Σε πολλούς κάνει εντύπωση το πώς είναι δυνατόν να ξεκινούν τόσο νωρίς οι αντιπολιτευτικές πρακτικές, αφού η νέα δημοτική αρχή δεν έχει πάρει ακόμα τα ίσια της. Θα μου επιτρέψετε να μην ανήκω στην κατηγορία αυτών που δηλώνουν έκπληκτοι με το φαινόμενο, καθώς προσωπικά περίμενα, και είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί, πως ο Βασίλης Γκίζας και οι συνεργάτες του θα περάσουν δύσκολα ως προς αυτό το σκέλος από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων τους.
Στο σκέψη εκείνων που δεν έχει κανένα νόημα αυτή η τακτική μέρους της αντιπολίτευσης από τώρα, υπάρχει βέβαια ένα κενό, το οποίο στη δική μου θεωρώ πως δεν υπάρχει. Κατά την άποψή τους ότι και να πει σήμερα η αντιπολίτευση ουδείς του δίνει βάση, καθώς ο κόσμος λογικά σκεπτόμενος δίνει πίστωση χρόνου σε μία νέα διοίκηση, έστω κι αν αυτός είναι μικρός. Λέτε όμως να μην το ξέρουν αυτό κάποιοι από εκείνους που ήδη άρχισαν να ξιφουλκούν κατά της νέας πλειοψηφίας του δήμου; Φυσικά και το ξέρουν αλλά δεν τους ενδιαφέρει, καθώς άλλος είναι ο στόχος τους, τουλάχιστον για κάποιους από αυτούς.
Και για να σας εξηγήσω τι εννοώ, θα μου επιτρέψετε να σας γυρίσω κάποια χρόνια πίσω πηγαίνοντάς σας στο 2011 και την περίοδο που τότε ξεκινούσε στη διοίκηση του δήμου Ναυπακτίας ο Γιάννης Μπουλές, αναφέροντάς σας ποιο κατά την άποψή μου, και το έχω πει και στον ίδιο, ήταν το μεγαλύτερό του λάθος διαβάζοντας εκείνη τη στιγμή το σκηνικό στα δημοτικά πράγματα της περιοχής.
Έχοντας το προφίλ του μεταρρυθμιστή δημάρχου και του ανθρώπου που έχει γνώση της αυτοδιοίκησης ο Γ. Μπουλές μπήκε στο τιμόνι του δήμου έχοντας όλο τον αέρα στα δικά του τα πανιά. Κοιτάζοντας «απέναντι» είδε στην αντιπολίτευση πρόσωπα που δεν τον φόβιζαν και επέλεξε σε κάθε ευκαιρία και πιθανή ένταση να τραβά γραμμές δημιουργώντας δίπολα, που από τη μία ήταν αυτός και από την άλλη όλοι οι άλλοι. Είχε κερδίσει τον ενεργεία δήμαρχο Θ. Παπαθανάση, άρα γιατί να τον φοβηθεί, είχε απέναντί του τον Α. Κοτσανά με μία δυναμική διείσδυσης που περιοριζόταν σε ένα μικρό ακροατήριο, ενώ ο Κ. Καρακώστας ήταν ήδη δύο φορές μετρημένος στην κάλπη ως επικεφαλής και ο πήχης του ήταν χαμηλός. Τι σκέφτηκε, κατά την άποψή μου, ο τότε δήμαρχος; Η κοινωνία σε κάθε ένταση που θα δημιουργείται θα έχει πάντα ένα δίλλημα: ή εγώ ή αυτοί; Και ποια απάντηση θα έδινε; Φυσικά «εγώ»!
Λογική ακούγεται η παραπάνω τακτική, όμως δεν μέτρησε κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα στην πράξη. Το πως οι μικρές φθορές τις οποίες συχνά πυκνά βίωνε ως δήμαρχος, δεν θα τις κεφαλαιοποιούσε ως σύνολο κάποιος από τους τότε αντιπάλους τους, αυτό δεν ήταν δυνατόν να συμβεί, αλλά κάποιος που θα ερχόταν απ’ έξω, ως ο καθαρός και «νέος» στα πράγματα, φέρνοντας και τον «άλλο αέρα».
Με τα παραπάνω που σας αναφέρω πιστεύω να καταλαβαίνετε γιατί δεν θεωρώ πως είναι τυχαία η αντιπολιτευτική τακτική κάποιων από εκείνους που κάθονται στα έδρανα της αντιπολίτευσης, ή που πρόκειται να καθίσουν κάποια στιγμή στο μέλλον. Γι’ αυτό, τακτικά τουλάχιστον, καλό είναι όλα αυτά να τα έχει κατά νου τόσο ο νέος δήμαρχος, όσο και κάποιος ή κάποιοι που κάθονται στην αντιπολίτευση και θέλουν να είναι παρόντες στα δημοτικά μας πράγματα με άλλο ρόλο στην επόμενη θητεία (όσο κι σας φαίνεται νωρίς αυτό που γράφω).
Από τα παραπολιτικά σχόλια της εφημερίδας «εμπρός»
