Εν μέσω του πανικού της πανδημίας, των επώδυνων περιοριστικών μέτρων για την αναχαίτισή της, της υπερπροσπάθειας του ιατρικού κόσμου για τους ασθενείς και των αντίξοων γενικότερα συνθηκών εργασίας κάποιων ομάδων εργαζομένων… εν μέσω λοιπόν όλων αυτών και άλλων πολλών δυσκολιών για όλους, ποιος θα το φανταζόταν ότι τον εικοστό πρώτο αιώνα ο οργανισμός που θα φερόταν σαν κακομαθημένο, παράλογο κι ανάγωγο παιδί, θα ήταν η …Εκκλησία!
Παρακολουθούμε μέρες τώρα αυτή την τελείως αψυχολόγητη αντίδραση της Εκκλησίας, η οποία σε όλους τους τόνους και με επιχειρήματα που δεν αντέχουν βέβαια σε κανέναν σοβαρό έλεγχο, επιμένει πως ο χώρος και οι διαδικασίες της –κατ’ εξοχήν κοινωνικές —εξαιρούνται του κινδύνου μετάδοσης του κορωνοϊού… γιατί έτσι κρίνει αυτή! Έχοντας επιρροή κυρίως στις, ηλικιακά, ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, δεν φάνηκε να προβληματίζεται διόλου, να διστάζει διόλου, να συνεργάζεται διόλου, να φοβάται διόλου για τις συνέπειες στους πιστούς της από την συνάθροιση στον κλειστό της χώρο… Αγνοώντας, άκουσον, άκουσον, τις εκκλήσεις των ειδικών επιστημόνων, στην προκειμένη περίπτωση των γιατρών, για λήψη μέτρων προς αποφυγή διασποράς του ιού μέσω του συγχρωτισμού και συνωστισμού στις εκκλησίες, καλούσαν επιμόνως και ευθαρσώς τους πιστούς να γεμίσουν τους ναούς, να μεταλάβουν και να συνεχίσουν την εκπλήρωση των θρησκευτικών τους καθηκόντων με περισσότερη ζέση κι από πριν!
Τι της συνέβη ξαφνικά; (ή ίσως όχι και τόσο ξαφνικά…) Ένιωσε να απειλείται, να αμφισβητείται, να μειώνεται η υπόστασή της, η λειτουργία της, ο λόγος ύπαρξής της; Φοβήθηκε τι; Και ποιους; και σήκωσε το λάβαρο της αντίστασής της έναντι της πολιτικής εξουσίας και της επιστημονικής κοινότητας μεσούσης της πανδημίας; Φοβήθηκε ότι σ’ αυτή τη δεδομένη στιγμή! επιβουλεύονται και υπονομεύουν— πολιτικοί και επιστήμονες– την επικράτειά της;… Αψυχολόγητο , όπως και να έχει. Ό τι και να της συμβαίνει πάντως, με το να τα στυλώσει και να αντιδρά για να αντιδρά, τη στιγμή που, ακόμα και οι πιο ανυπότακτες και επιπόλαιες νεαρές ηλικίες, πείστηκαν για την αναγκαιότητα του «περιορισμού κατ’ οίκον», η Εκκλησία έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα στα μάτια και στις συνειδήσεις όλου του κόσμου. Πιστών τε και απίστων και ευπίστων και δυσπίστων.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι ευτυχώς συνετοί Μητροπολίτες, όπως για παράδειγμα, ο Ευγένιος της Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου που αναγνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα και την κρισιμότητα των στιγμών, συμπράττει και συμπορεύεται με τις οδηγίες των γιατρών, τοποθετώντας πολύ σωστά τα πράγματα και κερδίζοντας την εκτίμηση όλων, επίσης και ο Μητροπολίτης Σικάγου και ίσως και άλλοι, που μου διαφεύγουν, οι οποίοι σκέφτονται με νηφαλιότητα και καθαρό μυαλό. Του θεού είναι κι αυτό πάντως.
Αν η Εκκλησία βρίσκει σωστό και αναγκαίο να κλείνουν τα σχολεία και όλα τα άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα δικαστήρια και οι υπηρεσίες και γενικά όλοι οι χώροι συνάθροισης ανθρώπων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού, τότε είναι σε πολλή αδύναμη θέση όταν εμμένει ότι οι δικοί της χώροι συγκέντρωσης είναι στο απυρόβλητο και πρέπει να παραμένουν ανοιχτοί… εκτός κι ξέρει από μέσα, ότι ο κορωνοϊός έχει ασπαστεί την Ορθοδοξία και έχει συγκατατεθεί να μην προσβάλλει τους Ορθόδοξους Χριστιανούς… παρά μόνο τα άλλα θρησκεύματα.! Τότε καλά…
Μεταξύ μας,
θα έχουμε να το θυμόμαστε πως δυστυχώς σε μια στιγμή, τόσο κρίσιμη για την υγεία και την επιβίωση όλων, η Εκκλησία της χώρας δεν μπόρεσε, ξεπερνώντας και ελέγχοντας τις αγκυλώσεις της, τις εμμονές της ,τις μεσαιωνικές της πεποιθήσεις και τις κάθε λογής φοβίες της , να αρθεί και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων…
Μεταξύ μας όμως
E=mc2
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
