Οι εξελίξεις τρέχουν ραγδαία, ένας ιός έχει εξαπλωθεί παντού, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κι οι συζητήσεις έχουν ως πρώτο θέμα τον κορονοϊό, τα σχολεία κλείνουν, η καθημερινότητα όλων έχει επηρεαστεί και τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με μια νέα πραγματικότητα, που δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα. Ανάμεσα σε αυτά και το συναίσθημα του φόβου.
Ο φόβος είναι ένα εσωτερικό φαινόμενο, που αναδύεται αντανακλαστικά όταν συναντά μια εξωτερική πραγματικότητα. Ο φόβος του θανάτου, ο φόβος της απώλειας και της ασθένειας αγαπημένων προσώπων έρχονται από πολύ νωρίς στη ζωή μας. Μέσα από το πρίσμα της πανδημίας που έχει έρθει, είναι φυσιολογικό όλοι αυτοί οι φόβοι να έρθουν στην επιφάνεια με διάφορες μορφές.
Τα παιδιά μπορεί να εκφράσουν ερωτήματα όπως «θα κολλήσω κι εγώ;», «αν κολλήσουν ο παππούς κι η γιαγιά θα πεθάνουν;». Είναι σημαντικό να αφήσετε χώρο στο παιδί να εκφράσει κάθε του απορία κι αγωνία και να συζητήσετε ανοιχτά και με ειλικρίνεια. Το να προσπαθήσετε να τα παρηγορήσετε με εκφράσεις «δεν θα γίνει τίποτα», «μην ανησυχείς» μπορεί να εντείνει το άγχος τους. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται την αλήθεια κι άλλωστε είναι εκτεθειμένα σε αυτή μέσα από τις ειδήσεις και τις πληροφορίες που διαχέονται. Το ζητούμενο δεν είναι η απόκρυψη του τι νιώθουμε, αλλά η διαχείριση αυτών των συναισθημάτων.
Θα πρέπει λοιπόν, να ειπωθούν στο παιδί κάποια πράγματα με ψυχραιμία και ηρεμία, που να δείχνουν την σοβαρότητα της κατάστασης χωρίς όμως να δημιουργηθεί τρομακτικό κλίμα. Μιλήστε ανοιχτά για τον ιό και τους κινδύνους. Εξηγήστε ότι αν κάποιος κολλήσει τον ιό, θα αισθανθεί όπως όταν έχει κρυολόγημα ή γρίπη και μπορεί να το ξεπεράσει. Αν κάποιος ανήκει σε ομάδα υψηλού κινδύνου, όπως οι γιαγιάδες κι οι παππούδες τους υπάρχει πιθανότητα να νοσήσει πιο σοβαρά, αλλά και πάλι είναι αντιμετωπίσιμο. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού χρησιμοποιήστε την αντίστοιχη γλώσσα και δώστε τους την ευκαιρία να κάνουν ερωτήσεις αλλά και να εκφράσουν τα ίδια τι έχουν καταλάβει και τι φαντάζονται για όλη αυτή την κατάσταση. Όταν οι φόβοι του παιδιού είναι μεγάλοι και δεν μπορεί να συνομιλήσει με το περιβάλλον, το παιχνίδι είναι ο δρόμος να εκφράσει όσα βιώνει και να οδηγηθεί στην κάθαρση.
«Μένουμε σπίτι» : Τα παιδιά χρειάζεται να κατανοήσουν ότι μένουν σπίτι για να προφυλάξουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Ενημερώστε τα για το πώς μπορούν τα ίδια να συμβάλλουν στην συλλογική προσπάθεια που γίνεται ακολουθώντας τους κανόνες προσωπικής υγιεινής. Εστιάστε σε όλα αυτά που μπορούν να ελέγξουν κι όχι σε υποθετικά σενάρια καταστροφολογίας. Μιλήστε για το πώς μπορούν να ενισχύσουν τον οργανισμό τους, πόσο σημαντικό είναι να φροντίζουμε το σώμα και την υγεία μας. Για ό,τι δεν γνωρίζετε, υπάρχουν αρμόδιοι φορείς και μπορείτε μαζί με τα παιδιά να αναζητήσετε τις σωστές και έγκυρες πηγές ενημέρωσης. Προστατέψτε τα από την πρόσβαση σε ανακριβή ιστοσελίδες και την συνεχή έκθεση σε ειδήσεις.
Τέλος, δείτε την θετική πλευρά μιας νέας πρό(σ)κλησης! Πέραν του φόβου και του πανικού, υπάρχει κι η ευκαιρία και η χαρά για τον χρόνο που μας δίνεται. Εκμεταλλευτείτε, λοιπόν, αυτό τον χρόνο, που πάντα θέλατε και δεν είχατε με τα παιδιά σας. Αφιερώστε τους αποκλειστικό χρόνο να παίξετε επιτραπέζια ή ακόμα κι ένα παιχνίδι στο playstation-tablet, να ζωγραφίσετε, να κάνετε κατασκευές ή ένα κολάζ, δημιουργήσετε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες, να συζητήσετε για τα πράγματα στο σχολείο που μπορεί να τους λείπουν, να κάνετε μελλοντικά σχέδια, να χορέψετε μαζί τους την αγαπημένη τους μουσική, να μαγειρέψετε παρέα το αγαπημένο τους φαγητό ή γλυκό, να φτιάξετε pop-corn και να δείτε μια ταινία, να διαβάσετε ένα ωραίο παραμύθι ή βιβλίο, να αναζητήσετε εκπαιδευτικά παιχνίδια και βιντεάκια και οτιδήποτε μπορεί να εντάσσεται στα ενδιαφέροντα του παιδιού ή/και τα δικά σας. Σημασία έχει ό,τι κάνετε να το κάνετε με όρεξη, ευχαρίστηση και διάθεση δημιουργίας!
Φούντζουλα Άννα
Ψυχολόγος (MSc) – Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια
ΕΚΨ Π.Σακελλαρόπουλος
πηγή: fokidanews.gr
