Όταν ανακοινώθηκε το ΄Β Πανναυπακτιακό Συνέδριο, και ετέθη από τους διοργανωτές το αρχικό πλαίσιο εντός του οποίου θα κινηθεί, επιλέξαμε ως εφημερίδα να το ανεβάσουμε αρκετά ως θέμα. Το κάναμε πρώτο, δηλαδή, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο τη συμπαράστασή μας στο εγχείρημα, αλλά ταυτόχρονα και τις προσδοκίες που έχουμε από αυτό.
Ο λόγος δεν είναι το ότι κάτι αντίστοιχο έχει να πραγματοποιηθεί τριάντα ολόκληρα χρόνια, που κι αυτό από μόνο του αρκεί, αλλά πολύ περισσότερο το ότι η Ναυπακτία σήμερα βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο χρονικά σταυροδρόμι. Είναι στο σημείο, θα λέγαμε, που γύρω της έχουν «κουμπώσει» αρκετές και σημαντικές παρεμβάσεις (πχ οδικοί άξονες), τις οποίες εάν τις εκμεταλλευτούμε θα κάνουμε το βήμα προς τα πάνω.
«Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», λέει ο σοφός λαός μας, και εμείς αποδείχτηκε ότι στην προετοιμασία των προηγούμενων χρόνων, για να υποδεχτούμε το σήμερα, δεν κάναμε και την καλύτερη δουλειά. Χωρίς να θέλω να μειώσω τα όσα έγιναν, είναι κοινός τόπος πως η περιοχή μας πορεύεται σε άλλα στον αυτόματο πιλότο, και σε άλλα με παρεμβάσεις που μπορεί να είναι σωστές, όμως δεν αποτελούν στοιχεία ενός συνολικού σχεδίου που θα έχει ξεκάθαρές στοχεύσεις.
Ελπίδα μου, εστιάζοντας στο διήμερο που από σήμερα θα αρχίσει στην Παπαχαραλάμπειο, είναι η συγκεκριμένη συνάντηση να μην αποτελέσει μόνο την παράθεση σημαντικών, αλλά συνάμα χωρίς αύριο παρεμβάσεων. Κι εδώ οι διοργανωτές θα παίξουν και το μεγαλύτερο στοίχημά τους. Φέρνοντας στο ίδιο τραπέζι το σύνολο των φορέων της περιοχής, θα πρέπει με την ολοκλήρωση του συνεδρίου, όλο τον όγκο της δουλειάς που θα γίνει σε αυτό να μην τον αρχειοθετήσουν, απλώς, αλλά να βρουν τον τρόπο από την επόμενη ημέρα κιόλας να τον βάλουν ουσιαστικά στην ατζέντα εκείνων που ασκούν ή που θα ασκήσουν διοίκηση. Αυτοί με τη σειρά τους θα πρέπει να κάνουν την ιεράρχηση των στόχων, θα πρέπει ν; κατανέμουν ρόλους, και στη συνέχεια θα πρέπει να σηκώσουν μανίκια.
Κι εδώ, υπεισέρχεται και πάλι ο ρόλος των διοργανωτών. Όχι σε τριάντα, αλλά σε τρία-τέσσερα χρόνια από τώρα θα πρέπει να μας καλέσουν εκ νέου κάνοντας αυτή τη φορά τον έλεγχο του που έχουμε φτάσει, σε σχέση με το σημερινό συνέδριο, κάνοντας δηλαδή έναν ουσιαστικό απολογισμό. Κάνοντας τούτο μάλιστα ξεκάθαρο από τώρα, τα όσα θα λάβουν χώρα Παρασκευή και Σάββατο στην Παπαχαραλάμπειο θεωρώ πως θα έχουν μεγαλύτερη σημασία, βάζοντας φρένο, ενδεχομένως, στα μη υλοποιήσιμα, και εστιάζοντας στα ρεαλιστικά.
Από τα παραπολιτικά σχόλια της εφημερίδας «εμπρός»
