Μία εικόνα…
… ένα κείμενο
Γράφει ο Βασίλης Βούκλιζας
Το πρώτο πράγμα που μπορεί να σκεφτεί κάποιος βλέποντας αυτήν την φωτογραφία του Gianni Berengo Gardin είναι το προφανές, ότι το ζευγάρι στο κάτω μέρος της φωτογραφίας θα διασχίσει τον φιδίσιο δρόμο και θα χαθεί από τα μάτια μας πάνω αριστερά. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και πλάνο κινηματογραφικής ταινίας. Η διαφορά έγκειται στον χρόνο. Η φωτογραφία αποτυπώνει σε κλάσμα δευτερολέπτου, το κινηματογραφικό πλάνο θα χρειαζόταν κάποια λεπτά.
Η συγκεκριμένη «κινηματογραφική» φωτογραφία για τον λόγο ότι υποκρύπτει ένα είδος αφήγησης δίνει αφορμή να τονιστεί περισσότερο αυτή η ουσιώδης διαφορά που χαρακτηρίζει τα δύο μέσα: η φωτογραφία περιγράφει, ενώ ο κινηματογράφος αφηγείται. Η δύναμη της μεμονωμένης εικόνας βρίσκεται στην περιγραφή και στην συμπύκνωση του χρόνου σε μία στιγμή όπου όλα πρέπει να μεταμορφωθούν σε φωτογραφική πραγματικότητα. Ο χρόνος του κινηματογράφου που συγχέεται με αυτόν της ζωής (και της αληθοφάνειάς της), είναι ο χρόνος της αφήγησης – διάρκειας.
Η φωτογραφία του Gianni Berengo Gardin «κλέβει» κάτι από την αφήγηση του κινηματογράφου και αποποιείται εν μέρει την δύναμή της να περιγράφει. Όπως κάθε εθνική γλώσσα είναι μία, με αρκετές τοπικές διαλέκτους, το ίδιο συμβαίνει και με την τέχνη. Η γλώσσα της τέχνης είναι μία, οι «τοπικές διάλεκτοι» διαφέρουν. Η διάλεκτος του κινηματογράφου είναι η αφήγηση, της φωτογραφίας η περιγραφή.
