Διανύουμε την περίοδο της αποκριάς που είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη μάσκα , με το προσωπείο… και θα ήταν βέβαια μια χαρά τα πράγματα, αν τα προσωπεία, οι μάσκες, χρησιμοποιούνταν μόνο την περίοδο αυτής της αγαπητής σε όλους μας, γιορτής. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Αντίθετα, θα λέγαμε μάλλον πως στη χώρα μας τουλάχιστον, έχουμε μόνιμα αποκριές, αφού ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων γύρω μας κυκλοφορεί συνήθως “μεταμφιεσμένο”. Η χειρότερη μορφή μάσκας είναι η αόρατη που δε φαίνεται ότι τη φορά κάποιος…
Οι κοινωνικές συμβάσεις λίγο-πολύ μας αναγκάζουν ,όντως , σε κάποιου είδους υποκριτικής ευγένειας μεταξύ μας ακόμα κι αν δεν έχουμε καλή γνώμη για τον άλλο και δεν αισθανόμαστε φιλικά , αλλά αυτό είναι ως ένα βαθμό αποδεκτό. Υπάρχουν όμως ακόμα πιο κακού τύπου και επικίνδυνες μάσκες όπως πχ. των πολιτικών –ένα μέρος μάλλον των πολιτικών– που ολημερίς σκοτώνονται να μας πείσουν πως όλα όσα κάνουν αποσκοπούν στο κοινό καλό και καθόλου στο κομματικό ή και στο προσωπικό τους συμφέρον. Στη δραστηριότητα της πολιτικής σχεδόν απαγορεύεται να κυκλοφορεί κανείς χωρίς το προσωπείο του καλού και αγαθού ανθρώπου που ξυπνά με μόνη του έγνοια πώς να ωφελήσει τους άλλους!!! Όταν μιλά στο κοινό ή μπροστά στις κάμερες ή σε όποιο δημόσιο χώρο το προσωπείο του μαχητή, του δημοκράτη και του ανθρωπιστή είναι πάντα στη θέση του. Θα είχε ενδιαφέρον αν μπορούσαμε να ακούσουμε τους ίδιους να συνομιλούν κατ’ ιδία ή τέλος πάντων, κεκλεισμένων των θυρών.
Η αλήθεια, το αληθινό πρόσωπο της πολιτικής κρύβεται επιμελώς κάτω από κάθε είδους προσωπεία γιατί δεν αποκλείεται να είναι και ιδιαζόντως απεχθές και να μην αντέχεται από μάτια άτολμα και άτομα με αδύναμη κράση…
Το προσωπείο όμως καταλήγει να αντικαθιστά συχνά και το πρόσωπό μας. Σε πολλές περιπτώσεις καλυπτόμαστε κάτω από ένα προσωπείο τέτοιο που ξέρουμε πως θα είναι αποδεκτό από τους άλλους και θα καλύψει αδυναμίες, μικρότητες και μειονεκτήματα και θα μας επιτρέψει να κερδίσουμε περισσότερα, από το αν δείχναμε το πραγματικό μας πρόσωπο. Στην περίοδο της αποκριάς βέβαια, η μάσκα μπορεί να μας μεταμορφώσει και να μπούμε στο πετσί ενός άλλου ρόλου ή φύλου ή ηλικίας ή ιδιότητας και να μας διασκεδάσει και να μας προκαλέσει…
Το πρόσωπο και το προσωπείο λοιπόν…
Αυτή η στήλη χρησιμοποίησε από την αρχή ως προσωπείο της το E=mc2 δηλ. τον τύπο της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Κάτω από το προσωπείο αυτού του τύπου, ο γράφων στοχάστηκε, παρατήρησε πρότεινε, προβληματίστηκε και μοιράστηκε μαζί σας αγωνίες, σκέψεις και ελπίδες. Πίσω από αυτόν ακούστηκε ο λόγος , που είναι πιο βασικός κι από το πρόσωπο που μιλά. Το πρόσωπο που μιλά δεν έχει πάντα το βασικό ρόλο. Το βασικό ρόλο τον έχει ο λόγος, σαν γλώσσα αλλά και σαν λογική… Παράλληλα το προσωπείο τού E=mc2 είναι τελείως εξωτερικό και χρησιμοποιείται όχι για εξαπάτηση αλλά για επικοινωνία με τους άλλους.
Και Μεταξύ μας καθώς οι Αποκριές τελειώνουν εύχομαι να επιλέγετε τα καλά «προσωπεία» αυτά που ωφελούν μάλλον, παρά αυτά που εξαπατούν και βλάπτουν… Να περάσετε όλοι καλά!
E=mc2
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
