‘’ Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους’’.
Ο πόλεμος είναι πατέρας όλων, ο Βασιλεύς πάντων, και άλλους κατάστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους.
Ο Ηράκλειτος πάντα επίκαιρος. Τότε οι θυσίες γίνονταν υπέρ βωμών και εστιών στον πολεμοχαρή Άρη, και σήμερα στο βωμό των νοοτροπιών που προκύπτουν μέσα από τις συρράξεις όπως φαίνονται στον παγκόσμιο χάρτη. Σήμερα δε δύσκολα μεταμορφώνονται οι νεκροί ήρωες του πολέμου σε αθανάτους, γιατί πλέον ο πόλεμος με τα σημερινά μέσα όπως σημειώνει και ο Πλάτων : ‘’ υποδουλώνει, εκθεώνει και εξαχρειώνει.
Στην σημερινή εποχή ο κόσμος μας γράφει καθαρά μια στρατιωτική ιστορία. Οι σχέσεις των λαών βασίζονται στις ισορροπίες δυνάμεων και οι δυναμικές τους εξανεμίζονται μπροστά στην υπεροχή των όπλων. Κάποιες φορές δε οι θυσίες είναι μάταιες και καταλήγουν έτσι από έναν κακό υπολογισμό ένθεν – κακείθεν. Έτσι βγαίνει και ένα αβίαστο συμπέρασμα ότι πολλές φορές οι δυναμική μιας χώρας μπορεί να μην εξαρτάται απόλυτα από τον πληθυσμιακό της παράγοντα, αλλά και από την υπεροπλία. Εν τούτοις κανείς δεν μπορεί να αναιρέσει την αξία που έχει ο πληθυσμός σ’ ένα κράτος.
Ο πληθυσμιακός παράγοντας μπορεί να μην είναι η ‘’πανάκεια’’ δυναμική για την αποτρεπτική ισχύ μιας χώρας, εν τούτοις όμως η ζωντανή δύναμη του λαού που την υποστηρίζει, χτίζει έναν σοβαρό παράγοντα αντίστασης και μπορεί υπό συνθήκες να προσφέρει αμυντική και επιθετική υπεροχή.
Από τον Θουκυδίδη ακόμα τονίζεται η αξία της πληθυσμιακής ισχύος. Γράφει : ‘’ Άνδρες γαρ πόλις, και ου τείχη ουδέ νήες ανδρών κεναί ‘’, που μεταφράζεται : ‘’ Οι άνδρες αποτελούν τις πόλεις και όχι τα τείχη και τα πλοία κενά ανδρών ‘’.
Έτσι πάντα επίκαιρος ο Θουκυδίδης στον ‘’ Επιτάφιο ‘’ σημειώνει εύστοχα ότι η μείωση του πληθυσμού οδηγεί σε ερήμωση της χώρας και αυξάνει τους κινδύνους για την ελευθερία της. Ενώ ο ικανοποιητικός ρυθμός γεννητικότητας ενισχύει την άμυνα εναντίον πάσης επιβουλής.
Ο πόλεμος είναι δύναμη της φύσης, νόμος δυνατός και όποιος νομίζει ότι μπορεί να καταφέρει την οριστική κατάργησή του μάλλον είναι άνους.
Κανείς δεν λέει ότι πρέπει κάποιος να επισπεύδει τον πόλεμο αλλά να προετοιμάζεται γι’ αυτόν γνωρίζοντας ότι είναι αναπόφευκτος.
Ο πόλεμος είναι σίγουρο ότι φέρνει συμφορά.
Σαφώς ο εξοπλισμός της χώρας και η αναβάθμιση των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων θα προσφέρουν ισχύ και θα αμβλύνουν τις συμφορές, αλλά και το δημογραφικό πρέπει να αποτελεί την υψηλή προτεραιότητα των ιθυνόντων της χώρας.
Πολύ σωστά οι ειδικοί εστιάζουν στην υψηλή γεννητικότητα των Τούρκων και στο μεγάλο ποσοστό των νέων ανθρώπων στο σύνολο του πληθυσμού της.
Και πολύ σωστά σημειώνουν την σπουδαιότητα της οικονομικής ενίσχυσης των νέων γονέων της χώρας μας αλλά και στην έμφαση που πρέπει να δοθεί για την ενημέρωση των νέων αγοριών και κοριτσιών. Και μάλιστα επισημαίνεται ότι πρέπει να προετοιμάσουμε τους νέους για τεκνοποίηση σε νέα ηλικία και να τους φέρουμε σε επαφή με τα κείμενα πατέρων της εκκλησίας και των αρχαίων κλασικών συγγραφέων.
Ανάγκη λοιπόν να δοθούν προτεραιότητες για την θωράκιση την αμυντική της χώρας και την προσπάθεια εμπέδωσης της θέλησης για αύξηση της γεννητικότητας των νέων ανθρώπων ακόμη και με κόστος.
Και μιλώντας σήμερα με αποφθέγματα μεγάλων ανδρών της ιστορίας του έθνους μας επ’ αυτού θα επικαλεστώ και πάλι τον Πλάτωνα στους ‘’ Νόμους ‘’ όπου τονίζει: ‘’ Ανάγκη δε ουδέ Θεός είναι λέγεται δυνατός βιάζεσθαι ‘’ . Δηλαδή μπροστά στην ανάγκη ούτε αυτός ο Θεός λέγουν, δεν είναι δυνατόν να παραβιάζει τον νόμο της ανάγκης.
Στο θέμα της ανάγκης μεγάλο ρόλο παίζει και η αποφασιστικότητα για την υπερκέρασή της , παίρνοντας ακόμη και το ρίσκο για το πιθανόν κόστος που θα προκύψει, οικονομικό ή στρατιωτικό.
Αυτό το μεγαλείο του υπερκερασμού της αναγκαιότητας πολύ δυνατά το περιγράφει ο Πλούταρχος για το Πομπήιο ο οποίος μπροστά στην άρνηση των ανδρών να μπουν στα πλοία λόγω τρικυμίας, ενώ ήταν μέγιστη η ανάγκη απόπλευσης, πήδησε πρώτος στο πλοίο του φωνάζοντας το ιστορικό : ‘’ πλειν ανάγκη, ζην ουκ ανάγκη’’ , θέλοντας να πει ότι τα πλοία έπρεπε να ξεκινήσουν ακόμη και με κίνδυνο να καταποντισθούν.
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι για την επίτευξη στόχων όπως τα παραπάνω χρειάζεται αποφασιστικότητα.
Χρειάζεται ηγέτης ‘’ ρηξικέλευθος ‘’ . Δηλαδή νεωτεριστής, τολμηρός , καινοτόμος. Ένας άνθρωπος που να ανοίξει ορίζοντες ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε σαν έθνος. Διαφορετικά θα μείνουμε στην ιστορία σαν λαός αναποφάσιστος. Ένας λαός που είχε λαμπρό πολιτισμό και ο οποίος ολιγώρησε για την λήψη αποφάσεων ακόμη και με ρίσκο, διακινδυνεύοντας να σβήσει ότι ήταν λαμπρό. Γιατί αυτό που σβήνει δεν μπορεί να ξαναπάρει την πρώτη ζωντανή πνοή του.
Πολύ σωστά λοιπόν και πάντα επίκαιρα δίνουν το στίγμα της ανάγκης αυτής οι στίχοι του Κ. Παλαμά :
‘’ Τρανοί κι αν είναι οι τάφοι, τάφοι θάναι
ό, τι δεν αγαπάμε, δεν υπάρχει.’’
Βασίλης Νασόπουλος
Βελβίνα – Ναυπάκτου
