Του Γιώργου Ασημακόπουλου*
Ένας από τους πολλούς περιφερειακούς Δήμους της χώρας. Χωρίς θάλασσα, χωρίς πλούτο, χωρίς βιομηχανία, με τα Μετέωρα μόνο να την κάνουν γνωστή στην Ελλάδα. 60.000 κάτοικοι η πόλη και, 80.000 συνολικά ο Δήμος. Μια ακόμα περιφερειακή μικρή πόλη της Ελλάδας, και μάλιστα μακριά από το «κέντρο» της Αθήνας. Όταν είμασταν μικροί τα Τρίκαλα ήταν εκτός του χάρτη, δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα πηγαίναμε εκεί διακοπές ή βόλτα. Αυτά μέχρι πριν δέκα περίπου χρόνια. Γιατί μετά, κάτι άλλαξε. Και άλλαξε ριζικά.
Τα τελευταία χρόνια όμως τα Τρίκαλα έχουν αντιστρέψει το σκηνικό: κάθε λίγες εβδομάδες ακούμε ένα νέο από την περιφερειακή αυτή πόλη. Στα Τρίκαλα το αυτόνομο λεωφορείο, στα Τρίκαλα ο ψηφιακός Δήμος, στα Τρίκαλα ψηφιακή στάθμευση, στα Τρίκαλα ο μύλος των ξωτικών, τα Τρίκαλα χειμερινό και θερινό Δημοτικό κινηματογράφο, τα Τρίκαλα στούντιο ηχογράφησης για νέους καλλιτέχνες, με μουσικά φεστιβάλ και συναυλίες. Από Δήμος του σωρού, Δήμος υπόδειγμα. Λες και στα Τρίκαλα ξαφνικά άνοιξε ένα παράθυρο και μπήκε άλλος αέρας. Αέρας διαφορετικός από αυτόν που φυσάει στα δικά μας μέρη.
Από άσημη περιφερειακή πόλη, έγινε πόλη υπόδειγμα. Τουρισμός από το τίποτα αφού τα Τρίκαλα γίναν δωδεκάμηνος προορισμός, ισχυρή τοπική ανάπτυξη που έκανε την κρίση να μην ακουμπήσει την τοπική οικονομία, ποιότητα ζωής για τον Δημότη, αποδοτικές Δημοτικές υπηρεσίες και γενικά θέμα συζήτησης σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μέσα σε δέκα χρόνια τα Τρίκαλα είναι σα να αλλάξανε χώρα, σα να φύγανε από την Ελλάδα της κρίσης και να βρέθηκαν στην Γερμανία, την Ολλανδία ή την Ελβετία.
Στην υπόλοιπη Ελλάδα οι Δήμαρχοι δικαιολογούν την μηδαμινή τους παρουσία με την κρίση: τους φταίει που λεφτά δεν υπάρχουν, τα μνημόνια, ο Επίτροπος και ο Πάρεδρος που δεν εγκρίνουν δαπάνες, η αντιπολιτευόμενη Περιφέρεια… Σαν μαθητές που πάνε αδιάβαστοι στο σχολείο και τους φταίει κάποιος άλλος. Τα Τρίκαλα αποδεικνύουν όμως ότι το «λεφτά δεν υπάρχουν» είναι απλά μια φτηνή δικαιολογία για να καλύψουν οι υπόλοιποι τη δική τους ανυπαρξία.
Τα Τρίκαλα είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι η Ελλάδα της κρίσης. Το βλέμμα μπροστά, σχεδιασμός ενεργειών σε βάθος χρόνου, ακαδημαϊκή, τεχνική και τεχνολογική γνώση, οι σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις και να το αποτέλεσμα.
Τι είναι όμως τόσο διαφορετικό στα Τρίκαλα; Η απάντηση είναι απλή: οι άνθρωποι. Το θεσμικό πλαίσιο, οι χρηματοδοτήσεις, η γραφειοκρατία, το εκλογικό σύστημα, οι υπάλληλοι του Δήμου, όλα μα όλα είναι πανομοιότυπα με την υπόλοιπη Ελλάδα. Μια διαφορά υπάρχει: οι άνθρωποι στους οποίους οι δημότες εμπιστεύτηκαν τον τόπο τους.
Την ίδια ώρα που στα Τρίκαλα έχουν αυτόματο σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης που ενημερώνει τους οδηγούς που υπάρχουν θέσεις και ενημερώνουν τα όργανα της τάξης αυτόματα για τις θέσεις όπου υπάρχει παράτυπη στάθμευση, εμείς διπλοπαρκάρουμε και… δεν μπορούμε. Εκεί έχουν Κάρτα Πολίτη και εδώ θέλουμε φωτοτυπία ταυτότητας να πάρουμε ένα πιστοποιητικό. Στα Τρίκαλα έχουν ΑΤΜ για πιστοποιητικά, εμείς περιμένουμε τριήμερο να το σφραγίσει ο υπάλληλος. WiFi παντού στα Τρίκαλα, στη Ναύπακτο κλέβουμε από τον γείτονα. Εφαρμογή Android αυτοί για τον επισκέπτη, φυλλάδια χάρτινα εμείς. Σύστημα παρακολούθησης των οχημάτων του Δήμου αυτοί, βλάβες αγνώστου πατρός, κόστους και διάρκειας εμείς.
Τα παραπάνω προέκυψαν σαν σκέψη κατά την προετοιμασία εισήγησης για το Β Αναπτυξιακό Συνέδριο της ΟΣΥΝ στην ενότητα «Αυτοδιοίκηση και Ψηφιακή Κοινωνία». Συμπέρασμα;
Τα Τρίκαλα χαλάνε την πιάτσα. Η σύγκριση πονάει. Εκεί δείξανε ότι πάντα υπάρχουν τρόποι και δρόμοι Τοπικής Ανάπτυξης. Αρκεί να υπάρχει η θέληση, η γνώση και η νοοτροπία. Όλα τα υπόλοιπα είναι φτηνές δικαιολογίες.
Ο Δημήτρης Παπαστεργίου γεννήθηκε το 1973. Είναι πληροφορικός, απόφοιτος της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ του ΕΜΠ. Εκλέχθηκε πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος το 2002 σε ηλικία 29 ετών και επανεξελέγη το 2006. Διατέλεσε Αντιδήμαρχος έργων, Αντιπρόεδρος της ΔΕΚΑ, Αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑΤ, μέλος του ΔΣ του Πολ. Οργανισμού και του Δημ. Θεάτρου, μέλος του Πανελληνίου Δικτύου για τη Βιώσιμη Κινητικότητα και το Ποδήλατα καθώς και μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουρισμού. Επαγγελματικά ασχολείται με μελέτες και κατασκευές ιδιωτικών ηλεκτρομηχανολογικών έργων,τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και με τη δημιουργία προγραμμάτων H/Y. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.
*Ο Γιώργος Ασημακόπουλος είναι Πληροφορικός, Λέκτορας του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
