Ο Κ. Μαλιάρης έγινε δεκτός με υποτροφία στο Χάρβαρντ και μιλά στην «ε»
Ο Κωνσταντίνος Μαλιάρης, μαθητής του 1ου Λυκείου Ναυπάκτου, τραβά και πάλι τα φώτα πάνω του! Μετά την πρόσφατη επιτυχία του ως μέλος της Εθνικής Ομάδας Ρομποτικής που διακρίθηκε στην Διεθνή Ολυμπιάδα FIRSTGlobalChallenge 2021, αυτή τη φορά μας «αναγκάζει» να του πούμε και πάλι συγχαρητήρια καθώς έγινε δεκτός, με υποτροφία μάλιστα, στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Κορυφαία μέσα ενημέρωσης της χώρας έκαναν θέμα τις προηγούμενες ημέρες την εξέλιξη, φωτίζοντας το πως ο ίδιος αποφάσισε να πει όχι στις πανελλαδικές εξετάσεις στρέφοντας το ενδιαφέρον του προς τα αμερικανικά πανεπιστήμια. Σήμερα μιλά στην «ε» και μας μεταφέρει τη δική του οπτική γωνία για το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα, για το σχολείο που δυστυχώς δεν επενδύει στη δημιουργικότητα των παιδιών, για τα ερεθίσματα που τον οδήγησαν να ασχοληθεί με τη ρομποτική και την αστρονομία, για τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά του, ενώ στέλνει και ένα μήνυμα ζωής προς όλους. Διαβάστε όλα όσα ενδιαφέροντα μας είπε!
Κωνσταντίνε πάμε να γυρίσουμε λίγο πίσω το χρόνο και να μας πεις ποια είναι η διαδρομή σου έως τη στιγμή που φτάνεις να κατοικήσεις με την οικογένειά σου μόνιμα στη Ναύπακτο…
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου έχει καταγωγή ο πατέρας μου, ενώ στη συνέχεια μετακομίζουμε στην Οβρυά Πατρών όπου πήγα μέχρι και την 4η Δημοτικού. Ακολούθως, από την 5η τάξη έως και σήμερα που τελειώνω το λύκειο είμαστε μόνιμοι κάτοικοι της Ναυπάκτου.
Πέρα από το σχολείο, με ποιες άλλες δραστηριότητες ασχολήθηκες ως παιδί;
Έχω ασχοληθεί με το στίβο, αλλά και με τη μουσική, συγκεκριμένα έπαιζα κιθάρα. Γενικότερα όμως ως παιδί ήμουν αρκετά δραστήριος θα έλεγα, θέλοντας συνεχώς να γνωρίζω πράγματα και πέρα από αυτά που μας δίνει το σχολείο.
Προφανώς τα θεωρείς όλα αυτά απαραίτητα στοιχεία για τη συγκρότηση της προσωπικότητα ενός παιδιού…
Είναι πάρα πολύ σημαντικά και με στενοχωρεί που το σχολείο δεν απορροφά από τη δημιουργικότητα των παιδιών, αλλά και τη διάθεση που έχουν για μάθηση πέρα από τα των μαθημάτων. Και δεν μιλώ μόνο για την τέχνη και τον πολιτισμό, αλλά εδώ θα ενέτασσα και τις επιστήμες.
Άρα θεωρείς πως το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα στερεί από τη δημιουργικότητα των παιδιών…
Θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν το κάνει. Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για ένα σύστημα με επίκεντρο την εξέταση, οπότε είναι αυστηρή η αποστήθιση τις περισσότερες φορές, ειδικά στις ανθρωπιστικές επιστήμες, αλλά και στις θετικές κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την απομνημόνευση της μεθοδολογίας επίλυσης των ασκήσεων. Θα μπορούσε κατά την άποψή μου το σχολείο να είναι αγωγός και της δημιουργικότητες των παιδιών, κάτι που αυτή τη στιγμή δεν κάνει, αλλά ελπίζω κάποια στιγμή να στραφεί και προς αυτό.
Διαβάζοντας τι έχεις κάνει έως σήμερα βλέπουμε πως έχει στραφεί σε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, όπως είναι η ρομποτική και η αστρονομία. Από που τα ερεθίσματά σου;
Τα ερεθίσματα τα είχα από μικρός, από τον πατέρα μου και τη μητέρα μου καταρχάς, αλλά και στη συνέχεια όταν βρέθηκαν αξιόλογοι άνθρωποι στο δρόμο μου, όπως ο Αργύρης Δρίβας στον τομέα της αστρονομίας, όπου μέσω των μαθημάτων που κάναμε ξεκίνησε και η πορεία μου στους διαγωνισμούς αστρονομίας, που κορυφώθηκε πέρυσι με τη διάκρισή μου και το χάλκινο μετάλλιο στη ολυμπιάδα αστρονομίας και φυσικής. Όπως προείπα, ο πατέρας μου υπήρξε επίσης σημαντικός παράγοντας για την κλήση μου στην πληροφορική και τη ρομποτική, επειδή είχε εργαστεί για χρόνια ως προγραμματιστής, οπότε μου έδωσε το δικό του έναυσμα στην αρχή του γυμνασίου για να πάρω στη συνέχεια το δικό μου δρόμο.
Θα επανέλθω στο τι κάνει η πολιτεία για ένα παιδί που έχει κλίση σε αυτούς τους τομείς, τί εργαλεία του δίνει;
Θα μου επιτρέψετε να πω πως πιο σημαντικός παράγοντας είναι οι άνθρωποι, καθώς αυτοί κάνουν τη διαφορά, ενώ στη συνέχεια ναι, υπεισέρχεται και το τι κάνει το σύστημα για σένα. Στην Ελλάδα προφανώς και υπάρχει πρόβλημα, διότι υπάρχουν πολλά παιδιά με παράλληλα τέτοια ενδιαφέροντα, όμως είναι τέτοια η πίεση που δέχονται από το εκπαιδευτικό σύστημα που δεν τους επιτρέπει να ασχοληθούν με αυτό που έχουν πραγματικό πάθος.
