Μία εικόνα…
…ένα κείμενο
Γράφει ο Βασίλης Βούκλιζας
Η Mary Ann Hillier, μία από τις υπηρέτριες της Julia Margaret Cameron, φωτογραφίζεται εδώ σαν Μαντόνα που κρατά στην αγκαλιά της ένα μικρό παιδί.
Στην ηλικία των 48 ετών η Cameron, ασχολούμενη μέχρι τότε με τα «οικιακά» και την ανατροφή των παιδιών (δικών της και ξένων), δέχθηκε ως δώρο από την κόρη της μία φωτογραφική μηχανή-κουτί της εποχής. Η καλλιέργεια και παιδεία της και η συναναστροφή με ζωγράφους, λογοτέχνες, ποιητές και επιστήμονες που συγκεντρωνόντουσαν στο σπίτι της, της είχαν δώσει την ωριμότητα (πέρα από την ηλικιακή), να κατανοήσει εξ’ αρχής τις δυνατότητες του μέσου και στα υπόλοιπα 16 χρόνια της ζωής της να παράξει ένα πρωτότυπο και συμπαγές, ως προς την ενότητα του ύφους, έργο. Πρωτότυπο, όχι μόνον ως προς την γενικότερη θεματολογία, αλλά περισσότερο γιατί κατόρθωσε να κάνει φωτογραφία (καλλιτεχνική, όπως τόνιζε η ίδια), χωρίς να υπάρχει φωτογραφία πριν από αυτήν.
Με τα θέματά της, που κυρίως περιστρεφόντουσαν γύρω από σκηνές ή πορτραίτα γνωστών της (διασήμων ή υπηρετών), μας έδωσε για πρώτη φορά στην φωτογραφία την αίσθηση της μεταμόρφωσης, όπου ξεπερνιέται η σημασία του φωτογραφιζομένου θέματος, με το να επιτυγχάνει ο φωτογράφος με την χρήση στοιχείων του εξωτερικού κόσμου να αποτυπώσει πάνω στο χαρτί έναν φωτογραφημένο πλέον κόσμο, τόσο ίδιο αλλά και τόσο διαφορετικό από τον αρχικό που προήλθε και που έχει άμεση σχέση με τον εσωτερικό του κόσμο, τον κόσμο του φωτογράφου.
