Γράφει ο Γιώργος Ασημακόπουλος
Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι ο τόπος μας είναι μαγικός, έχει άπειρες δυνατότητες και ότι έχει κατά κάποιο τρόπο αδικηθεί. Σαν ένα κακομαθημένο παιδάκι που δεν παίρνει καλό βαθμό στο σχολείο, αλλά του φταίει ο δάσκαλος που βαθμολογεί και όχι το ίδιο για τις χαμηλές του επιδόσεις.
Ακούμε, ειδικά σε προεκλογική περίοδο, ότι η Ναυπακτία είναι προικισμένος τόπος. Λένε για τουρισμό, για ιαματικά λουτρά, ΤΕΙ, ορειβασία, παραπέντε, αγροτική παραγωγή… Λες και όλα τα καλά του κόσμου είναι συγκεντρωμένα στη Ναυπακτία. Χαϊδεύουμε ο ένας τα αυτιά του άλλου.
Από την άλλη όμως η καθημερινότητα και τα προβλήματα διαψεύδουν αυτή την εικόνα του προικισμένου τόπου. Ανεργία, μηδενική ανάπτυξη, επενδύσεις πουθενά, προβληματική καθημερινότητα, κυκλοφοριακό χάος, εγκαταλελειμμένοι κοινόχρηστοι χώροι και άλλα πολλά δείχνουν ότι η Ναυπακτία δεν είναι αυτό που νομίζουμε.
Υπάρχει χάσμα μεταξύ ιδέας και πραγματικότητας, μια ναρκισσιστική σύγκρουση με την αλήθεια. Για να δικαιολογηθεί αυτή η απόσταση, δημιουργείται το ιδεολόγημα της «αδικημένης» Ναυπακτίας. Ένας τόπος που είχε «κακή τύχη», που αδικήθηκε. Τον αδίκησαν κυβερνήσεις, Βουλευτές, η Περιφέρεια και φυσικά ήταν «άτυχος» με τους Δημάρχους που του «τύχανε». Γιατί είπαμε, φταίει ο δάσκαλος και όχι ο μαθητής.
Η αλήθεια όμως είναι πάντα πιο δύσκολη, πάντα πονάει περισσότερο από την εύκολη λύση. Δεν μας φταίνε ούτε οι κυβερνήσεις, ούτε ο τόπος μας είναι προικισμένος. Η Ναυπακτία είναι ό,τι και η υπόλοιπη Ελληνική περιφέρεια, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Η Ναυπακτία δεν θα γίνει ποτέ ούτε Μύκονος και Αράχωβα, αλλά ούτε και Τρίκαλα. Όπως ένας μαθητής δεν μπορεί να γίνει καλός αντιγράφοντας τον πρώτο της τάξης. Πρέπει να δουλέψει μόνος του, να θυσιάσει, να βρει τα δικά του βήματα. Έτσι και εμείς πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα, να καταλάβουμε τα μειονεκτήματα της περιοχής μας, να δούμε πως ξεπερνιούνται και εν τέλει να τα αποδεχτούμε.
Η Ναυπακτία πρέπει να σταματήσει να ζηλεύει άλλους Δήμους και να προσπαθεί να τους αντιγράψει. Πρέπει να βάλει άλλο στόχο: να γίνει η καλύτερη Ναυπακτία που μπορεί. Να δουλέψει, να πάρει δύσκολες αποφάσεις, να στενοχωρήσει τον εαυτό της και να κάνει ένα μικρό βήμα κάθε μέρα προς τα πάνω, ξεχνώντας αντιγραφές και εύκολες λύσειες.
Μόνο όταν καταλάβουμε τα παραπάνω, όταν δούμε την αλήθεια κατάματα, μόνο τότε θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε το μέλλον του τόπου μας με όρους ευημερίας. Όσο λέμε ψέματα στον εαυτό μας για το πόσο μαγική και αδικημένη είναι η Ναυπακτία, τόσο θα μένουμε πίσω. Όσο λέμε ψέματα, θα εμφανίζονται σωτήρες που ξεκινάνε με την ατάκα «τα πράγματα είναι απλά» και, μετά από τέσσερα χρόνια, θα είμαστε «άτυχοι» και αυτό τον αρραβώνα.
Έλα όμως που στις εκλογές το «ψέμα» είναι μέρος της διαδικασίας. Όλοι ξέρουμε ότι προεκλογικά ο υποψήφιος θα πει ψέματα. Θα τάξει, θα μεγαλοποιήσει, θα τα δώσει όλα. Γιατί στις εκλογές ο ψηφοφόρος αυτό που θέλει να διαλέξει είναι τον πολιτικό, το όραμά του, το που θα ήθελε να φτάσει και σε καμία περίπτωση το που πραγματικά θα φτάσει. Στις εκλογές δεν κάνουμε σχεδιασμό ωε ψηφοφόροι, ονειρευόμαστε. Γι αυτό και το προεκλογικό ψέμα ποτέ δεν καταδικάζεται από τον ψηφοφόρο: το θέλει.
Έτσι λοιπόν στις εκλογές ζούμε ένα παραμύθι, μια μαγεία με βολικά ψέματα και εύκολα όνειρα. Η άβολη αλήθεια πάει στην άκρη, μετατίθεται για τη μετελογική Δευτέρα, σαν μεθεόρτια δίαιτα. Το που οδηγεί αυτή η συμπεριφορά το ξέρουμε όλοι: ο τόπος μας είναι «αδικημένος» και «άτυχος» ενώ οι λύσεις είναι «εύκολες». Κάθε τέσσερα χρόνια ζούμε την ελπίδα και μετά πάλι τα κεφάλια μέσα.
Καιρός να σταματήσουμε τις εύκολες δικαιολογίες, την κλαψούρα και τις αντιγραφές και να κάνουμε το μόνο που μας μένει: ένα μικρό και δύσκολο βήμα κάθε μέρα προς το καλύτερο, έχοντας αναγνωρίσει την πραγματικότητα.
*Ο Γιώργος Ασημακόπουλος είναι Πληροφορικός, Λέκτορας του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