Έρχεται κάποια στιγμή η ώρα για μία σημαντική απόφαση, του τι θα κάνεις μετά το τέλος του σχολείου, εύκολη ή δύσκολη;
Καταρχάς θα πρέπει να πω ότι αυτό δεν το έχω αποφασίσει ακόμα, και αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος που αποφάσισα να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Αμερική. Κι αυτό γιατί εκεί μου δίνεται η δυνατότητα να εξερευνήσω διάφορα πεδία της επιστήμης και μετά από 2 χρόνια να πάρω την τελική απόφαση, έχοντας μία πιο συνειδητοποιημένη κρίση, σε αντίθεση με αυτό που γίνεται στην Ελλάδα όπου περιμένουμε από έναν μαθητή του λυκείου, με ότι ερεθίσματα έχει στην ηλικία του, να αποφασίσει για κάτι που θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή.
Μία ακόμα κριτική ματιά στο σύστημα της χώρας αυτό που μας λες. Θα πρέπει να αλλάξει λοιπόν αυτό…
Χαίρομαι γιατί βλέπω ότι υπάρχουν πρωτοβουλίες από το υπουργείο, με τα διπλά πτυχία και τα αντικείμενα, που είναι βήματα προς το καλύτερο, και ελπίζω σύντομα να δούμε ένα πιο ευέλικτο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα.
Μίλησέ μας για την απόφασή σου να εστιάσεις στα πανεπιστήμια της Αμερικής. Μας ανέφερες τι σε ώθησε σε αυτά ως φιλοσοφία, αλλά πρακτικά πως εξελίχθηκε στην πορεία του χρόνου;
Εδώ και χρόνια ήταν στόχος μου να σπουδάσω στην Αμερική και αυτό που έκανα είναι να χτίσω ένα βιογραφικό όπου θα είχε μέσα τις δραστηριότητες για τις οποίες είχα πάθος. Το είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, ήταν ένα όνειρο για μένα και πριν δύο χρόνια, όταν είδα ότι είναι εφικτός ως στόχος, αποφάσισα να εστιάσω σε αυτόν, ρισκάροντας παράλληλα να μην ασχοληθώ με της πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά να στρέψω την ενέργειά μου στις αιτήσεις των αμερικανικών πανεπιστημίων. Πλέον δηλώνω χαρούμενος που πέτυχα το στόχο μου, γιατί θα μπορούσε να έχει πάει και στραβά όλο αυτό καθώς σίγουρα είχε το στοιχείο του ρίσκου.
Έγινες δεκτός κι όχι μόνο, αλλά και με υποτροφία…
Το να μη μου έδιναν υποτροφία θα ήταν απαγορευτικό να πάω, οπότε δεν θα είχε και νόημα να με δεχτούν αλλιώς…
Είναι μία ακόμα επιβράβευση;
Δεν είναι ακριβώς επιβράβευση, δεν το βλέπω έτσι, αλλά ως το επόμενο βήμα για μένα. Ένα βήμα ακόμα πιο κοντά προς το στόχο, αυτό που ήθελα να κάνω εδώ και χρόνια.
Είναι ανοιχτό, όπως ήδη μας είπες, το τι θα κάνεις σε επίπεδο σπουδών, όμως κάπου θα υπάρχει η κλίση σου…
Πρακτικά όλα τα επιστημονικά πεδία είναι ανοιχτά. Αν εγώ θελήσω να σπουδάσω φιλοσοφία το πανεπιστήμιο θα μου το επιτρέψει. Για μένα όμως ξεκάθαρα η κλίση υπάρχει προς τις θετικές επιστήμες και θα κινηθώ στις επιστήμες μηχανικών και φυσικής. Αυτά θα εξερευνήσω, όμως πιο συγκεκριμένα αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να το δηλώσω και δε χρειάζεται κιόλας.
Ένα μήνυμά σου προς τα παιδιά που τώρα θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον τους, τι θα τους έλεγες;
Μία αποτυχία ή μία επιτυχία δε μας καθορίζει τη ζωή. Θα υπάρξουν κι άλλες ευκαιρίες αν αποτύχει κάποιος ενώ αν προκύψει η επιτυχία δεν χρειάζεται επανάπαυση. Η ζωή άλλωστε πάντα θα συνεχίζεται!
Η τάση των παιδιών σημαντική, οι άνθρωποι που βρίσκονται στο δρόμο τους επίσης. Ο ρόλος της οικογένειας σε αυτή τη διαδρομή;
Για μένα υπήρξε καθοριστικός παράγοντας η οικογένεια, καθώς μου επέτρεψε να κυνηγήσω και να πετύχω το όνειρό μου. Γνωρίζω ότι πολλά παιδιά επηρεάζονται από την οικογένειά τους, δυστυχές ή ευτυχώς, μην ακολουθώντας αυτό που θέλουν ή ακολουθώντας αυτό που νομίζουν ότι θέλουν. Η ελευθερία ενός νέου ανθρώπου, έστω και μέσα από μία λάθος απόφαση, είναι σημαντική. Είναι σημαντικό να κατηγορείς για κάτι τον εαυτό σου κι όχι τους άλλους, ένα ρίσκο να είναι καθαρά δική σου απόφαση και εσύ να δεχτείς στη συνέχεια τις συνέπειες των πράξεών σου