Η Ιερά Μονή Βαρνάκοβας επλήγη για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια από πυρκαγιά. Αυτή τη φορά κάηκε ολοσχερώς το παρεκκλήσι όπου τελούνταν οι λειτουργίες.
Το καθολικό της Ι.Μ. Βαρνάκοβας μετά τον σεισμό του 1995 παραμένει υποστυλωμένο και με σκαλωσιές και είναι σε εκκρεμότητα η αποκατάσταση των ζημιών και η ανάδειξη των τοιχογραφιών.
Ειδικός δεν είμαι για να κρίνω εάν οι μελέτες για την αποκατάσταση καθυστερούν από έλλειψη ενδιαφέροντος. Εκείνο όμως που διακρίνω – και δεν είναι υποκειμενική αυτή η εντύπωση, αλλά βοά ο τόπος- είναι η ταχύτητα με την οποία χρηματοδοτήθηκε και δαπανάται η πίστωση των 6,2 εκατ. Ευρώ και αφορά σχεδόν αποκλειστικά τη διευκόλυνση πρόσβασης στα δύο μοναστήρια στο Τρίκορφο του Δήμου Δωρίδος, με δρόμο προδιαγραφών διέλευσης πούλμαν, για τις ανάγκες αυτών .
Ξοδεύεται το τεράστιο ποσό των 6,2 εκατ. Ευρώ για δρόμο που εξυπηρετεί μοναστήρια χωρίς καμία ιστορικότητα, αλλά με έντονη κοσμικότητα, και τα οποία έγιναν γνωστά και επειδή επικαλούνται κατακόμβες και «400 σήμαντρα και 62 καμπάνες», κάτι που και μόνον ως άκουσμα συγκλονίζει έναν πιστό.
Από την άλλη πλευρά έχουμε το ιστορικό μνημείο της Ι.Μ. Βαρνάκοβας, καθηλωμένο για 25 χρόνια.
Τι να απαντήσει ένας ντόπιος κάτοικος μιας κοινότητας όμορης της Βαρνάκοβας στα εύλογα ερωτηματικά που γεννιούνται όταν συγκρίνει τη θρησκευτική κατάνυξη, την ευλάβεια, την πίστη και το δέος που αποπνέει η Ι.Μ. Βαρνάκοβας με την φολκλορικότητα και τη θεατρικότητα των μοναστηριών του Τρικόρφου;
Στηρίζω την άμεση αποκατάσταση του μοναστηριού της Βαρνάκοβας και την προστασία του από φυσικά – και όχι μόνον- φαινόμενα.
Ι. Κορτέσης
Μέλος Τ.Σ. της Τ.Κ. Κάμπου
