Γράφει ο Νάσος Βούλγαρης-Δράκος
Νομικός/Επιχειρηματίας
Ξεκίνησα σε προηγούμενο άρθρο μια καταγραφή θεμάτων που καταδεικνύουν την διαφορά νοοτροπίας της παρούσας Δημοτικής Αρχής, με την πρώην και φιλοδοξούσα ταυτόχρονα να επανέλθει στα ηνία μέσω των αυτοδιοικητικών εκλογών του τρέχοντος έτους.
Εμπορικό θέμα λοιπόν το παρακάτω, με την Ενωτική Πρωτοβουλία του κ. Λουκόπουλου να το θίγει συχνά-πυκνά, στον αντιπολιτευτικό της λόγο. Μαρίνα Ναυπάκτου.
Αρχές δεκαετίας του ’90, το Λιμενικό Ταμείο Ναυπάκτου, μετά από μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία, πέτυχε την χωροθέτηση Τουριστικής Μαρίνας στο Γρίμποβο Ναυπάκτου, εκεί που σήμερα είναι ο χώρος που τελούνται κάθε χρόνο τα παζάρια. Ήταν ακόμη εποχές που υπήρχε πιθανότητα τέτοιες υποδομές να τις χρηματοδοτήσει το Ελληνικό Δημόσιο, πιθανότητα που είναι εκτός συζήτησης σήμερα.
Κατά την πενταετή θητεία της Δημοτικής Αρχής της Ενωτικής Πρωτοβουλίας και του Δημάρχου κ. Λουκόπουλου, ο τότε Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Ναυπάκτου κ. Φράγκος, έκανε μια μεγάλη προσπάθεια να αναστήσει ένα έργο υποδομής, που όλα αυτά τα χρόνια δεν έλειψε ποτέ από τις καθημερινές συζητήσεις των δημοτών για τα εργαλεία που θα έδιναν ώθηση στον τόπο και την ανάπτυξή του. Πραγματοποίησε σειρά μελετών, που σίγουρα είναι χρήσιμη παρακαταθήκη για ότι επιχειρηθεί να γίνει εκεί στο μέλλον και γενικά αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για αυτό το σοβαρό για την Ναυπακτία θέμα. Επιχείρησε παράλληλα να εξεύρει πηγές χρηματοδότησης -πέραν των μελετών- και αυτού κάθε αυτού του έργου. Έτσι μέσω της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας πέτυχε να του εγκριθεί χρηματοδότηση από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα INTEREG. Όλα καλά μέχρι εδώ, αλλά ο διάβολος κρύβεται στην λεπτομέρεια. Η καθόλα σοβαρή αυτή προσπάθεια, είχε την ατυχία να γίνει αντικείμενο προεκλογικής εκμετάλλευσης τόσο από την τότε Δημοτική αρχή, όσο και από την Περιφερειακή αρχή. Με τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019 επί θύραις, η ανάγκη για προβολή έργου, επισκίασε όλα τα άλλα και η πίεση για «μακέτες» προκάλεσε έναν γενικότερο αποπροσανατολισμό, με αποτέλεσμα να χαθεί ο στόχος. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος είχε στα χέρια της προς διάθεση –και κατανομή- ένα συγκεκριμένο ποσό από το INTEREG. Για την Ναύπακτο λοιπόν διέθεσε ποσό 1.750.000€. Αυτό το ποσό λοιπόν θα χρηματοδοτούσε κάποιο λιμενικό έργο στην Ναύπακτο. Η λεπτομέρεια που πιθανόν παραβλέφθηκε ή υποβαθμίστηκε είναι ότι το εν λόγω ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδοτεί μόνο ολοκληρωμένα και λειτουργικά έργα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι εάν αποφασιζόταν ότι θα κατασκευαζόταν ένας λιμενοβραχίονας με τα χρήματα αυτά, τότε το έργο αυτό θα ήταν απολύτως κατοχυρωμένο, χρηματοδοτημένο και πιθανότατα σήμερα που μιλάμε κατασκευασμένο. Μιλάω μάλιστα για λιμενοβραχίονα γιατί το εγκεκριμένο ποσό παραπέμπει σε ένα τέτοιο έργο, το οποίο παράλληλα θα αποτελούσε μια σοβαρότατη λιμενική υποδομή για τον τόπο και ταυτόχρονα –σωστά μελετημένη- θα μπορούσε να κουμπώσει σε μια μελλοντική Τουριστική Μαρίνα.
