Μία εικόνα…
 |
|
© Brassai: Ο Κεντρικός Σταθμός, Νέα Υόρκη, 1957
|
…ένα κείμενο
Γράφει ο Βασίλης Βούκλιζας
Η λέξη Φωτογραφία ετυμολογικά σημαίνει γραφή με το φως. Μία επαρκής ποσότητα φωτός-έστω
και η ελάχιστη-είναι απαραίτητη για να «γράψει» η εικόνα και να έχουμε το αποτύπωμά της είτε πάνω
στην ευαίσθητη επιφάνεια του φιλμ παλαιότερα, είτε της ψηφιακής καταγραφής σήμερα.
Ο Ούγγρος φωτογράφος Brassai (Gyula Halasz) έχοντας στο παρελθόν δουλέψει θεματολογικά το
νυχτερινό Παρίσι (με καρπό το περίφημο βιβλίο του “Paris de Nuit”, 1933), στα μετέπειτα χρόνια της
παρουσίας του στις Ηνωμένες Πολιτείες, φωτογράφισε αντίστοιχα θέματα αντιμετωπίζοντάς τα με
ανάλογο τρόπο.
Ο ευρισκόμενος στο ημίφως κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός, φωτίζεται από τις δέσμες των
ακτινών φωτός που εισχωρούν από τους φεγγίτες ψηλά για να αποκαλύψουν λεπτομέρειες που αλλιώς δεν θα ήταν ορατές. Το πλήθος των ανθρώπων, τα εκδοτήρια των εισιτηρίων, τον γκισέ πληροφοριών.
Παράλληλα δείχνοντας και την αναντιστοιχία της κλίμακας μεγέθους μεταξύ του κτιρίου του σταθμού και των ακτινών φωτός με τους ανθρώπους να μοιάζουν σαν μυρμήγκια, κατορθώνει να «μεταμορφώσει» τον σταθμό σε θεατρική σκηνή, τις ακτίνες σε φωτιστικά και τους ανθρώπους σε κομπάρσους-ηθοποιούς που «παίζουν» στο δικό του έργο.
Ο φωτογράφος «γράφει» με το φως και παρουσιάζει την προσωπική του άποψη των πραγμάτων.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “εμπρός”
