Η πρόληψη για τις εξαρτήσεις στην εφηβεία
Πολύ χρήσιμα συμπεράσματα εξήχθησαν στη 2η σειρά σεμιναρίων που συνδιοργάνωσαν ο Δήμος Ναυπακτίας, η Α’ ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας και το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Ναυπακτίας «Όλοι Μαζί» με θέμα αυτή τη φορά «Έφηβος, οικογένεια και εξαρτήσεις». Όσοι βρέθηκαν το Σάββατο και την Κυριακή στην αίθουσα Ναυπακτία, άκουσαν τους ομιλητές, Ειδικούς Θεραπευτές της Μονάδας Απεξάρτησης 18 άνω, και σίγουρα έφυγαν σοφότεροι μέσα από τη συζήτηση που έλαβε χώρα, για να ένα πολύ σημαντικό θέμα, με πολλές μάλιστα προεκτάσεις.
Όπως σημειώθηκε εξαρχής πρέπει σε μία οικογένεια να είναι διακριτοί οι ρόλοι των γονιών και των παιδιών, καθώς το τι είναι και ποιος αλλά και τι εκπροσωπεί παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Η οικογένεια δεν θα πρέπει να «πνίγει» το νέο, αλλά να του βάζει όρια από μικρή ηλικία, μέσω της συζήτησης και της εξάσκησης στο να ακούει. Συστήθηκε στους γονείς να έχουν υπομονή κυρίως στην ευαίσθητη ηλικία της εφηβείας, καθώς και στη μετάβαση ακολούθως στην ενηλικίωση, όπου καλούνται να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον τους. Όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά η εφηβεία είναι μία περίοδος «πένθους» για το παιδί, γιατί αφήνει πίσω του την παιδική φάση και περνά στην επόμενη, πράγμα που κάνει πολύ σημαντική την ουσιαστική επικοινωνία μαζί του.
«Η αμοιβαία εμπιστοσύνη κατακτιέται με την συζήτηση των γονέων με τα παιδιά και όχι με την επιβολή της άποψης τους», σημειώθηκε χαρακτηριστικά, ενώ ετέθη και το θέμα της παράλληλης εμπιστοσύνης που πρέπει να υπάρχει και μεταξύ εφήβων και εκπαιδευτικών. Κι αυτό γιατί συνήθως οι καθηγητές είναι οι πρώτοι που αντιλαμβάνονται, λόγω εμπειρίας, αν συμβαίνει κάτι σε κάποιο παιδί, γι’ αυτό και είναι σημαντική και η ύπαρξη συνεργασίας αυτών με τους γονείς. Αν δεν γίνει αυτό, παρατηρήθηκε, για διάφορους λόγους, οι καθηγητές μπορούν να παραπέμπουν το παιδί στο 18 άνω, αν βέβαια το θέλει, και στη συνέχεια αναλαμβάνει η δομή την επικοινωνία με την οικογένεια.
Για την επαφή με της ουσίες ειπώθηκε πως η πρώτη είναι με το αλκοόλ, αλλά κανένα από τα παιδιά δεν το αναφέρει καθώς δεν το συγκαταλέγει στις προβληματικές. «Πρέπει συνεχώς να αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες για το θέμα της εξάρτησης. Να υπάρχει κινητοποίηση για το πρόβλημα», όπως κατέστη σαφές, με την παρατήρηση όμως εδώ, δυστυχώς, πως ενώ το σχολείο θα έπρεπε να πρωτοστατεί αυτό απουσιάζει, όπως και πολλοί φορείς υγείας.
Χρήστες γίνονται όχι μόνο τα παιδιά από προβληματικές οικογένειες (διαζευγμένες, μονογονεϊκες κλπ), αλλά αυτό εξαρτάται και από την εκάστοτε ψυχολογία των παιδιών που είναι περισσότερο ευαίσθητα, ειδικά την περίοδο της εφηβείας και μπορεί να επηρεαστούν ακόμη και από έναν θάνατο όχι απαραίτητα προσώπου της οικογένειας. Τα παιδιά, παρατηρήθηκε, που είναι περισσότερο ευαίσθητα λόγω χαρακτήρα, μπορεί πιο εύκολα σε τέτοιες δύσκολες περιόδους να καταφύγουν στην χρήση ουσιών.
Σημαντικό στοιχείο που δόθηκε στους παρευρισκόμενους είναι ότι τα όρια ηλικίας των χρηστών έχουν μειωθεί την τελευταία χρόνια, καθώς σήμερα μιλάμε για χρήστες και 13 ετών. Στην δομή μάλιστα υπήρξε περιστατικό χρηστή ηλικίας 8 ετών, όμως βέβαια το παιδί αυτό προερχόταν από χρήστες γονείς. Το δικό της ρόλο έχει παίξει και η οικονομική κρίση των τελευταίων 10 χρόνων, «γεννώντας» όχι μόνο άτομα που επιζητούν τις ουσίες, αλλά και όλο και περισσότερους που τις εμπορεύονται για βιοπορισμό και όχι απλά για τη διακίνηση και την εξασφάλιση της δόσης.
Τέλος, ένα ακόμα στοιχείο που παρατέθηκε, είναι αυτό της εμφάνισης πολλών νέων ουσιών που βοηθά στην εξάπλωση του φαινομένου, το οποίο θα συνεχιστεί αν δεν υπάρξει κινητοποίηση από όλους, η οπαία κινητοποίηση είναι εν τέλει και αντισυστημική καθώς το ίδιο το σύστημα δεν θέλει πολίτες με κριτική σκέψη και λογική, άρα και αντίδραση, αλλά αντιθέτως κατά βάση πειθήνια άτομα.