Η επιλογή δυστυχώς της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ήταν διαφορετική και υπέσκαψε ή ορθότερα αναίρεσε την σοβαρή δουλειά και τον κόπο της Διοίκησης του Λιμενικού Ταμείου. Ειδικότερα αποφασίστηκε το χρηματοδοτούμενο έργο να είναι ένα Αλιευτικό Καταφύγιο προϋπολογισμού 10.500.000€. Η απόφαση αυτή παρήγαγε από μόνη της δύο σημαντικότατα προβλήματα με το ένα τουλάχιστον εξ αυτών να είναι πρακτικά μη επιλύσιμο.
Πρώτον η αλλαγή της χωροθέτησης από Τουριστική Μαρίνα σε Αλιευτικό Καταφύγιο, ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τον σχετικό Εθνικό Σχεδιασμό λόγω του υποβιβασμού αυτού και επομένως το αρμόδιο Υπουργείο πολύ δύσκολα θα ενέκρινε μια τέτοια αλλαγή. Ακόμη όμως και εάν υποθέσουμε ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να ξεπερασθεί μέσω της πολιτικής οδού, σκοντάφτουμε δυστυχώς στο δεύτερο.
Όπως προαναφέρθηκε το εν λόγω ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδοτεί μόνο ολοκληρωμένα και λειτουργικά έργα. Το ολοκληρωμένο έργο του οποίου ζητούσαμε την χρηματοδότηση, μόνοι μας το κοστολογήσαμε στα 10.500.000€, γιατί προφανώς τόσο κόστιζε η ολοκληρωμένη κατασκευή του. Όταν όμως μας ενέκριναν 1.750.000€, έπρεπε να αντιληφθούμε ότι δεν μας βγαίνουν τα νούμερα. Αν δεν είχαμε εξασφαλισμένα ταυτόχρονα τα υπόλοιπα 8.750.000€, ήταν αυτοκτονικό να προχωρήσουμε στην υλοποίηση αυτού του έργου. Οι λόγοι πολλοί.
Πρώτον, που υπάρχει προηγούμενο Δήμου, να εκτελεί έργο –και τέτοιου μεγέθους μάλιστα- χωρίς να έχει εξασφαλίσει την συνολική του χρηματοδότηση;
Δεύτερον, τι ακριβώς θα εκτελούσαμε από το σύνολο του Αλιευτικού Καταφυγίου με τα 1.750.000; Τον λιμενοβραχίονα που προανέφερα; Κάτι άλλο;
Τρίτον, τι ακριβώς θα παραδίδαμε ως ολοκληρωμένο έργο στην αρμόδια Επιτροπή του INTEREG που θα ερχόταν να πραγματοποιήσει αυτοψία μετά την απορρόφηση και διάθεση των 1.750.000€ του προγράμματος;
Τέταρτον, πως ακριβώς θα βρίσκαμε τα 1.750.000€ που θα έπρεπε να επιστρέψουμε, αφού η μη παράδοση ολοκληρωμένου και λειτουργικού έργου, θα οδηγούσε πάραυτα στην απένταξή μας και στην απαίτηση για επιστροφή του ποσού της χρηματοδότησης;
Στο σημείο αυτό θα πρέπει με κατηγορηματικό τρόπο να βάλουμε ένα φρένο στους εκ των υστέρων ισχυρισμούς της παράταξης Λουκόπουλου, ότι «μπορούσατε να βρείτε τα υπόλοιπα χρήματα από άλλες πηγές». Ποιες ακριβώς πηγές είναι αυτές; Αφού είναι τόσο απλό γιατί δεν τις βρήκαν οι ίδιοι για να ολοκληρώσουν το έργο τους;
