Θυμόσαστε που έγραφα πριν από λίγες εβδομάδες για την τάση των «κριτών» των υποψηφίων να τους φαίνονται όλοι τους «κοντοί»; Όλοι των… άλλων φυσικά, διότι οι «δικοί τους» μπροστά τους είναι «γίγαντες»!
Ε, τώρα ήρθε η ώρα να περάσουμε σε άλλη μια κατηγορία, σε αυτής του μετρήματος. Από εδώ και στο εξής θα έχουμε εκείνους που θα μετράνε τους παρόντες στις εκδηλώσεις της κάθε παράταξης. Των άλλων, όπως καταλαβαίνεται θα είναι σαν να μετρά οι αστυνομία τους διαδηλωτές ένα πράμα, ενώ οι δικές τους θα είναι κάτι σαν τα περιβόητα πλάνα του Τάσου Μπιρσίμ.
Και ξέρετε τι με ενοχλεί σε αυτό, για να είμαι ειλικρινής; Δεν είναι η μάχη της προπαγάνδας, που «επιβάλει» τη δημιουργία κλίματος. Είναι αυτή η… πώς να την πω, αυτή η ξινίλα που αποπνέει το όλο σκηνικό, που όλα τα πόδια σου μυρίζουν, εκτός από τα δικά σου, κι ας έχει να πλυθείς κι εγώ δεν ξέρω πόσο…
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
