Μία εικόνα…
….ένα κείμενο
Γράφει ο Βασίλης Βούκλιζας
Ποτέ δεν θα μάθουμε αν οι γηραιές κυρίες συνέχισαν τον δρόμο τους ή μετά από λίγο έστριψαν δεξιά, μπαίνοντας από την αυλόπορτα, για να ανέβουν στο σπίτι τους και να μεταμορφωθούν σε Καρυάτιδες. Ή μήπως οι Καρυάτιδες στο μπαλκόνι είναι αυτές οι ίδιες σε νεαρή ηλικία;
Ο Bresson είχε πει ότι: « Μία φωτογραφία για μένα είναι η ταυτόχρονη, εντός κλάσματος δευτερολέπτου, αναγνώριση της σημασίας ενός γεγονότος και της αυστηρής οργάνωσης των οπτικά αντιληπτών μορφών που το εκφράζουν». Επίσης: « Μία φωτογραφία βλέπεται με μια ματιά και στο σύνολό της». ( Εδώ και η σημασία της ανοικτής πόρτας στο «αίνιγμα» της φωτογραφίας).
Λίγο πριν ή λίγο μετά η φωτογραφία αυτή δεν θα υπήρχε. Θα ήταν εντελώς αδιάφορη. Η στιγμή που τραβήχτηκε, στιγμή της απόλυτης ομοιομορφίας και της απόλυτης αντιστοιχίας των πάνω με τα κάτω , είναι αυτή που μετατρέπει το γεγονός σε καλλιτεχνικό γεγονός, δηλαδή την πραγματικότητα σε φωτογραφική πραγματικότητα, που μας εισάγει έτσι σε ένα δικό της κόσμο που επιτρέπει αυτόματους συνειρμούς ή «ερμηνείες» σαν τις παραπάνω, ενώ εκ των προτέρων γνωρίζουμε ότι το σπίτι στην οδό Ασωμάτων 43 ήταν ήδη γκρεμισμένο και είχε διατηρηθεί μόνο η πρόσοψή του.
