που μας ανυψώνει από τη σήψη της παρακμιακής εποχής μας. Γιατί, όπως λέει και ο Οδυσσέας Ελύτης: «Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου να είναι έξω από τη γη».
Και αν κάποιος πει: «Μην δίνεις σημασία, φθινοπωρινοί ψίθυροι είναι όλα αυτά», του απαντώ πως, ίσως έχει δίκιο, μόνο που τα πιο σημαντικά πράγματα λέγονται … ψιθυριστά.