Λοιπόν, περιοριστικά, οι «άλλες πηγές» είναι η εξής μία. Ιδιωτική επένδυση. Χρηματοδότηση από άλλα ευρωπαϊκά προγράμματα ή από τον κρατικό κορβανά αποκλείεται αφού ο γενικός κανόνας είναι ότι δεν χρηματοδοτείται το ίδιο έργο 2 φορές. Θα ήταν βέβαια διαφορετικά αν επιλέγαμε εξ αρχής ένα έργο που να υλοποιείται με το ποσό της χρηματοδότησης, όπως το παράδειγμα του λιμενοβραχίονα που προανέφερα. Η ιδιωτική επένδυση λοιπόν δεν είναι εξασφαλισμένη και ακόμη περισσότερο είναι άγνωστο το σε τι βάθος χρόνου μπορεί να την προσελκύσει ένα τέτοιο έργο. Μπορεί σύντομα, μπορεί μετά την παρέλευση ετών, μπορεί και ποτέ. Δεν γνωρίζω εάν η Δημοτική αρχή Λουκόπουλου επιχείρησε καν να βρει επενδυτές, αλλά κρίνοντας από την επιδερμική τους προσέγγιση σε σειρά κρίσιμων για τον τόπο ζητημάτων, μάλλον δεν το σκέφτηκαν καν. Απλά το σκεπτικό ήταν η «προεκλογική μακέτα». Σε αυτή τους την λογική βέβαια παρέσυραν και εγκλώβισαν ένα στέλεχός τους, που εργάσθηκε σοβαρά στο Λιμενικό Ταμείο και που φυσικά το πάθος του για την δουλειά του αυτή του επέβαλε να την υπερασπιστεί. Άκουσα μάλιστα από κάποια στελέχη της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ότι τάχα παραπλανήθηκαν από τον κ. Φράγκο, εκδοχή που απορρίπτω παντελώς, αφού θεωρώ απίστευτο ένα άτομο να καπελώνει μια ολόκληρη παράταξη.
Όταν λοιπόν η επόμενη Δημοτική αρχή, διαπίστωσε τα αυτονόητα, η αντίδραση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ήταν για μια ακόμη φορά, να ακούσουμε την πολυπαιγμένη κασέτα. «Καταστρέφουν το έργο μας». «Η Βόνιτσα βρήκε λεφτά, να βρείτε και εσείς». Έχουν απαντηθεί αυτά και δεν θέλω να κουράζω με απαντήσεις σε απολύτως άστοχες συγκρίσεις ανόμοιων πραγμάτων, παρότι μπορούσα να πω πολλά. Θα πω μόνο το εξής: Αφού θεωρούν ότι έχουν δίκιο για το θέμα αυτό –και για μια σειρά άλλων- γιατί αρνούνται να επιτρέψουν στον επικεφαλής τους να αντιπαρατεθεί δημόσια με τον Δήμαρχο που τους «κατέστρεψε το έργο»; Εκτός και δεν τον θεωρούν ικανό να υπερασπιστεί το δίκιο τους, οπότε έχουμε σοβαρότερο θέμα .
Μήπως τότε θα τους ενδιέφερε η έγγραφη απάντηση στους ισχυρισμούς μας θέμα προς θέμα; Θα ήταν πιστεύω χαρά των πολιτών να διαβάσουν απαντήσεις σε αυτά. Συγκεκριμένα όμως. Για την «ταμπακιέρα» που έλεγε κάποια ψυχή.
Υ.Γ. . Και μην ακούω για «κοκορομαχίες», μου θυμίζει ατυχή προσπάθεια δικηγόρου να ρίξει την μπάλα στην κερκίδα, σε υπόθεση που μπροστά στο Δικαστήριο έχει στραβώσει πολύ για τον πελάτη του.
Υ.Γ.2 Συνιστώ μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση με το παραμύθι περί «Κύκλου των Χαμένων Ευκαιριών», γιατί θα συνεχίσουν οι απαντήσεις και το παραμύθι θα μετατραπεί σε …… μπούμερανγκ.
