Έγραφα την προηγούμενη εβδομάδα, περιμένοντας τη συνάντηση των εκλεγμένων της Ενωτικής Πρωτοβουλίας, ότι ο δήμαρχος δε είναι σε θέση να ζητήσει άμεσα από τα στελέχη του να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους. «(…)Εκτιμώ ότι δεν είναι σε θέση να τραβήξει στα άκρα καμία απαίτηση απάντησης, για το ποιος θα είναι και το ποιος όχι μαζί του. Όχι γιατί δεν μπορεί να το κάνει, αλλά γιατί δεν τον συμφέρει να το κάνει. Δεν είναι λίγοι και τυχαίοι, βλέπετε, αυτοί που έχουν το ένα πόδι εκτός της ομάδας…(…)», ανέφερα μεταξύ άλλων, παρότι πολλοί πίστευαν ότι ο Τ. Λουκόπουλος θα ζητήσει σε αυτή τη συνάντηση να του καταθέσουν την υπογραφή στήριξής τους.
Και κατέληγα με το εξής υστερόγραφο: «Αν θέλετε την άποψή μου, πάντως, δεν θεωρώ πως την πόρτα της εξόδου θα την περάσουν όλοι οι μέχρι σήμερα «αντάρτες». Ως ένας άνθρωπος που έχει αναλύσει μέσω του ρεπορτάζ όσο κανένας άλλος το τι συμβαίνει καιρό τώρα στην Ενωτική Πρωτοβουλία, μπορώ να πω πως το μέλλον τις ομάδας γίνεται όλο και πιο ευδιάκριτο. Οι πραγματικά δύσκολες ημέρες είναι μπροστά, κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την ηγετική ομάδα. Το έξυπνο πουλί… ξέρετε τι παθαίνει. Κι αυτό, επίσης δεν πηγαίνει μόνο στην ηγετική ομάδα.
