Οι δραματικές συνέπειες, που ο πλανήτης αντιμετωπίζει εξ αιτίας της επιδημίας του κορωνοϊού, είναι και ποικίλες και πολύπλευρες. Η δραματικότερη βέβαια μακράν, είναι η απώλεια πάρα πολλών ανθρώπινων ζωών, που γεμίζει οδύνη τόσο αυτούς που δυστυχώς έχασαν δικούς τους ανθρώπους, όσο και τους υπόλοιπους από μας που ευτυχώς δεν …αλλά που η ανθρώπινη ιδιότητά μας, μας θέλει αλληλέγγυους και συμπάσχοντες.
Αν και βρισκόμαστε ακόμα, σύμφωνα με τους ειδικούς, στο αρχικό στάδιο αυτής της δυσάρεστης κι ανησυχητικής περιπέτειας, όμως αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε πως διάφορες αλλαγές κυρίως στον εργασιακό χώρο, εμφανίζονται και τείνουν να πάρουν μια πιο μόνιμη θέση, αφού ο δοκιμαστικός τους χαρακτήρας θεωρήθηκε γενικότερα, από λειτουργικός έως επιτυχημένος. Μιλάμε για την τηλεργασία, που σε πολλούς κλάδους, αντικατέστησε εξ αιτίας των περιορισμών και εξακολουθεί να αντικαθιστά, την εκ του σύνεγγυς και δια ζώσης εργασία, με πολύ καλά, ομολογουμένως, αποτελέσματα, ακόμα και σε τομείς που δε θα το φανταζόμασταν όπως πχ στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που ποτέ δεν είχε γίνει κάτι ανάλογο.
Μεσούσης λοιπόν της πανδημίας, κι αφού δε γίνεται να μην κινηθεί κι η αγορά, δηλ. η οικονομία, είναι σκόπιμο ίσως να ανακαλύψουμε τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η δυνατότητα της εργασίας από το σπίτι ή από άλλο σημείο, εκτός εργασιακού χώρου, και για τους εργαζόμενους αλλά και για τους εργοδότες. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας, έστω στο βαθμό που την έχουμε πετύχει, εξελίξει και κατακτήσει, είναι σωτήρια για περιόδους και περιπτώσεις όπου ο συνωστισμός και ο συγχρωτισμός, απαραιτήτως πρέπει να αποφεύγονται όπως στην παρούσα φάση.
Προσπερνώντας τις θετικές πλευρές και τα πλεονεκτήματα της συνύπαρξης των ατόμων στον εργασιακό χώρο, που θα μπορούσε κάποιος να αντιπροτείνει, στόχος μας εδώ, είναι να αναζητήσουμε τις θετικές πλευρές της τηλεργασίας και να ανακαλύψουμε τα πιθανά οφέλη από αυτήν. Μέσω της εξ αποστάσεως εργασίας, το περιβάλλον είναι το πρώτο — και κατ’ επέκταση κι εμείς– που θα ωφεληθεί, αφού ένας μεγάλος αριθμός οχημάτων δε θα χρειαστεί να μετακινείται διαρκώς δυο φορές την ημέρα, κάθε μέρα. Λιγότερο καυσαέριο λοιπόν, λιγότερη μόλυνση του πολύτιμου αέρα που αναπνέουμε, λιγότερα προβλήματα υγείας. Παράλληλα οι ταυτόχρονες μετακινήσεις την ίδια περίπου ώρα, δημιουργούν το γνωστό μποτιλιάρισμα κυρίως στις μεγάλες πόλεις και στις κεντρικές αρτηρίες, με πολλές κι αρνητικές συνέπειες όπως νεύρα, επιθετικότητα, άγχος, ατυχήματα, καυγάδες μεταξύ των οδηγών, και άλλα ευτράπελα, ενώ δεν είναι αμελητέα και η οικονομία που επιτυγχάνεται από τη μη κίνηση του αυτοκινήτου καθημερινά από το σπίτι στη δουλειά και το αντίστροφο…
Καθόλου απίθανο επίσης, η απόδοση του εργαζόμενου να αυξάνεται από το ήρεμο περιβάλλον του σπιτιού του, δεδομένου πως οι σχέσεις στο εργασιακό περιβάλλον δεν είναι ούτε πάντα καλές ούτε πάντα ειρηνικές κι αυτό προφανώς, μπορεί να επηρεάζει και την απόδοση και την ποιότητα της δουλειάς, αλλά σίγουρα να επιβαρύνει και την ψυχολογική κατάσταση των ατόμων. Και με μια πιο ανθρωποκεντρική διάθεση, θα θεωρούσαμε πολύ σημαντικό να δίνεται η ευκαιρία στους γονείς – εργαζόμενους, αν μπορούν, δουλεύοντας έτσι, να είναι πιο κοντά στην οικογένειά τους, διευκολύνοντας την λειτουργία της, να δικαιούνται να είναι… Αλλά και για τον εργασιακό χώρο που μπορεί να λειτουργήσει με τηλεργασία, αυτό θα σήμαινε, ως ένα βαθμό, και σημαντική μείωση των λειτουργικών του εξόδων. Όπως αντιλαμβανόμαστε, τα οφέλη είναι και σοβαρά και πολλαπλά και θα μπορούσε να εναλλάσσεται, όπου βέβαια είναι εφικτό, η τηλεργασία με την φυσική παρουσία στη δουλειά, περνώντας έτσι σ’ έναν νέο, διαφορετικό, σίγουρα όμως πιο φιλικό για τον άνθρωπο, εργασιακό τρόπο.
Μέσα από αυτή την επώδυνη παγκοσμίως επιδημία, έχουμε την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε και να αναθεωρήσουμε το άβολο, πιεστικό και εξοντωτικό, για τον πολύ κόσμο, μοντέλο ζωής και εργασίας, που έχει καθιερωθεί, από έναν καπιταλισμό, κανιβαλιστικό σχεδόν, χωρίς πια κανένα ενδοιασμό και χωρίς πια κανένα ίχνος ανθρωπισμού, μέσα στο οποίο ασφυκτιούμε, αγχωνόμαστε, σκοτωνόμαστε και εξαφανιζόμαστε. Ίσως να είναι μια πολύ καλή στιγμή για να στρέψουμε τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία, προς όφελος του ανθρώπου και της ζωής, νοούμενης, ως πορείας, προς ατομική, κοινωνική, πολιτική και πνευματική καλλιέργεια και ολοκλήρωση, κι όχι ως ξέφρενη, ακατανόητη και παράλογη κούρσα αντοχής που κανένα σκεπτόμενο και νοήμον ον δεν μπορεί να δικαιολογήσει.
