Μία εικόνα…
|
|
© Ray Metzker: Washington DC, 1964
|
…ένα κείμενο
Γράφει ο Βασίλης Βούκλιζας
Ένας μεγάλος φωτογράφος όταν τον ρώτησαν πόσο χρόνο του παίρνει για να κάνει μία
φωτογραφία απάντησε «συνήθως μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου και σαράντα χρόνια
σκέψης». Πράγματι, ο φωτογράφος ουσιαστικά κόβει ένα κομμάτι χώρου σε ένα απειροελάχιστο
κομμάτι χρόνου και πρέπει να αποφασίσει πολλές φορές άμεσα τι θα συμπεριλάβει στο κάδρο
του και τι θα αφήσει έξω από αυτό. Όσα μένουν εκτός δεν σημαίνει ότι δεν είναι εξίσου σημαντικά
ή και σημαντικότερα, απλά αποφασίζει να δείξει αυτό το κομμάτι χώρου που επέλεξε.
Η δυσκολία του εγχειρήματος (αν θέλουμε να μιλάμε για την φωτογραφία ως τέχνη και όχι
σαν απλή αποτύπωση), έγκειται στο ότι αυτά που θα μείνουν μέσα στις τέσσερις γωνίες πρέπει να
έχουν μεταμορφωθεί από ζωή και στιγμιότυπα ζωής σε φωτογραφική πραγματικότητα, να γίνουν
δηλαδή φωτογραφία. (Με τον ίδιο τρόπο που οι ίδιες, συνηθισμένες λέξεις της καθημερινότητας
γίνονται λογοτεχνία).
Ο Ray Metzker αποκόπτοντας αυτό το κομμάτι χώρου, «παίζοντας» με τους τσιμεντένιους
όγκους και τα σταθμευμένα αυτοκίνητα σε ένα πολυόροφο parking, δημιουργεί μία νέα δική του
αισθητική ταξιθέτηση και κατορθώνει με αφετηρία στοιχεία του πραγματικού κόσμου, να μεταβεί με
τα ίδια ακριβώς στοιχεία σε ένα φωτογραφημένο κόσμο, δηλαδή η εικόνα του να γίνει φωτογραφία.
