Γράφει ο Γιώργος Κων. Ασημακόπουλος
Αύγουστος, ο πιο χαλαρός μήνας το χρόνου. Άδειες, παραλίες, χωριά, πανηγύρια, αγαπημένα πρόσωπα, παλιννοστούντες, τραπεζώματα, σε «άγια» μέρη που τα ξέρουμε και μας ξέρουν. Ένας μήνας αφιερωμένος στην ελευθερία. Με τους δικούς του κανόνες, τα δικά του φαγητά, τα δικά του ρούχα, τα δικά του ωράρια.
Ο καθένας έχει τον δικό του Αύγουστο. Για άλλους είναι ένα ξερό νησί του Αιγαίου με τους αέρες και το γαλάζιο του. Μερικοί προτιμούν τις κορυφές των παρθένων βουνών και τους δρυμούς. Τέλος, κάποιοι επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής τους γυρίζοντας την πλάτη στα παραπάνω.
Όπου και να πας βλέπεις κόσμο. Με εξαίρεση όσους εργάζονται για να μας εξυπηρετήσουν, κόσμο σε κατάσταση ραστώνης. Χαλαρά, ήρεμα, ωραία και απολαυστικά να απολαμβάνουν τα δευτερόλεπτα που περνούν μαζί με άλλους, σε τόπους αγαπημένους. Σε αυτό το σημείο να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους εργάζονται για να είναι εφικτός ο δικός μας Αύγουστος είτε πρόκειται για καφεστίαση, λιανική ή κρίσιμους τομείς του δημόσιου τομέα.
Ο μήνας που ζωντανεύουν τα χωριά της ορεινής Ναυπακτίας. Πλατείες που όλο το χρόνο είναι έρημες και μαζεύουν βρύα και φύλλα γίνονται τόπος κοσμοσυρροής. Άνθρωποι και οικογένειες που σμίγουν κάθε καλοκαίρι βρίσκονται ξανά και είναι σα να μην πέρασε μια μέρα από τον προηγούμενο Αύγουστο. Γιορτές θρησκευτικές ή και όχι. Γλέντια οργανωμένα ή αυθόρμητα στήνονται κάθε βράδυ. Παιδιά που, παρόλη την απόσταση που τα χωρίζει το χειμώνα, χτίζουν φιλίες και σχέσεις ζωής με ανθρώπους και τόπους.
Ο μήνας που το κέντρο της Ναυπάκτου γίνεται πόλη χάρη στην τεράστια κίνηση. Όσο η αγορά είναι ανοιχτή δημιουργείται ένα μελίσσι από πελάτες, τροφοδοσία και παραθεριστές. Ένα πλήθος που κινείται για να προμηθευτεί αλλά και για να συναναστραφεί ανταλλάσσει καλημέρες, χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Άλλωστε η ψυχολογία του Αυγούστου και τα πλατάνια μας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για κακά συναισθήματα. Μόλις κλείσουν τα καταστήματα η πόλη αδειάζει και, το ανθρώπινο μελίσσι μεταφέρεται στις κοντινές παραλίες. Ένα φυσικό και κοινωνικό ρολόι που ακολουθούν σχεδόν όλοι τις προσταγές του. Αυτοκίνητα που καίνε, τιμόνια που δεν ακουμπιούνται, κλιματιστικά να γεμίζουν τη σιωπή του μεσημεριού με τον σταθερό βρόγχο τους είναι σταθερά κομμάτια του καλοκαιρινού ανθρωπογενούς περιβάλλοντος.
Αυτόν λοιπόν τον Ελληνικό Αύγουστο, κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να τον κάνει προεκλογικό. Και τι εκλογές: δημοτικές. Σε αυτές που κατεβαίνει υποψήφιο το ένα δέκατο κάθε τοπικής κοινωνίας! Γιατί μπορεί οι εκλογές και είναι στις 8 Οκτωβρίου, όμως τα ψηφοδέλτια κατατίθενται 31 Αυγούστου. Μπορεί οι εκλογές να είναι ένα μήνα μετά, αλλά τώρα είναι οι απόδημοι ψηφοφόροι μαζεμένοι.
Ανάμεσα σε επισκέπτες και παλιννοστούντες του Αυγούστου, να’ μαστε και εμείς οι υποψήφιοι, ελέω εκλογικού νόμου. Με τα μακριά μας παντελόνια και το κινητό στο χέρι, με τα μακρυμάνικα πουκάμισα και το χαμόγελό μας. Να ταράζουμε τις παγιωμένες σχέσεις της πλατείας του χωριού, εισβάλλοντας ως ξένοι. Να φωτογραφιζόμαστε ομαδικά και να ποστάρουμε. Να πιάνουμε πρώτο τραπέζι στο πανηγύρι, να χαιρετάμε τους πάντες, να ευχόμαστε καλή επιτυχία μεταξύ μας και πάει λέγοντας. Να τα ακούμε επειδή εμφανιζόμαστε, αλλά να τα ακούμε και όταν απουσιάζουμε. Να μας κερνάνε οι ντόπιοι ανεξάρτητα από την εκλογική τους προτίμηση και να μας ρωτάνε τι βλέπουμε, να στήνονται συζητήσεις για τα δημοτικά σε χρόνο μηδέν.
Γιατί μπορεί οι υποψήφιοι να εισβάλλουμε ως ξένοι, όμως είναι σίγουρο ότι οι δημοτικές εκλογές είναι αυτές που προκαλούν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του πολίτη. Είναι οι πιο κοντινές σε αυτόν εκλογές, αυτές των οποίων μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Γιατί ψηφίζει ταυτόχρονα για Δήμαρχο, Δημοτικό Σύμβουλο αλλά και Πρόεδρο. Γιατί αναλύει και πιθανολογεί την ψήφο και την εκλογική συμπεριφορά κάθε χωριανού. Γιατί το τοπικό θα «παιχτεί» σε μονοψήφια ψηφοδέλτια. Πως να μείνει αδιάφορος κάποιος όταν είναι διακυβεύονται τόσα πράγματα, όταν η ψήφος του είναι τόσο καθοριστική;
Αυτός είναι φέτος ο «δικός μας» Αύγουστος. Προεκλογικός, αυτοδιοικητικός, πυκνός σε ανθρώπους και τόπους. Καλή αντάμωση!
